مثل ابوموسی نباشیم - صفحه 9

به نام خدا

سلام به استاد خوشتیپ عزیزم

خدایا را شکر بابت فایل جدید

واقعا فایل های این مدلی را خیلی دوست دارم

استاد جان خیلی مشتاقم ثروت یک را تمرکزی و با تعهد کار کنم و از نتیجه اش دوره سلامتی را که آماده کردید تهیه کنم چون خیلی باهاش کار دارم و یه جورایی جزو فکرهای دائمی منم بوده اما متاسفانه برای قدم برداشتن در موردش کم لطفی کردم ولی طوری نیست در عوض میدونم این دوره یه نقطه عطفی میشه برای من، اینا حسم بهم میگه

استاد جان مگه میشه کسی با شما همراه باشه با آموزه های شما با این سایت الهی با این بچه های پایه و تو منقطه ای امنش بمونه

همین امروز صبح که رفتم کنار ساحل برای دویدن داشتم به خودم میگفتم خدایا شکرت که استاد عباس منش تو زندگیم حضور داره و من الان دارم یکی از آرزوهای همیشگیم را تجربه میکنم

من تو یه استان کویری به دنیا اومدم اما همیشه آرزو داشتم تو یه شهر ساحلی زندکی کنم

یادمه سالی چند بار وقتی با دوستام میومدم مسافرت سمت شمال انگار زندکی برام یه طعم دیگه ای داشت

برج دو امسال که داشتم دوره راهنمای عملی را کار میکردم جلسه سوم گفتید بلندشید برید یه جا تو کویر یا جنگل یا کنار ساحل و با خودتون خلوت کنید

و من به خاطر علاقه ام به ساحل و جنگل اومدم شمال برای اولین بار تنها توی چادر سه شبانه روز کنار ساحل بودم با صدای موج ها میخوابیدم با صدای موج ها بیدار میشدم ورزش می‌کردم کتاب میخوندم ،فایل گوش میدادم شنا می‌کردم و اصلا قابل وصف نیست بعد خواستم بازم از این خلوتر باشه رفتم سه شب تو دل جنگل بازم تنها یاد کتاب رویا ها می‌افتادم تو دل تاریکی میومدم بیرون از چادر و کنار یه رودخونه دائم یه صدای زیبای میومد روز که میشد این قدر پرنده ها قشنگ میخوندم و اینقدر این جنگل زیبا بود که اصلا بازم قابل وصف نیست

با این که اهل مسافرت و سفر بودم اما این تجربه تنها رفتن یه لذتی برام داشت که قابل مقایسه نیست

من اوایل که کوهنوردی میرفتم هر بار داستان کوهنوردای را که دچار حادثه میشدن میشنیدم به خودم میگفتن مگه عقل ندارن چون هنوز درک نمیکردم عشق داشتن یعنی چی ، تجربه کردن یعنی چی

اما سال قبل برای اولین بار رفتیم توچال شب تو پناهگاه خوابیدیم ساعت چهار که بیدار شدیم بریم قله کولاک شده بود نشستیم تو همون پناهگاه صبحونه را خوردیم و منتظر شدیم دیدیم هوا بهتر شد یه سری بچه میگفتن نریم و با تلکابین برگردیم و قرار شد برگردیم ولی وقتی اومدیم بیرون اصلا خدا خودش جور کرد راه افتادیم رفتیم وسط کار دوباره طوفان و بوران شد طوری که یه متری خودمون را هم نمی‌دیدیم وقشنگ نزدیک قله که رسیدیم تا بالای زانوهامون توی برف بود و به پناهگاه قله که رسیدیم بعد یه مدت هوا خوب شد اما از اون بالا چقدر زیبا بود برای اولین بار تو عمرم و تو تمام کوهنوردی هام این زیبایی را میدیدم اونجا یکم درک کردم اون فردی که میره صعود زمستانه چه لذتی میبره و اونی که کارهایی را انجام میده که از نظر دیگران دیونگی هست چه لذتی میبره

خدا را شکر هر بار از این مدل تجربه ها را که به یاد میارم معنی زندگی را یکم بهتر درک میکنم

و واقعا هر بار داستان افرادی را که کارهای خارق العاده و غیر ممکن را انجام دادن میخونم یا میبینم متوجه میشم اونا دارن از اون کار لذت میبرن

