سفر به دور آمریکا | قسمت 81 - صفحه 6

سلام استاد عزیزم. امیدوارم هر روز و هر روز با قدم گذاشتن در مسیر خواسته‌هاتون، بیشتر به منبع وصل بشید و طعم شیرین حضور خداوند رو در ثانیه به ثانیه زندگیتون بیشتر از قبل بچشید?

راستش این فایل، حرف دل و در واقع الهامات خیلی از ماها بود

من خودم الان توی مداری قرار گرفتم که باید ترسهامو کنار گذاشته و اقدام به انجام الهامات درونی‌ام کنم?

همین حرفهای شما رو همیشه به خودم میگفتم که مهتاب، مهم اینه که با وجود ترسهات، اقدام و عمل کنی

و دقیقا این حرفهای طلایی شما هم سند و مدرکی بود برای اثبات حقیقت درونی هممون.

خدای من سپاسگزارم که منو هدایت کردی. مهتاب عزیزم سپاسگزارم که با وجود همه نجواهای ذهنی، با وجود تنهای تنها بودنت، با وجود تمام مشکلاتی که سر راهت بود و بدون هیییچ گونه دسترسی به محصولات استاد، به چنین مرحله ای رسیدی که هیییچوقت فکرشم نمیکردی. سپاسگزارم استاد عزیزم که دستانی از بینهایت دستان خدا شدی و در این مسیر مثل فانوسی شدی که محکم در دستانم گرفتمت و با وجود تمام طوفانهایی که هر لحظه میتونست ریشه باورهامو بِکَنه، بالاخره تونستم اوضاع رو آروم و آرومتر کنم و خونمون رو نه تنها جای آرامش، بلکه به جایی برای شاد بودن تا بینهایت، جایی برای باور فراوانی و جایی برای حضور خدا تبدیل کنم.

یاد گرفتم که حتی در درونم هم هیییچ کسی رو بخاطر بودن در مدار پایین و طرز تفکرش نسبت به دنیا مسخره نکنم و پوزخند نزنم

چرا که روزی من هم جزئی از اون آدما بودم و حتی داغون تر از اونها

اما چیزی که بین من و اونها فاصله و تفاوت گذاشت، گوش تیز کردن برای شنیدن صدای حق از طرف قلبم بود و البته چراغ امیدی که از دور سو سو میزد

همیشه خودم رو دست کم میگرفتم. همیشه خودم رو پست تر از دیگران میدیدم و احمقتر از اونها. چون به من میگفتن که تو اصلا باهوش نیستی. به من میگفتن تو بلد نیستی که چطور شاد باشی و خوشحالی کردنت خیلی مسخره و عجیب و غریبه

اما الان میفهمم هر کسی که پا در این مسیر الهی بگذاره جزءِ باهوش ترین آدماست و هر چیزیش حتی شادیهاش برای داشتن چیزهای بسیار کوچکی که بقیه آدما نمیتونن بخاطر داشتنش از ته دل مثل ما خوشحالی کنن، لوکس میشه. ماها وقتی که مدارمون میره بالاتر، همه چیمون لوکس میشه:

حرف زدنامون

خنده‌هامون

رفتارمون

تفریحامون

بچه داریمون

حتی عشق بازی با خدامون هم لوکس میشه

یه نمونه خیلی کوچیک از باورهای لوکسمو میخوام بگم:

اوایل فکر میکردم که حتما باید صبحونمو با آبمیوه‌های مختلف شروع کنم چرا که هر روز صبح چایی خوردن برای بدن هیچ سودی نداره بجز دندون خراب کردن و ضرر قند برای بدن و کم خونی که چایی باعثش میشه و این جور زندگی به هیچ دردی نمیخوره و البته که دندون دردهای شدید هم میگرفتم و خودم به خودم حق میدادم که دیدی راست میگفتم چایی بجز ضرر هیچی نداره و دیدی که هیچی تو خونه نداریم که برای بدن مقوّی باشه و بیشتر و بیشتر باورهای فقرآفرینمو تقویت میکرد. واسه همین نزدیک ۶ ماه هیییچ لبی به چایی نزدم. اما چیزی که منو خییییلی به فکر فرو برد این بود که تو این مدتی که چایی نمیخوردم هم دندون دردهای شدید داشتم. برای همینم دنبال راه حلی در درون خودم میگشتم و دوباره تک و توک شروع به چایی خوردن کردم و کم و بیش هم دندون دردهای شدید میگرفتم اما سعی میکردم توجهی نکنم.

