«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

سلام به استاد، خانم شایسته و دوستان عزیزم

میخوام یه تجربه از خودم بگم که مربوط به همین چند روز گذشتست که باعث افزایش اعتماد به نفسم شده.

ماجرا از این قراره که من از خدا ثروت خواستم. گفتم خدایا من واقعا با تمام وجودم میخوام درآمد کسب کنم هر کاری بگی میکنم. تو فقط هدایتم کن که به درآمد برسم هرچند کم.

یکی دو روز بعدش یکی از آشنایان گفتش که بچم امتحان داره، میتونی یکم باهاش کار کنی؟ مطالبش مال سه سال پیش بود و دقیقا هم همون مطالبی بود که من سال دهم خیلی روش مسلط بودم و حضوری اونارو تو مدرسه خونده بودم ولی تقریبا یک سال تمام بود که اصلا مرورشون نکرده بودم.

گفتم تا جایی که یادمه سعی میکنم کمک کنم. پیش خودم هم گفتم این یه نشونست باید ۱۰۰ درصدت رو بزاری برای اینکار. و واقعا هم تلاش خودم رو کردم و با وجود گذشت زمان طولانی ولی خوب مطالب یادم مونده بود. خلاصه که تا جایی که تونستم کمکش کردم و رفت امتحان داد و خداروشکر بد هم نشد.

گفتم خب اوکی، حالا که من مطالب سال دهم برام راحته، بزار برم از اول تا نهم رو شروع کنم به درس دادن.

چی کار کنم چی کار نکنم؟، که به ذهنم رسید تراکت چاپ کنم و برم بچسبونم روی در و دیوار مدارس و نونوایی و جاهایی که برام منجر به جذب شاگرد بشه.

از لحظه ای که من شروع کردم به قصد کردن این کار، با اینکه اولش یه سری مقاومت های ریزی بود از طرف خانواده، ولی بعد اینکه من جدیت به خرج دادم و گفتم هر جوری شده من باید این کارو انجام بدم و این قدم اول رو بردارم، خودشون اومدن مرحله به مرحله کمکم کردن.

و انگار خدا مردم رو بسیج کرده بود که کار من رو به بهترین شکل ممکن انجام بدن🥲

از گرفتن پرینت که چقدر آدمای منصف و دقیقی بودن گرفته تا زمانی که رفتم برای نصب تراکت ها که چقدر همه کمکم کردن.

توی پرانتز بگم که واقعا ثروتمند شدن معنوی ترین کار دنیاست. من ۷۰ درصد تمام کارهام از اومدن توی سایت و فایل گوش دادن گرفته تا جواب دادن تلفن ها و گرفتن عکس و همه و همه با گوشی بی نظیرم داره انجام میشه که زمانی که دریافتش کردم بهترین آیفون ممکن بود و البته که هنوز هم واقعا جادویی و خارق العادست. و خدارو بارها سپاسگزارم بابت اینکه فقط همین یه نعمتش چقدرر داره کارا رو برام راحت میکنه.

وقتی میخواستم اولین تراکت رو بچسبونم، جمعه ی پیش بود، یه حس عجیبی بود و ذهنم همش میگفت نگاه کن چه کار سطح پایینی داری انجام میدی😶‍🌫️، چه دلیلی داره الان خیلی از همسنای تو فقط چسبیدن به درس و دانشگاه و اینجوری کلاس خودشونم دارن حفظ میکنن تامین هم هستن، تو هم که چیزی کم نداری فقط یه سری خواسته های کاذبه که با نداشتنشون هم زندگیت میچرخه!!!!

🫠🫠🫠🤯🤯🤯

ولی من گفتم نه! اتفاقا من باید به خودم افتخار کنم که با وجود اینکه الان نیاز شدید مالی ندارم، قبل از اینکه شرایط سخت بشه تو ۱۸ سالگی دارم حرکت میکنم و حداقل دارم تلاش خودم رو میکنم که روی پای خودم وایسم و به جای کوچک کردن خواسته هام دارم باورها و عملم رو بزرگ میکنم. کاری که کمتر کسی میکنه. و باید یادم باشه که این قدم اوله و اوضاع هر بار بهتر و بهتر میشه

و هی سعی میکردم ذهنم رو آروم کنم.

روز بعد که دیروز باشه وقتی برای نصب تراکت ها رفتم خیلی احساس بهتری داشتم. وقتی داشتم میچسبوندم آگهی ها رو اکثر مدارس درشون باز بود. با شک و تردید رفتم داخل و از کسی که دم در میشینه اجازه گرفتم که میتونم اگهی بچسبونم؟ و تقریبا همشون خیلی آروم و با لبخند موافقت میکردن. یجوری که انگار قبلا یکی سفارش کرده باشه که کار من رو راه بندازن! چند تاییشون هم گفتن اصولا اجازه نداریم ولی تو آگهی هات رو بده ما یجوری به دست والدین بچه ها میرسونیم😊😁

یکی هم که گفت ببین من همین الان میرم سر کلاسا واست تبلیغ میکنم.

