دلسوزی بی جا | به کبوترها غذا ندهیم! - صفحه 15

سلام

ممنون از نکته ای که اشاره کردین

مواردی که گفتین منطقی و قابل قبوله

اما به نظرتون از این مورد هم نمیشه به نفع خود برای کسب حس خوب و تلقینات مثبت استفاده کرد؟

حس دادن و کمک کردن خیلی خوب و زیباست و وقتی من می بخشم با خودم میگم حتما دارم که میبخشم دیگه و این یجور حس غنا و ثروتمند بودن بهم میده و به نظر فرکانس قوی تری به سمت ثروت ارسال می کنم و مدارم در لحظه بالاتر میره

و فکر میکنم این هم راستا با منبع انرژی هست و فرکانس ما رو قوی تر میکنه

ما یجور شبیه خداییم و خداوند بخشنده است به نظرم میاد که باید ببخشی تا خدا نیز به تو ببخشد

دستی که به سمتت دراز می شود را باید پر کنی و بدهی تا وقتی تو نیز دست به سمت خدا دراز می کنی او نیز به تو بدهد (شاید خدا با در نظر گرفتنه اینکه تو نیز روزی به خلقش دادی به تو می دهد)

خداوند همانطور که ما را واسطه بخشیدن به کسی میکند، کس دیگری را نیز واسطه بخشیدن به ما میکند. و اگر بخشش از این دایره حذف و یا کمرنگ شود این نظم قانون به هم می خورد.

بیشتر روی صحبتم با گدا هاست خلاصه گدا هرکاری که کرده یا نکرده باشد درآن لحظه گداست و نیازمند خداوند گفته دست نیازمند رو بگیرید (تودست نیازمند روبگیر منم دسته تورو میگیریم در زمان نیازت) من در آن لحظه کوچکترین کمکی که میتونم بهش بکنم همان بخشیدن است

البته من با رویه گدا و وجود گدا موافق نیستم و مشکل دارم اما امر بخشیدن رو هم نمیتونم ازش جدا کنم چون وقتی می بخشم حس خوب ثروت پیدا می کنم ولی وقتی بی تفاوت بگذرم یجور حس خودخواهی وجودمو میگیره

خداوند انسان رو جوری سرشته که کار خوبه که حس خوب و پایدار براش فراهم میکند و کار ناشایست و بد حس ناخوش. (حس خوبی که بد از بخشیدن به یک گدا ایجاد می شود شاید دلیل بر خوب بودن آن کار باشد…)

لطفا نظرتونو در مورد این حرفا ارائه دهید تا اگر فکرم اشتباه است و شاید باید از یک بعد دیگری نگاه کنم، زودتر این باور را اصلاح نمایم

مشتاقانه منتظر پاسخی از جانب استاد