آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

بسم الله الرحمن الرحیم

ای نور آسمانها و زمین، از تو می جویم نور…

سلام. سلام و ارادت و عشق تقدیم به استاد نازنینم

سلام به همه رفقا

قانون بقای اصلح

آنکه قویتر است می ماند و آنکه ضعیف مانده ناگزیر به حذف می شود.

انقدر زیبا استاد این مطلب رو شرح و بسط دادن که هیچوقت فکر نمی کردم این موضوع رو بشه به این اشکال و با این تنوع در موضوعات مختلف توضیح داد.

اصلا یه ربط هایی پیدا کردم عجیب و غریب.

اینکه من اگر دخترم با ضعف و گریه چیزی ازم بخواد دلم نمی خواد بهش بدم، میگم اول گریه ات رو تموم کن بعد بهت میدم، ولی وقتی واسم قلدری میکنه و محکم حرفشو میزنه ناخودآگاه تسلیمش میشم. خوشم میاد که حرفشو با قدرت بزنه یا روی خواسته اش پافشاری کنه.

همین ربط رو پیدا کردم در مورد خواسته های خودم از خدا.

من بارها و بارها گفتم یه جایی توی رابطه عاطفی قبل از ازدواجم دیگه انقدر کتک روحی خورده بودم که بریدم.

به قول استاد انقدر خدا به شیوه های مختلف می خواست بیدارم کنه و من همچنان یا خواب بودم یا خودمو میزدم به خواب، که دیگه کار به مشت و لگد کشید، من سیلی ها خوردم از اون احساس بد ادامه دار… تا بالاخره کارد به استخونم رسید و به خدا گفتم خدایا دیگه بسسسسهههههه

عین فیلما

انگار که خدا دستش روی یک دکمه بوده و من هیچکاره بودم. حالا دارم التماسش می کنم دیگه دستتو از روی دکمه آزار دادن من و خفت روحی کشیدنم بردار تا من نفس بکشم.

یادم نیست دقیقا چی می گفتم ولی اینو خوب یادمه که می گفتم خدایا دیگه می خوام از این احساس بد خلاص بشم.

یه معجونی بود از حس بد نسبت به خودم و پذیرش مسئولیت این شکست عاطفی، و همینطور خواست خدا.

هیچوقت این مدلی نبودم که همه تقصیرها رو گردن خدا بندازم یا فکر کنم خدا مقدر کرده من زجر بکشم.

اما این حس رو داشتم که خدا اگر بخواد من تغییر می کنم و خدا باید این اجازه رو بده.

می دونستم که من باید تغییر کنم ولی نمی دونستم که خودم باید اول بخوام تا خدا هم کمکم کنه.

می گفتم خدایا اول تو دستمو بگیر تا من بتونم بلند شم. اول تو دستتو از رو دکمه بردار تا من از زندان آزاد شم.

نگاهم این بود که هرچی بنده عاجزتر و دل شکسته تر بشه بیشتر به خدا نزدیک میشه.

الله اکبر چه باور احمقانه ای!

همیشه به ما خورونده بودن که این ساز شکسته اش خوش آهنگ تر است

باید عین نقره در دیگ جوشان مذاب بشی تا بدیهات پاک بشه و دوباره از نو شکل بگیری. همون نقره داغ شدن خودمون.

هرچی بیشتر سختی بکشی پخته تر و باتجربه تر میشی و بعد قدر عافیت رو بیشتر می دونی.

همین نگاه باعث شده بود من اون سختی ها رو دوست داشته باشم و جذبشون کنم.

تا باللخره متوجه شدم نه، من دوستشون ندارم. من روحم داره فرسوده میشه. ذهنم کلافه است. تمرکز ندارم. آرامش ندارم.

چرا من نباید آرامش خاطر داشته باشم؟ مگه من چمه؟ منم حق دارم سالم و راحت زندگی کنم.

از لحظه ای که با خدا محکمتر و قویتر حرف زدم پاسخ گرفتم.