و چون تو جلسه دوم ثروت یک هستم درک میکنم که جای اهرم رنج و لذت تو ذهن اون افراد خیلی نسبت به بقیه متفاوته

تو ذهن این افراد لذت حرکت کردن و تجربه کردن خودشون و جهانشون و رنج موندن تو یک موقعیت ثابت طوری قرار گرفته که هیچ مانعی حتی مرگ نمیتونه جلوی اون ها را بگیره

و این اسطوره ها تو تمام دوران تاریخ بودن و هستن

و این افراد هستن که قدرتی را که خالق به ما داده به دیگران ثابت میکنن و نشون میدم هیچ غیر ممکنی وجود نداره

یاد این جمله ای زیبا افتادم که میگن از امام حسین

“مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلته ”

یعتی اگه قراره فقیر باشیم

اگه قراره شرایط را تحمل کنیم

اگه قراره خودمون را تجربه نکنیم

اگه قراره از زندگی لذت نبریم

که همه این ها نمود ذلت هست پس مرگ خیلی بهتره

وقتی دور و بر خودم را نگاه میکنم میبینم چقدر افراد بودن که به هر دلیلی الان نیستن با سن های مختلف و از خودم میپرسم آیا اونها خودشون را تجربه کردن ؟ آیا معنی واقعی زندگی را چشیدن ؟

پس وقتِ منم خیلی کمِ و باید زندگی را به معنای واقعی زندگی کنم

یه سرچی تو اینترنت زدم از افرادی که کارهای غیر ممکن و خارق‌ العاده انجام‌ دادن یا خدا چه قدر تحسین برانگیزه

امیدوارم این کلام استاد عزیزم را همواره به یاد داشته باشم که این فرصت زندگی چه ۳۰ سال باشه و چه ۵۰۰ سال در مقابل ابدیت به اندازه یک پلک به هم زدنه و این زندگی یک فرصت کوتاهی هست در مقایسه با زندگی واقعی ما در اون دنیا

و مرگ همیشه به من نزدیکه پس از این فرصت کوتاه نهایت لذت را ببرم و این فرصت را با تمام وجودم استفاده کنم و دچار نجوای ذهن نشم که همیشه همه چیز را به بعد موکول میکنه و در لحظه و اکنون زندگی کنم

هنوز خیلی باید کار کنم روی خودم

هنوز خیلی بیشتر باید ایمانم به روز آخر و دنیای پس از مرگ را بیشتر کنم

که تمام این باورهای اشتباهی که در مورد مرگ و زندگی به من القا شده را درست کنم

بیام مرجع را قرآن قرار بدم که میگه با مرگ به سوی خدای خودم و به سوی اصل خودم برمیگردم نه حرف ها و تعریف هایی که اکثریت در مورد مرگ دارن

مثلا میگن طرف ناکام بوده حالا اونی که ۱۲۰ سال عمر کرده و معنی زندگی را نفهمیده چه کامی از این دنیا گرفته

و اصلا باید معنی زندگی و لذت را هر کس برای خودش تعریف کنه نه این که دیگران تعریف کنن براش

امیدوارم بتونم این فایل را تو عمل اجرا کنم و اول متعهدانه تر و تمرکزی تر دوره ها و فایل ها را کار کنم و شروع کنم بازم تکاملی تر به تجربه کردن خودم و جهانم و به تمام ابعاد زندگیم عمق بیشتری بدم و لذت بیشتری ببرم

و همیشه عاشق این کلام شما هستم که

میخوام طوری زندگی کنم که هر وقت فرشته مرگ اومد و گفت بریم بگم بریم

بگم من تجربه کردم اینجا را بریم میخوام دنیای بعد از مرگ را تجربه کنم

بریم اینجا را من عشق کردم اونجا را هم میخوام عشق کنم

استاد جان خیلی دوست دارم و بی نهایت از شما سپاسگذارم

و خدا را شکر آقا رامتین عزیز و سمی عزیز این باور را برای ما ساختن که میتونیم یه روزی از نزدیک شما را ببینیم و بغلتون کنیم

و بازم هم خدا را شکر میکنم که به این مسیر و این سایت و شما استاد عزیز هدایت شدم

دوستون دارم

یا حق