سفر به دور آمریکا | قسمت 88 - صفحه 7

به نام یکتا کیمیاگر هستی

سلامی با عشقی خدایی تقدیم به استادجان، مریم مهربانم و تمامی همسفرانم.

سایت رو نگاه میکردم ببینم فایل جدید روی سایت قرار گرفته یا نه.

بعد ندای درونم گفت پس این یه فرصتی هست که قسمت 88رو دوباره و دوباره نگاه کنم و بازهم از زیبایی‌هاش لذت ببرم.

ندای درونم گفت باید از همین چیزایی که دارم، از همین زیبایی‌هایی که دارم نهایت لذت رو ببرم، و زیبایی‌های بیشتر خودشون میان.

مریم‌جان وقتی مسائلی که باهاش رو به رو میشین رو برامون فیلم میگیرین خیلی عالیه.

برای من این نتیجه رو داشته که الان خیلی بیشتر از قبل کارایی که بابام و داداشم انجام میدن میرم نظر میدم و همراهی میکنم، کارایی که به اصطلاح خیلیا مردونست.

واقعا خیلی هیجان‌انگیزه وقتی میدونی همه چی امکان‌پذیره.

انقدر عاشق این هستم که ابزارهای خیلی عالی استفاده میکنین.

نشون دهنده ارزش ابزاره.

یاد یه ضرب المثلی افتادم که بابام همیشه میگفت: انقدر ثروتمند نشدم که جنس دست دوم بخرم.

الان بیشتر میفهمم جنس خوب رو میشه از قاب لپ تابم دید، با زبان تصاویر نگاهشون کرد و احساسشون کرد.

این آب شفاف و زلال که به خوبی این حلزون رو میشد دید و نازش کرد.

راستی چقدر تنوع توی همین حلزون ها هستا، این مدلیش برام جدید بود.بفرما فراوانی در همین حد.

به خدا لذت بردن همینه.

همینه که ببینی یه حلزون خوشگل داره با ناز راه میره.

مثلا همین امروز به جایی هدایت شدیم که پرررررر از بز(goat) بود، بز تو تهران، اونم جایی که اصلا فکرشم نمیکردم.

به خداوندی خدا فقط و فقط هدایت خدا بود، داشتم قدم میزدم که خداوند انگار قدم‌هامم هدایت میکرد که منو کشوند اونجا، بعدم دیدم یه عالمه بز به سمت من میان و داشتن نگاه میکردن.

یعنییییییی واقعا احساس کردم که خدا بهشون گفت برین اونجا زهرا شماهارو ببینه.

پرادایس واقعا زیباست، عاشق چمن هاش هستم که میشه با خیال راحت دراز بکشی و به آسمون و درختا نگاه کنی، بعد چشمات رو ببندی و فقط صدای پرنده ها و صدای طبیعت رو بشنوی.

واقعا این کار همیشگی من در طبیعته(تازه وقتی دراز کشیدی از درختا و آسمون عکس بگیرید؛ امتحانش کنید خیلی میچسبه)

من واقعا این بزرگی فضای پرادایس تحسین میکنم،

انقدر فضا هست که هرچقدر ماشین بخوای میزاری

اتوبوس، جت‌اسکی،و……….. هرچی دلت بخواد.

رنگ چوب خونه کنار دریاچه چقدرررررررررر زیباست

حس میکردم اولین باره که انقدر با دقت به این چوب نگاه میکنم.

عاشق همکاری مریم‌جان و استاد هستم.

راستی استاد این ویژگی راحتی شما رو خیلی دوست دارم.

مثلا با سانتافه خیلی راحت هستین و همیشه از همین استفاده میکنین.

فقط و فقط برای راحتی خودتون حالا وسیله نقلیه باشه، لباس باشه، خونه باشه و …. هرچیزی رو انتخاب میکنید و ازش استفاده میکنید.

و In God We Trust وقتی روی پلاک ماشین هست، وقتی هررروز روی پول و سکه میبینیش آدم اعتمادش بیشتر و بیشتر میشه(چقدر با احساس کردن این جمله حالم خوب میشه.)

بااااارون

استاد میگی درخواستمون هم این بود که بارون بیاد.

این جنس از ایمانی که در قلبت هست معلومه خداوند هم میگه حتما بنده ی من.

تو به من ایمان داری؛ تو فقط داری از من درخواست میکنی، سرسپرده و تسلیم من هستی، منم تو هرچی بخوای برات فراهم میکنم که نهایت لذت رو ببری.

واقعا با عشقی که استاد از بارون تعریف میکنه، منم بارون حس کردم.

جاده و بارون و درخت و دشت

ابرهای پنبه ای انقدر نزدیکن که حس میکنم دستامو بیارم بالا بپرم و یکیشونو بگیرم.

مخصوصا اگر وسط اون دشت زیبا باشم.