آروم آروم…

ذره ذره…

تکامل یک ساله طی شد. نتیجه اومد. زندگی پربار و راحت و رابطه عاطفی سالم و آرامش بخش برقرار شد و من سالهاست دارم شکرگزاریش رو می کنم.

و هی داره بهتر و بهتر میشه. شکرِ بی نهایت.

موضوع سر خواستن از پروردگار و با احساس خوب خواستنه.

من اون موقع که خواستم هنوز احساسم خوب نبود اما دیگه خودم رو عاجز و درمونده نمی دیدم. با قدرت از خدا خواسته ام رو طلب کردم. نه با التماس.

نه با خجالت و درموندگی.

احساس می کنم سیستم خدایی اون زمان سیگنال قدرت منو دریافت کرد و متوجه شد با همیشه فرق داره. چون همیشه یه جورایی نقش برگی در باد رو بازی می کردم و می گفتم من که کاره ای نیستم. این اتفاق رخ داده دست منم نبوده. حالا چه واکنشی نشون بدم.

ولی این بار من تعیین تکلیف کردم و سیستم وظیفه خودش دونست تکلیفش رو انجام بده.

—————————

چند روز پیش یک ناخواسته برام اتفاق افتاد که واقعا منو به فکر فرو برد.

هر فایلی که روی سایت می اومد و یا دوره احساس لیاقت و نشانه روزانه رو گوش می دادم همش فکرم درگیر اون موضوع بود و فکر می کردم کار درست چیه، حرف درست چیه؟ سکوت بهتره یا پاسخ یا عمل یا اعراض؟

خیلی درگیر حل این موضوع ذهنی بودم.

دیشب دیگه اشکم دراومد و گفتم ببین یک هفته است که داری با این موضوع کلنجار میری.

اگه توی سالها چیزی از استاد یاد گرفتی الان وقتشه که بتونی کریستال کلییر تشخیص بدی و موقعیت رو تحلیل کنی و بر مبنای قانون عمل کنی.

اگر استاد یا خانم شایسته بود توی همچین موقعیتی چیکار می کرد؟

بعد توی همون گریه شبونه زیر پتویی و بی صدا، راه حلها یواش یواش اومدن.

من توی این یک هفته در مدار ضعف قرار گرفته بودم و اون احساس بی ایمانی و عدم ارزشمندی داشت منو گیج و سردرگم می کرد.

بطوریکه با فایلهای مختلف استاد مسئله رو از زوایای مختلفی می دیدم. گاهی حق رو به خودم می دادم و گاهی به طرف مقابل.

بعد دیشب که گریه هام رو کردم و یکم احساسات منفیم تخلیه شد آروم آروم تونستم حس تسلطم رو برگردونم و کنترل افکارم رو در دست بگیرم.

دیدم اول از همه من باید خودم رو ببخشم.

بعد اخلاقیات منحصربفرد خودم رو بپذیرم و با انتقاد دیگران خودتخریبی نکنم.

بعد قوانین رو مرور کردم و دیدم کار من درست بوده و این انتقادات نتیجه طبیعی جدا شدن از بدنه یکدست جامعه است.

یه جورایی بهای بر خلاف جریان آب شنا کردنه.

پس من دارم بزرگ میشم و تغییر می کنم که این اتفاقات داره میفته.

بعد یواش یواش حالم بهتر شد و تونستم قضیه رو از زاویه بهتری نگاه کنم که بهم احساس بهتری میده.

چقدر زیبا…..

صبح که بیدار شدم حالم بای دیفالت خوب بود و گفتگوهای ذهنیم از دستم در نمی رفت.

نور علی نور هم زمانی بود که تا چشمامو باز کردم این فایل بی نظیر رو روی بنر سایت دیدم.

آیا خداوند مانند یک مادر مهربان عمل می کند؟

خوب من از 12 قدم یاد گرفتم که خیر. خدا یک سیستم است که احساسات انسانی در آن جایی ندارد. اگر در مدار رحمت و نعمت قرار بگیری رحمت و نعمت نصیبت میشه و اگر در مدار ناکامی و ضعف و شرک قرار بگیری مشمول عذاب و شکست میشی.