یه بار دیگه هم داشتم نصب میکردم یه آقایی بهم گفت ببین اونجایی که میزنی خیلی دید نداره، بیا اینجا بزن😂🙂

و من میدیدم که خدا چجوری کارها رو داره برام راحت میکنه.

و وقتی نگاه های متعجب بقیه مردم رو میدیدم که با دیدن من که از ماشین خوب خودمون با نوار چسب و تراکت هام پیاده میشم ‌و شروع میکنم به نصبشون، بیشتر به خودم افتخار میکردم.

نتیجه تلاش های من به غیر از اعتماد به نفسی که در من ساخته شد که بنظرم تا اینجا بارزترین و مهمترین نتیجه ی من بوده، دو تا زنگ بود که شرایط رو پرسیدن و قرار شده که باهام تماس بگیرن برای شروع تدریس.

و مهمتر از تماااام اینا اینه که من حرکت کردم و ماری که به ظاهر در ذهن شاید ساده بیاد رو انجام دادم.

دیگه بقیش رو سپردم به همون کسی که تا همینجا هدایتم کرده و اصلا همین قدم رو جلوی پام گذاشته.

خواستم این تجربه اینجا ثبت بشه چون امروز به صورت رسمی و با تعهد چندین برابری شروع کردم دوباره روز شمار رو. خصوصا که کامنت دوستمون رو خوندم که گفته ۱۱۳ روز تا پایان سال و ۱۱۳ فایل مونده.

اینجا دیگه فقط تعهد و حرکت من به و طبق این آگاهی ها جوابه.

خدایا شکرت🤍

از خودت و هدایت هات بی نهایت سپاسگزارم🌱🍀

استاد از شما هم خیلی ممنونم که با انتشار این آگاهی ها دارین باعث میشین هر روز از دیروز خودم جلو بیفتم و قدم بردارم🌷

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام به استاد خانم شایسته و دوستان عزیزم

چند وقتی بود که خیلی رو به راه نبودم. سایت و مطالبش در ذهنم کمرنگ شده بود و کنترل ذهن برام سخت شده بود.

تا اینکه دیشب تصمیم گرفتم روز شمار تحول زندگی من رو با تعهد شروع کنم. وجود همچین فضایی که منو ملزم به کار کردن روی خودم به صورت مداوم و منظم میکنه موهبت بزرگیه. به خصوص که 3 ماه تا پایان سال 1400 خورشیدی باقی مونده و این برنامه هم 3 ماهست.

دیشب که مقاله این فایل رو خوندم، بعد از چند جمله آرامش عجیبی رو درونم حس کردم که دقیقا مصداق ” هرچه از دل برآید، بر دل نشیند ” در نگارش خانم شایسته عزیزم هست.

عزت نفس …

چیزی که به شدت پاشنه آشیل منه. یعنی من هر جای زندگیم رو که می بینم، در هر تصمیمی که گرفتم یا حتی نگرفتم رد پای عزت نفس بوده و هست. حالا یا بوده و شرایط رو باب میل من جلو برده، یا نبوده و کمبودش آزارم داده.

البته عزت نفس هم خودش چند وجه داره. که میتونم بگم همیشه در بعضی وجوه خوب عمل کردم. اما احساس لیاقت جزشون نبوده.

من آدم بسیار بسیار رویا پرداز و خلاقی هستم یعنی خیلی خوب میتونم به اهدافم پر و بال بدم و انگیزه خودم رو از این جهت تامین کنم. اما در واقعیت دو تا اتفاق برای من می افته:

1. اکثرا نمی تونم بپذیرم که واقعا هم لایق اون رویاهای شیرین هستم. (به خصوص وقتی در شرف دریافتشون هستم)

2. اگر دریافتش کنم اولش احساس گناه میکنم و اون احساس پربار تر شدن و اعتماد به نفسی که از رسیدن به هدف باید در من ایجاد بشه، نمیشه. و بعدش هم اگه دوباره به احساس داشتنش فک کنم و از اون روزمرگی خارجش کنم، دوباره همون احساس برمی گرده.

عدم داشتن احساس لیاقت درباره ثروت و ارتباط با دیگران/داشتن ارتباط مستقیم با باور کمبود

این ترمز ها رو فقط میدونم دارم و فعلا هیچ توضیح یا ایده ای راجبشون ندارم که بتونم در جملات بیانشون کنم.

فقط از یگانه هدایتگر هستی می خوام که در جهت برداشتن این ترمز ها و تبدیلشون به نقطه قوتم بهم کمک کنه و من رو در مسیر بهبود عزت نفس خصوصا باور احساس لیاقت هدایت کنه.

شاد باشید.