راستی چقدر فراوانی آب هست، هرجا میریم آب هست.

حتی اگه تو ایران هم نگاه کنیم، یه بار دوستم میگفت تو هر شهر ایران میریم آبشاره، الان بیشتر و بیشتر حسش میکنم، دقیقااااا همینه، آب به فراوانی همه جاست.

خب رسیدیم به مرکز خرید.

رنگ آبی و زرد این ساختمون واقعا زیباست.

تنوع توی پیرهنا، کتونیاااااا، امروز که دوباره نگاه کردم فهمیدم که قفسه های کتونی خیلی زیاد بود.

جوراب سفید استادهم خیلی قشنگه، منم عاشق رنگ سفید هستم.

زوجی که باهم اومدن خرید، خانواده4نفره که باهم اومدن خرید

خیلی زیباست خیلی.

یا اون قدیما افتادم که داداشمو میذاشتیم تو کالسکه بعد میرفتیم 4 تایی خرید.

چقدر فراوانی، این همه ماشین پارک شدن فقط برای لذت بردن.

مریم جان رنگ لباست رو خیلی دوست دارم(سبزِ قشنگ)

وقتی استاد مسئله رو حل میکرد من فقط محو تماشای اون انبردست خفن شدم، چندین ابزار در یک وسیله.

چقدر کارها ساده تر شدن، راحت تر، سبک تر

همه چی رو به آسونی بیشتره.

مریم جان شمارو تحسین میکنم که هم فیلم میگرفتی هم جت اسکی گرفته بودی.

استاد هم صندل نو پوشیده.

دوتا خانواده با دوتا قایق

بعد خیلی ایده باحالیه که یه چیزی مثل فرش پهن میکنی رو آب میشینی

یه لحظه یاد فیلم علاءالدین افتادم.

من عاشق اون سرسره هایی هستم که قایق ها دارن، سر میخوری و میپری تو آب.

آسمون هم که نقاشی خاص خدا بود، اصلا نمیتونم بگم آسمون آبی

چون واقعا آبی نمیتونه این زیبایی رو بیان کنه

دیدین یه آبی خیلی خاصی تو کل آسمون بودش.

امروز وقتی غروب خورشید رو تماشا میکردم، فهمیدم واقعا بهترین دوربین دنیا تو چشمای ماست، چشمایی که این زیبایی ها رو میبینه و ازشون عکس میگیره و تو خاطرمون نگه میداره(مثلا همون غروب سرخ آبی که داشتیم به پرادایس میرسیدیم که حک شده تو ذهنم)

واقعا عشق و صمیمیت موج میزنه.

وقتی خانواده ها با این جمعیت و سه تا قایق کنار همن، یعنی خیلی همو دوست دارن

خیلی کنارهم بودن بهشون لذت میده

وقتی اون آقاهه که با تلفن حرف میزد و دست دیگش هم خوراکی بود ولی با مریم جان و این دوربین دست تکون داد

انقدر عشق میکنم همیشه آدم های زیبا رو ما از این دوربین میبینیم.

بابایی که بچه کوچیکش رو بغل کرده بود و توی آب بود، واقعا دیدنی بود.

“بیا با من در این لحظه برقص و پایکوبی کن”

رقصیدن و پایکوبی که عالی هست اونم تو آب و با این آهنگی که میگه برقص و پایکوبی کن.

واقعا با تمام وجودم احساس میکنم خداوند به مریم جان میگه چه آهنگی انتخاب کن.

این دفعه که نگاه کنم آدم های بیشتری رو دیدم که دارن بهمون دست تکون میدن.

استاد وقتی بستنی میخوردین یاد یکی از حرف هاتون افتادم:

گفته بودین وقتی بچه بودین آروم بستنی رو میخوردین تا همه بستنیاشونو بخورن و بعد دلشون بسوزه.

وااای عالی بوداااا خیلی باحال بود این کار بچگی خیلیامونه.

عروس دریایی و ماهی ها، وقتی انقدر شما فرکانس که میفرستید و مداری که داخلش هستید عالیه که فقط چشم‌هاتون زیبایی هارو میبینه

و خداروشکر من و تمامی همسفرانم چشم هامون داره این زیبایی هارو میبینه و در آینده نزدیک قطعااااا زیبایی های بیشتر رو وارد تجربه زندگیمون میشه.

خداجونم سپاسگزارم که به من گفتی این قسمت رو دوباره ببینم، و دوباره زیبایی هارو بنویسم تا توی ذهنم ثبت بشه.

واقعا زندگی همین زیبایی هاست

دوباره دیدن این زیبایی ها و تمرکز بیشتر روی نکات مثبت.

خدایا من عاشقتم که هرلحظه داری راه رو بهم نشون میدی.

خداجونم شکرت.

زندگیتون سرشار از زیبایی.