دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 1

سلام

تشکر برای اینکه با فایلهای خوبتون که هم مختصر و هم مفید است راهگشایی عالی در زندگی ما هستید

مثال در مورد مطلبتون مادرهای زیادی را در این مورد سراغ دارم : مادری را سراغ داشتم که به خاطر دلسوزی بی جا نسبت به فرزندش از کوچکی آن را بی تجربه و زبون بزرگش کرد بعد از سالها مادر دچار مریضی حاد شد و فوت کرد و پس برای اینکه نمی توانست جور خود را از آب بیرون بکشد او نیز خودکشی کرد و فوت کرد و …. گدایی را در مرکز شهر تهران سراغ دارم که شاید حدود 20 سال است که به امر تکدی گری مشغول است با اینکه بارها در تاکسی در زبان ا ین و آن شنیدم که ایشان دو تا همسر دارند خانه ای دو طبقه دارند و بسیار وضع خوبی دارند- گدایی را سراغ دارم که سالهاست هر روز مشغول گدایی است و این قدر با شما بد رفتاری می کند که باید به او پول بدهید و حرفهای نامربوط می زند، هر وقت این آقا را می بینم می گم این آقا به گدایی عادت کرده است و این عادت را انسانها به او آموخته اند.

خدایا شکرت

در پناه حق

سلام

کمک کردن خوب است ولی اصل آن مهم است که به خاطر چی داریم کمک کنیم ما کمک می کنیم به خاطر خودمان و گرنه کمک کردن بعضی مواقع می تونه برای طرف مقابل هم مخرب باشه . ما کمک می کنیم به خاطر عشقی که د رخود داریم که به خاطر عشق خود به خودمان برای اینکه به خودمان کمک کنیم کمک می کنیم نه به خاطر طرف دیکر

سلام

من هم مثالهایی زیاد در این مورد دارم. و برایم این نوعی خودخواهی والدین محسوب میشه همیشه به خودم می گم چطور می تونن این طوری فکر کنن

سلام

همیشه مطالب ایشان زیبا ست وقتی گذایی را می بینم بی شک یاد حرفهای خوب استاد می افتم که باید چه جوری به آنها کمک کنم نه از روی دلسوزی و احساسی بی جا

سلام

من نظر خودم را می گم خمس و … هم هدف اصلی آن همان کمک است حالا کمک وقتی برای چیزی یا کسی باشه که آینده اش را بدتر می کنه ولی شاید خودش هم نداند چرا باید کمک کرد؟ به کسی باید کمک کنیم که برایش ارزش بیافریم و باعث پیشرفتش بشه مثلا کمک به بچه فقیری که نیاز به آموزش داره و ما به آموزش آن کمک می کنیم