گذشت ….. تا اینکه فایلهای سفرنامه شروع شد. نمیدونم قسمت چندم بود شاید یکی دو قسمت قبل از آبشار نیاگارا بود که نیمرو با گوجه خوردید و دیدم که وسط میز ناهارخوریتون، یه فلاکس چایی هست و مریم جون عشق و عزیز دلم که یکی دیگه از دستان نازنین خداوند شد برای همه‌ی ماها، دو یا سه تا لیوان چایی ریخت و صدای شُرشُرِش منو دیوونه کرد…

خدای من… از اونجا ببعد بود که تلنگرها یکی پس از دیگری شروع شد و من دونه دونه باورهای ریز و درشت محدود کننده رو شناسایی و باورهای سازنده رو جایگزینشون کردم

مثلا در مورد همین چایی چیو جایگزین کردم؟

هر روز صبح که میخوایم صبحونه بخوریم، همچین با حرص و ولع میرم سمت قوری که انگار میخوام انبه بخورم . یا مثلا وقتی میخوام چایی بریزم با صدای بلند تو خونه میگم: بچه ها… کی دلش میخواد یه چایی خوشمزه بخوره؟؟؟ دستاشو ببره بالا؟؟؟

و یه جوری باورش کردم که انگار دارم بهترینو لوکس ترین و مقوّی ترین نوشیدنی دنیا رو میخورم و باهاش حااااال میکنم و وقتی که چاییو میریزم تو لیوانهای خوشگلمون، فقط دستهای پر مهر مریم شایسته عزیزم یادم میفته که چجوری چایی میریخت و باورتون میشه لذتم صد چندان میشه؟؟؟

و اما جالبتر از همه اینه که دیگه هیییییچ آثاری از دندون درد نیست… و جالبتر از اون اینکه هر وقت جایی از بدنم درد میکنه، دیگه نمیرم سراغ مسکّن، بلکه سریع به درونم رجوع میکنم که در حال چه فکر یا چه نوع احساسی هستم و درستش میکنم و در عرض چند ساعت یا فردای همون روز دیگه هییییچ خبری از اون دردکمر، درد قفسه سینه، درد کتف یا گردن یا هرجا نیست

و الان به لطف ایزد منان که همینطور سرعت مدارهام بالاتر رفته انگار هر روز صبح تازه متولد میشم

بچه‌های عزیزم، هر درد و مرضی ریشه در یکی از باورهای مخرب ما داره

پس با از بین بردن اونها و جایگزین کردنشون با باورهای سازنده میتونیم نه تنها بدنی سالم بلکه زندگی سالم و مرفّهی رو از هر لحاظ داشته باشیم

و این چند وقته در حال شناسایی بقیه باورهای فقر آفرین و پیدا کردن جایگرینشون هستم و تو این مدت مقدار پولهایی بدستم رسیده که البته تا چند مدت دیگه میام براتون تعریف میکنم

بچه ها کلام آخرم:

?میشه… بالاخره میشه… منی که هیچ کدوم از دور و بریهام نه به این سایت و نه به این قوانین که براشون توضیح داده بودم ایمان داشتند، منی که اطرافیانم این قوانین رو شیطانی و حتی سپاسگزاری رو کفر میدونستند، منی که تنهای تنها و بدون هیچ دوستی که از قوانین سر در بیاره و در این مسیر باشه، منی که پدر و مادرم به دلایل خیلی افتضاح ازم دور هستند و هیچ خبری ندارم که زنده‌اند یا مرده، منی که هیچ قوم و خویشاوندی دور و برم نیست، منی که هیچ پولی نداشتم برای خرید محصولات، منی که هیچ دسترسی به خریدن کتابهای موفقیت مثل استاد عباسمنش نداشتم، و در کل به معنای واقعی دست خالی تونستم به مرحله های بسیار زیبا برسم، پس شمایی که حداقل شاید یکی از این امتیازات رو داشته باشی؛ تو هم میتونی… تو هم میتونی زندگی رو که سالها توسط باورهای مخربت بمباران کرده بودی، الان با باورهای سازنده‌ات آبادش کنی و البته که اول درونت آباد میشه و بعد نتایج از بیرون شکوفا میکنن و اونوقت دیگه نتایجت اونقدر برات عادیه که میگی من اگه تو دنیا فقط یه کفش برای راه رفتنم داشته باشم، خوشبخت‌ترین آدم روی زمینم چرا که درونت به خدای عز و جل وصله و احساس ثروت ابدی، از هر لحاظ میکنی

سپاسگزارم خدای قشنگم

سپاسگزارم استاد جیگرم

سپاسگزارم مریم عشق دلم و میکی عزیزم

سپاسگزارم از هرکسی که این کامنتو میخونه

عاششششقتونم یه دنیا