سفر به دور آمریکا | قسمت 76 - صفحه 14 (به ترتیب امتیاز)

چقدر این قسمت زیبا و پرانرژی بود! دوست دارم ده بار ببینمش! من عااشق آب بازی ام. اونم بیرون. اگر اونجا بودم حتما خودمم به بچه ها اضافه میشدم و باهاشون کیف میکردم!

اون اقایی که بین دوتا درخت برای خودش معلق بود و کتاب میخوند انگار خود من در جای دیگه ای بود. منم خیلی به این تفریحات تک نفری، ریلکس کردن و وقت گذروندن با خودم، علاقه دارم.

اگر خونمون نزدیک اونجا بود که حتما شب ها یا صبح ها میرفتم اونجا و مدیتشن میکردم و مراقبه و شکرگزاری. عاشقِ بودن تو طبیعت و هوای تمیز و درختان سرسبزم!

خداروشکر اخیرا هم خیلی هوس کرده بودم و خیلی یهویی یک سفر لذت بخش و باصفا به شمال برام جور شد! اصلا نمیخواستیم تا شمال بریم! از تهران به قصد اطراف، خارج شدیم و یهو سر از استان مازندران دراوردیم! به دنبالش هم جنگل سرسبز و آبشار و ..

قطعا که به خاطر اون میل شدید قلبی من بود و جوری اتفاق ها کنار هم چیده شد که همون خواسته ی قلبی من فراهم بشه! خیلی جالبه. قانون همه چیز رو جوری تغییر میده که خواسته های تو مبدل بشن. مثل یک باید. یک الزام برای تحقق. دقیقا مثل ترمز های ذهنی که زندگیمون رو پر از الزام های دوست نداشتنی میکنند.

خیلی زیاد لذت بردم از این فایل و عمیقا دلم خواست تجربه ش کنم.

اینکه مسئولانشون انقدر به خوبی نیاز به تفریح و لذت مردمشون رو براورده میکنند. همینطور حس خوب بهشون تزریق میکنند. یاد اون زمین یخی برای اسکی که پایین برجتون تو تمپا راه افتاده بود افتادم. گفتید اونجا اصلا هوا سرد نمیشه اما باز هم تفریحات اینچنینی برای مردم فراهم میکنند تا مردم همه چیز رو با هم داشته باشند و جای حسرت و کوچی نمیمونه. توی این پارک هم که با اون فواره ها هرچی هوای گرم و کلافگی از گرما بود رو خنثی کردند.

واقعا خداروشکر و واقعا لذت بردم..

خداروشکر از فراوانی این آب و فراوانی اینهمه لذت. قربونشون برم اصلا از کمبود بویی نبردند. هرچیز که هست فراوونیه. چیزی نمیبینند جز فراوونی. اینه زندگی. من اینو میخوام.