سفر به دور آمریکا | قسمت 77 - صفحه 5

هربار هر قسمتی از سفرنامه رو که می بینم انگار وجودم زیر و رو میشه انگار چیزی که همیشه دنبالش بودم رو پیدا می کنم همیشه دنبال این بودم که بابا بالاخره راه درست چیه؟ راه درست گریه کردن و تضرع و زاری به درگاه خداونده؟ راه درست از صبح تا شب تسبیح دست گرفتن و گریه کردنه؟ راه درست فدا کردن خودت برای خوشبخت کردن دیگرانه؟ اصلا راه درست انکار وجود خداونده؟ کی داره درست میگه؟ نیچه که میگه خداوند مرده؟ مارکس که میگه عدالت یعنی همه عین هم از یک میزان دریافت برابر؟ مذهبیون تند رو درست می گن؟ مشکل اصلی من این بود من اصلا نمی دونستم مسیر درست کجاست. یه مدت مذهبی میشدم نماز می خوندم بعد می دیم اصلا هیچ احساسی ندارم حالم خوب نیست ول می کردم می رفتم کمونیست میشدم می نشستم می گفتم بابا اگه خدا بود که وضع ما این نبود بعد می دیدم نه حالم با این عقیده ها خوب نیست دوباره می رفتم می خوندم و می خوندم بلکه بفهممم راه درست کجاست؟

چقدر سر در گم بودم اینکه نمی دونستم اصلا راه درست چی هست که توش قدم بردارم.

الان هر لحظه میگم خدایا شکرت که من رو هدایت کردی به عباس منش، به این سایت، به این آموزه ها. یادمه پارسال هنوز وضع مالیم تغییر نکرده بود یکی بهم زنگ زد و گفتم حالم اینقدر خوبه اینقدر خوبه که نمی تونم توصیف کنم و گفت چی شده گنج پیدا کردی؟ گفتم نه تازه خدا رو پیدا کردم

خدایا شکرت که من رو هدایت کردی که بفهمم مسیر درست یعنی توجه به خوبی ها و تحسین زیبایی های جهان و قرار گرفتن در مسیر زیبایی

همین تصاویر به ما نشون میده، انگار خدا داره به ما میگه ببین: من همان خدای عباس منش ام هاااا، ببین این با تو فرقی نداره هااااا، توجه کرده به زیبایی ها، تحسین کرده خداوندش رو نعمات رو داشته هاش رو، با خودش در صلح قرار گرفته جهان روی زیباش رو بهش نشون داده ها. تو هم با خودت در صلح باش،ذهن و زبان ات رو منزه کن، برای تو هم هستم

تو هم همین کار ها رو بکن من همین خدا ام. تویی که باید فرق کنی، تویی که باید بیشتر و بیشتر رو نگرش ات کار کنی.

خدایا ممنونم که وقی شروع کردم به نوشتن این کامنت با من حرف زدی

استاد

ارادت خاص داریم به شما و خانم شایسته