سفر به دور آمریکا | قسمت 84 - صفحه 13 (به ترتیب امتیاز)

سلام گرم و دلپذیر به تمام اعضای خانواده و دوستان همفرکانسیم.

سلام استاد عزیز، خانم شایسته مهربان و مایک تو دل برو…

از اینکه زندگی روزانه شما رو در کنار یکدیگر چنین ساده و بی آلایش اما پر از عشق، پر از مهربانی و هر لحظه شکر گذاری میبینم. مرا هم به طور خودکار با چنین رفتارهایی سوق داده. و آموختم آنچه که از شما دوست داشتم بیاموزم. استاد عزیزم از تو آموختم که خودم را دوست بدارم. طوری که بعد از سالهای سال بر عکس خودم بوسه زدم. البته که فکر می کنم که کمتر کسی این کار رو کرده باشه. و هر روز تغیرات خوب جدیدی رو در خودم احساس می کنم. این دوربین و این سادگی و این رکوردر من رو یاد خیلی از چیزها میندازه. خیلی خاطره ها رو به خاطرم میندازه، مثالا تو دوران دانشگاه من هم با یه رکورد سونی که کیفیتش خیلی خوب بود مخفیانه صدای استادامو ضبط می کردم و بعد از این که از درس تموم می شدم توی راه اونا رو گوش می کردم یا نزیک امتهان. وقتی که گوشم را به اون صداها می سپردم احساس می کردم که داخل کلاس هستم به خاطر اینکه خیلی من وقت کم میاوردم که بشینم درس بخونم باید کار می کردم و وقت برای درس خوندن خیلی کم یاوردم. اما یاد آوری اینا به این خاطر که حالا که به صدای شما گوش می کنم احساس می کنم که در کنار شما و پیش شما هستم. انگار که گوش هایم به صدای شما جان تازه ای می گیرد. وای که چه طراوطی زیر این درخت زیبا داره اونم جمعتون جمع باشه و بگین و بخنین و نوش جان کنین. خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت.

من که به خدا خیلی شکر گذاری بدهکارم.

به امید این که یک روزی همدیگر رو از نزدیک ببینیم. زیر سایه همون درخت خنک و قشنگ و حیونای قشنگ. و دختر بچه های شاد.

اون دختره چقد خوب از زیر دوربین مریم غزیز در می رفت. خخخخخ.

شاد و سربلند باشید.