آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

بنام خداوندی که تنها قدرت و عشق و هرانچه که در جهان هست، هست.

سلام به استاد عزیز همین اول کار از فایل عالیتون و شما تشکر میکنم و بنظرم این دلی ترین تشکری هست که از شما میکنم.

خوب من تو یکی دیکه از فایلا مثال هایی از نتایج شرک و توحید رو از زندگی خودم زدم اما امروز یه چندتا زاویه ی جدید را در مورد انها میخوام بگم

داستان رو از پارسال شروع میکنم که من از اموزه ها مدتها بود دور بودم دراقع در مدار خیلی پایینی از توحید قرار داشتم و به سمت شرک متمایل بودم یا اینجوری بگم که شرکم خیلی بیشتر از توحیدم بود

اون زمان دقیقا مصادف بود با شروع شدن جنگ فلسطین و دیدگاه من اون زمان به این قضیه این بود که خیلی این قضیه رو پیگیری میکردم و یا فکر میکردم باید کاری براشون بکنم و اهنگای مرتبط با هاشو گوش میدادیم با خانواده و خیلی نسبت به ظلمی که بهشون میشه احساساتی بودم ووو و خیلی برامم عجیب بود که چه همزمانی جالبی بین زندگی خودم و این جنگ اتفاق افتاده( که این بخاطر این بود که من داشتم توجه میکردم به یکی از شرایط حساس کنونی) اون زمان من توی زمان های خاصی که خانوما دارن به شدت دلسوز میشدم یعنی یه گربه رو میدم غذا نداره یا یه رفتگر میدم اصلا دلم براشون کباب میشد و خیلی پرت شده بودم از قوانین و برای خوب بودن حالم در تقلا بودن یه سری اتفاقات ناجور برام افتاد که توکل زندگیم بی سابقه بود و رفتارای نامناسب از افرادی که بی سابقه بود وووو

این یه توصیف کلی از اون مداری بود که توش بودم

بعد از گذشت یکسال در حال حاضر دیگه اون حالت ترحم و دلسوزی تقریبا صفر شده و به خودم میگم بخاطر شرکش که این بنده خدا نشسته دم رستوران تا غذا مونده های بقیه رو امیدوار باشه که گیرش بیاد درمورد نگاهم به قضیه فلسطین و دیدگاه سیستمی خدا ، این مردم بخاطر شرکشون به کمک کشورای عربی یا هر شرک دیگه ای وضعیتشون اینه و اصلا برای خدا مهم نیست که هروز چندتا بچه یا هرچی دارن تیکه تیکه میشن این جا قشنگ میتونم بفهمم که هرگز خدا مثل یه مادر دلسوز نیست اینجا میتونم بفهمم که ضعیف بودن یعنی مشرک بودن مظلوم بودن یعنی همون ان ظالم بودن به خود یعنی مشرک بودن و این قانون بدون تبدیل خداوند که مشرک بودن نتیجه اش همیشه همهجا برای هرکسی بدبخت شدن هست ذلیل شدن هست اصلااااا خدا براش مهم نیست تا وقتی که مردم شرکشون را کنار نذارن بیاد و بشون ترحم و دلسوزی کنه چون این کار به گفته ی خدا جهل و خداوند هرگز جاهل نیست

درمورد خودم من چندتا مثال واضح دارم که البته بعد از اینکه خدا پتو رو از روم کشید من بیدار شدم و همون ان نتیجه و ورق تغییر کرد و برگشت اما من مثل خوابیدن توی واقعیت بیدار میشم یه چند دقیقع اما بعد دوباره میخوابم و نتایجمم به همین خاطر سینوسیه من از خدا همیشه قبل از اشنایی با این اموزه ها هم میخواستم که قبل از سر به سنگ خوردن منو هدایت کنه ولی الان میخوام با کوچکترین و اولین انحراف از مسیر منو هدایت کنه چون دیگه نمیخوام این روند سینوسی رو و بنظرم این همون نقطع ای که ادم تغییر میکنه مسیرش وقتی که دیگه نخوای اون شیوه ی قبلی رو

درمورد نگاه مامانگونه به خدا حالبه که ما ادما چون خودمون عدل را در مساوات یا دادن بیشتر به ضعفا میدونیم و بخاطر احساساتمون اینجوری فکر میکنیم که این درسته و غالبا اینجوری عمل میکنیم همین نگاه انسانی رو هم توی این مورد به خداوند داریم که اره اونم یا مساوی تقسیم میکنه یا به ضعیفا بیشتر میده درصورتی که هرگز اینجوری نبوده و نیست خداوند به اندازه ی لیاقتت ایمانت و توحیدت بهت میده اینو تو زندگیم باااااار ها دیدم توی جهانم همینه و درمورد این قضیه تصمیم کرفتم که بیام روی باورای توحیدیم کار کنم روی خودم کار کنم و عمل کنم متناسب با تکامل مثلا از اینجا شروع کنم که به عروس هلندی هام که انقدر غذای ادما و به اصطلاح غذای سفره رو دوست دارن غذای خودمون رو ندم چون براشون مضره و من و خانوادم فقط برای دلسوزی و احساساتی شدن که چقدر بال بال میزنن برای این غذا اینکارو میکردیم یا مثلا فکر میکردم اگه من روزه بگیرم و نمازمو اول وقت بخونم حتما توی فلان امتحان پاس میشم که نشدم و فهمیدم برای قبولی توی اون امتحان باید درسشو بخونی و این دیدگاهو البته خیلی قبل تر کنار گذاشتم من درمورد گدا ها هم وقتی که روی خودم بیشتر کار میکنم خیلی درست رفتار میکنم و خیلی جالبه وقتی که توحید درست تر میشه تو وجود ما تمامممم رفتار و باورای اشتباه دیگه هم درست تر میشه نمونش همین دلسوزیه یا درمورد اینکه ما بخاطر این باور اشتباه که برای موفقیت باید شکست بخوریم یا برای بیدار شدن باید شکست بخوریم اینو من توی روابط هم داشتم که خوب الان اوضاع خیلی خوبه بزار یه دعوا و قهری راه بیفته و این ناخوداگاه بود یا همین الان سر کار کردن روی خودم بعد از کنترل خوب وردیا بعد یه مدت میگم نه خیلی اوضاع ثابته بزار یه سریال و فیلیمی ببینم و بعد که اون حال بدشو احساس میکنم میگم اوه اوه اشتباه کردم بدوم بیام رو خودم کار کنم ااما وقتی توحیدی تر میشم همه ی اینا باورای مزخرف هم کمتر میشن حتی بدون اینکه شناساییش کرده باشم و برعکس

