سفر به دور آمریکا | قسمت 93

سفر به دور آمریکا قسمت 93

سلام.

فردا یک امتحان عملی از کار دست دارم. از دیروز فکرم مشغول این هست که چه چیزی ، چه وسیله ای رو آماده کنم . چطور آماده کنم . آیا به کسی درخواست بدم. چطوری میتونم آروم باشم و همه چیز رو به خدا بسپارم.

امروز وقتی از خواب بیدار شدم نگرانی وجودم رو گرفت. نعمتهام رو به یاد آوردم و شروع به نوشتن کردم. کمی که حالم بهتر شد وارد دانشگاه زندگیم شدم. این سایت برای من حکم همه چیز و همه کس و همه دارویی رو داره. بهترین ایده ها رو وقتی وارد سایت میشم بهم الهام میشه. یعنی یک مشاوره عالی و بدون نقص. و این که نتیجه چی میشه بر میگرده به عمل من . به ایمان من ، به شخصیتی که در حال ساختن هستم.‌

وقتی زدم روی نشانه امروز من و این فایل برام باز شد روحم پر کشید.‌ انگار وارد یک مکان امن و راحتی شدم. مکانی که جواب خیلی از سوالات و احساساتم رو میتونم بفهمم. اولین نکته ای که حس کردم و برام پر رنگتر به نظر اومد، عزت نفس بالا ، در صلح بودن با خود، آرامش و توکل استاد و مریم شایسته عزیز بود. با آرامش و بدون هیچ استرسی از شروع خرید و برنامه ریزی و چیدن غذا ، نحوه پذیرایی، برخوردشون ، همه و همه این چراغ رو در ذهنم روشن کرد که بیشتر حواسم به خودم باشه. بیشتر روی عزت نفسم کار کنم. آرام باشم و در کل خود خود باشم. باور فراوانی رو در خودم پرورش بدم. این مهم نیست که در چه خانواده یا فرهنگی بزرگ شدم ، من میتوانم اون رو تغییر بدم و به سبک خودم زندگی کنم. من آمدم تا در این دنیا لذت رو تجربه کنم، چالشها و اختلافات همه و همه به بزرگ شدن من ،به تغییر شخصیت من کمک می‌کنه.

بعد که این فیلم بی‌نظیر رو دیدم ، کامنت دوستان رو خوندم دیدم چقدر ایده های خوبی به ذهنم رسید.تا قبل از اون درونم این زمزمه ها رو میشنیدم، تو که وسیله هات مثل سایر دوستان کامل نیست، تو که نمیتونی و تجربه نداری، باور کمبود از این که چقدر باید با خودم وسیله ببرم و از این دسته افکار و زمزمه ها وجودم رو گرفته بود.

بعد از دیدن این قسمت از سریال انگار که در رحمت الهی برام باز شد. با دیدن استاد و روش زندگیشون و روش پذیرایی و خرید، تازه تونستم باگهای خودم رو بشناسم. اخ اخ که باور کمبود داره خفه ام می‌کنه. من چی رو دوست دارم و چقدر نظراتم مهم و ارزشمند هست اصلا فراموش شده. چه قدر به خدا ایمان دارم و تازه تونستم میزان اعتمادم رو بسنجم.

با دیدن این سریال تازه پرده از روی قلبم برداشته شد و تونستم اندکی خود واقعیم رو ببینم. آرام بشم و در سایه این آرامش ایده های عالی به ذهنم برسه. من میتونم به قول استاد با همین چند تکه وسیله موجود ، با همین امکانات یک کار فوق‌العاده تحویل بدم. مهم نیست دیگران چقدر از من تجربه شون ، بیشتره مهم اینه که من با همین اندازه توانایی در امتحان شرکت میکنم و با همین امکانات بتونم بهترین خودم رو ارائه بدم.

اگه واقعا به خدا ایمان دارم و میتونم بهش اعتماد کنم مطمئنا به راههایی هدایت میشم که خودم هم انگشت به دهن میمونم از نتیجه اش.

خداوندی که باد رو مسخر سلیمان کرد. من یک روزه سلیمان نبی نمیشم ولی همین قدم های کوچک کوچک منو روزی به اوج می‌رسونه.

الهی میلیارد ها بار سپاس که استادانی در مسیر زندگیم قرار دادی که ورود به خانه آنها ، دانشگاه پاک و بی الایششون باعث رشد من ، آرامش من و لذت بیشتر من از زندگی میشه. دانشگاهی که برترین اساتید رو داره و این نشانه رشد من ، بزرگ شدن من هست .

الحمد الله رب العالمین