چقدر این دیدگاه بهم کمک کرد و از چه زاویه متفاوتی این قانون امروز برام تکرار شد.

دیدم من ضعیف شدم که یک قویتر منو هل داده به عقب و من افتادم.

من بودم که روی افکار خودم و قوانینی که می دونم درسته انقدر تسلط ندارم که بخاطر انتقاد از نحوه عملکردم به قانون به شک و تته پته میفتم.

من اگر ضعیف باشم خدا مسئولیتی نداره که منو به هر قیمتی در جایگاه آدمهای قوی نگه داره. اجازه میده من از مرحله پرت بشم.

اجازه میده به من بی احترامی بشه.

اجازه میده ارتباطاتم به مشکل بربخوره.

دلیلی نداره وقتی خودم تلاش نمی کنم قویتر بشم اون به من بونوس اضافه بده و دوپینگم کنه.

من خودم مسئول حفظ ارزش خودم هستم.

با مسلط تر شدن به قانون و تکرار و تکرار و تکرار.

با عمل آگاهانه به قانون.

با گوش دادن و دل سپردن به قانون.

من باید ترسم از قضاوت شدن رو بذارم کنار تا اگر مثل این مورد اخیر قضاوت شدم سفت و سخت روی موضعم بایستم و عصبی نشم. در کمال آرامش خودم و ارزشها و خط قرمزهای خودم رو ارجح بدونم به هر کس و هر چیزی.

در کمال احترام پاسخ شایسته بتونم بدم و در عین حال بتونم بگذرم و پرونده رو در ذهنم ببندم.

این منم که پیشاپیش فرکانس ضعف یا قدرت می فرستم و رفتار دیگران بر این اساس با من تنظیم میشه.

حداقل الان که قانون رو یک پله بهتر درک کردم از خودم انتظار دارم آرامشم رو بهتر از قبل بتونم حفظ کنم تا ایمان و عمل بر طبق قوانین برام راحت تر بشه.

الهی شکر بابت این نور آگاهی که امروز نصیبم شد و قلبمو آروم کرد.

استاد عاشقتونم و متشکرم به توان 1000

سمیه جان نازنینم سلام به روی ماهت

سلام به اون دوتا گل زیبای کنارت. منم عاشق عکس پروفایلت شدم بخصوص با اون پیراهن تف تفی لیلین کوچولوی مامانی! چقدر شیرینن خدایاااا

امشب برای دومین بار موضوع شکرگزاری برام تکرار شد.

حتما اومده که به من پیغام مهمی بده. این یک نشونه است که باید سرنخشو بگیرم و دنبال کنم.

شکرگزاری شکرگزاری شکرگزاری.

به روی چشم

آفرین به تو هرجا که خوب عمل کردی یا هرجا که تلاشتو کردی که خوب باشی.

منم به تجربه ارزشمند شما احترام می گذارم و سعیم رو می کنم.

اتفاقا همین امشب بخاطر بی خوابیهای مکرر این هفته اخیر یکی دوبار عصبی شدم

این نعمتی که از زبون شما جاری شد و رزق امشبم شد اومده قشنگ نشست سر جای درستش توی ذهنم و پاسخ سوال نپرسیده ی منو داد.

تازه فهمیدم داشتم میزدم جاده خاکی که خدای مهربون قبل از درخواست من پاسخ رو پیشاپیش واسم فرستاده بود.

چه خوان نعمتی واسم پهن کرده و چه عشقی به من ارزونی داشته که دوستان سطح بالایی مثل شما رو نصیبم کرده. الهی شکر.

الهی شکر که من تونستم در این جایگاه قرار بگیرم که شماها دوستانم باشید.

بی نهایت متشکرم بابت راهنمایی ها و قوت قلبت.

خدا شما و خانواده گلت رو در پناه آرامش خودش حفظ کنه.

می بوسمتون