در این رابطه باید بگم که ریحانه خانم اینکه این باور و این دیدگاه رو داشته باشی حتی یه کوچول تو رو به سمت نابودی میبره اولا همون تلخی اون شکست دوما سینوسی بودن روند زندگیت که واقعااا زجره و هر بار کلی باور محدود از دره ی قبلی برات میاره و این روند رشدتو خیلی کند میکنه و اصلا لذت موفقیت را هم کم میکنه و ترسایی که بخاطر باوارای دره ی قبلی باهات اومده خیلی زودتر از قبل تو رو به سمت دره ی بعدی میبری. و مورد بعدی ما تا یه جایی تحمل داریم این که تو برای بیدار شدن متکی باشی به ضربات جهان این روند باعث میشه ظرفیت تو نسبت به اون ضربات بیشتر بشه و هر بار لازمه که ضربه ی محکم تری بخوری تا بیدار بشی و تا جایی که اون ضربه تو رو هلاک و نابود میکنه و مثل فرعون وقتی که داری غرق میشی تازه بیدار میشی که دیگه فایده ای نداره بعضیام که حتی بعد از مرگ ناشی از اون ضربه اخرم شاید بیدار نشن

اما موضوع اصلی بدی های این طرز تفکر نیست موضوع اصلی اینه که این تفکر اصلا روی اشتباه بنا شده یعنی که چیزی که مارو بیدار میکنه باورای توحیدی ماست نه اون ضربات جهان و تو هرچقدر که باورای توحیدی قوی تری داشته باشی زودتر اگاه و بیدار میشی و یا ختی اصلا بیدار هستی نیازی به بیدار کردنت نیست یعنی اینکه بیدار شدن تو هیچ ارتباطی به ضربات جهان چه سنگین‌ و چه سبک نداره به میزان توحید تو و جایی که تو در مدار توحید هستی بستکی داره برای همینه که بعضیا حتی با ضربات و بلا های سهمیگین هم بیدار نمیشن یعنی میمرن اما بیدار نمیشن یه شاهد دیکه برای این موضوع اینه که من خودم هر وقت بیشتر روی خودم و توحید کار کردم و موحد تر بودم زودتر بیدار شدم و هرچقدر که این توحید کمتر شده ضربه هه محکم تر شده که این ضربه هه هم نه برای اینکه خدا میخواد مارو بیدار کنه بنظرم خدا حتی براش فرقی نداره که ما بیدار بشیم یا نشیم اون ضرباتم نتیجه ی طبیعی شرکی که ما میورزیم بنابراین هرچقدر تو باورات توحیدی تر باشه زودتر بیدار میشی و چون شرکت کمتره ضرباتیم بهت وارد نمیشه

پس کاری که باید بکنم اینه که هر لحظه روی خودم کار کنم تا مدارم (توخیدم) بالا تر بره باوارای توحیدم قوی تر بشه تا با اولین نشانه اگاه بشم وگرنه اکه من باواری توحیدیم صفر باشه مهم نیست اون ضربه چقدددد سهمگینه من بیدار نمیشم چون چیزی که منو بیدار میکنه باورای توحیدیمه

پس ریحانه خانم

اینی که یه سری افراد هرچقدرم ضربات جهان محکم تر میشه اما بیدار نمیشن و در نهایت مییمرن نشون میده اون ضربات و شدتشون عامل بیدار شدن نیست

اینکه یکی با یه ضربه ارام بیدار میشه یکی با ضربه وحشناک نشون میده ضربه و شدتش عامل بیداری نیست

اینکه ما خودمون(من خودم) یه جاهایی با ضرات سبک بیدار شدیم یه جاهایی توی ضربات سهمیکن نشون میده ضربات و شدتشون عامل نیستن

عامل همون تفاوتی که تو و شخصیتت زمانی که با ضربه سبک بیداری شدی با وقتی که با ضربه ی سنگین بیدار شدی هست

که اون توحید و شخصیت توحیدی و باورای توحیدییه پس به جای لقمه رو دور سرت چرخوندن بیا و علت اصلی و ریشه رو که توحید هست رو درست کن و روش کار کن