«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

به نام خدا شفا دهنده ى قلبها قلبهایى که در تاریکى مطلق وجود خود بدنبال نورى بودند تا به ظلمى که به خود کرده اند اقرار کنند وبندگى از سرآغاز فصل زندگى آغاز کنند

سپاس اى گرامى که این بندگى را در تار و پود وجودت تنیده اى واکنون من این وصل را آغاز مى کنم باشد که عاقبت همه ى ما در وصال معبودى باشد که تنها اوست که یارى مى دهد

من نجربه بسیار غم انگیزى داشتم من با رنجى بزرگ شدم که خود هیچ کنترلى بر آن نداشتم واین انفاق سبب شد سالها سالها سالهاى سبز زندگى ام همواره زرد وپژمرده شود خیلى وقتها فکر مى کردم چرا خداوند در آن شب براى من کارى نکرد وهمین طور که بزرگ مى شدم مى فهمیدم خدا حتى آن شب نیز کنار من بود وگرنه من باید هزاران هزاران بار سرشار از خشم فرو خورده ى خود همیشه نفرین مى کردم اما اینگونه نبود الان که اینگونه به سمت روشنایى هدایت شدم وکم کم جلوتر آمدم ورشد کردم بعد از گذشت سالها فهمیدم خداوند عاشق من است چون سعى نکردم خودرا در حصار غمى بزرگ زندانى کنم خیلى خوب یادم مى آید قبل از این روز من بارها وبارها وآنقدر گفتم خدایا کمکم کن خدایا اگر تو کمکم نکنى چه کسى اینکار را برایم مى کند من تبدیل شده بودم به انسانى که عادتهاى زشتى را رفتار خود کرده بود عادتهایى که تکرار مى شدند مرا منزوى وترسو و بى عزت در پیشگاه خودم وخدایم وبعد دیگران کرد من گریه مى کردم نه یک گریه عادى گریه اى که خودم را مى زدم خودم را به دیوار مى زدم و مى گفتم خداوندا مرا یارى کن بر خود هیچ قوتى ندارم روزى رسید که گفتم اگر تو عدالت دارى باید آن شخص را که مسبب این بدختى من شد را تنبیه کنى ولى چه شد او به هرچه مى خواست رسید خوب یا بدش را نمى دانم .فقط من وقتى انسان مى شدم! بر سر سجاده ى خود گاهى خوابم مى برد ودر خواب مى دیدم روحم اصلاً تمایل ندارد به جسمم باز گردد اما باز مى گشت چرا چون خداوند نمى خواست من در نا امیدى بمیرم واین خواسته ى من بود. چون تمام فصلهاى زندگیم شده بود از خدا مدد خواستم براى افکار ناخوشایند براى حس گناهکار بودنم در قابل خودم وبى ارزش بودن من تا ناکجا آباد مرا کشاند وهى تقلا مى کردم براى خوب زندگى کردن وهى سرکوب کردم عواطفم را عشقم را به خدا وخودم هى سرکوب کردم وخود را مجازات مى کردم وهى سرزنش مى کردم یک روز رو به شیطان کردم وگفتم من از پس تو بر خواهم آمد ببین چگونه؟! اما وضع خرابتر شد !شاید نشود اینجا خیلى خیلى بخواهم حرفى بزنم چون پرده ى حرمت را خداوند عزیز وجلیل من بر عیب وگناه مى کشاند چون حد او است چون از اختیارات اوست که حى قیوم است وهیچ امرى از او پوشیده نمى ماند من همیشه تلاش مى کردم نمى دانم چگونه توضیح بدهم خیلى خود را از خدا دور مى دانستم طبیعت گناه یا اشتباه همین است تو از رب رب حکیم بر هر امرى جدا مى کند ولى چرا باز مى گردى چون خداوند بر خود رحمت را نوشته کتبتُ على نفسى الرحمه بازگشت یعنى حیاتى دوباره واگر نباشد تو مرده اى پس من بارها مُردم بارها نخواستم سجاده اى پهن کنم حتى نخواستم به خدا نگاه کنم ولى باز مى گشتم چنان که گویى هیچ شرکى مرتکب نشده ام چنان که امروز متولد شدم وذات جهان چیزى جز این نیست از معامله من با خدا خبرى نبود در واقع نمى شد هم با خدا معامله کنى هم ابلیس را نادیده بگیرى جنگ من جنگ هفتادو دو ملت بود وحتى در نبرد با ابلیس هم به کرّات شکست خوردم هر چه زمان مى گذشت من مأیوس تر مى شد م درست است که گاهى حالم خوب مى شد ولى موقتى بود وهى به خود مى گفتم چه مى خواهى خدا که حتى صدایت را نمى شنود

خب من باید تصمیم مى گرفتم مى خواهم از اهل جهنم باشم یابهشت یا هردوى آنها!از اینکه این سالها تنها مسئله خودم بودم مشکلى نداشتم ولى از یک جایى به بعد روح من ازمن جدا شد و من گاهى هیچ کنترلى بر رفتارم نداشتم وآنگاه بودکه خود را تنبیه کردم مثلاً از خوردن غذاى خوشمزه خود را محروم کردم ولى این تنبیه چیز خوبى نبود بیشتر دیوانگى من این بود که سجاده آغشته به ریا به چه درد من مى خورد من چه مثلاً دینى دارم که باید آن را بر دوش خود نهم وبگویم من هم هستم؟!علت چه بود نمیدانستم دیوانگى من از این بدتر نبود که تو هم مى خواهى اشتباه کنى هم گناه کنى هم فکر کنى خداوند تو را در آغوش مى گیرد تمام این اسباب مهیا شد تا من یک روز خیلى وقت پیش تر از این سال چند روز نمازم را قطع کردم وگفتم نماز آدمى مثل من حتى به درد من نمى خوره چه رسد به آنکه جهان وبالاتر همه خدا نظر کند… ولى دلم تنگ حرف زدن با خدا شد یعنى این حسم بود که مى گفت تو باهمین نماز زنده اى خب مى گفتم به چه راهى میرسم وقتى فایده نداره برام…خیلى رهایى من مثل جهاد اکبرِ نه بلکه خود جهاد اکبر بود وهست براى همین است که اینجا هستم وحرف مى زنم من در اوج بى کسى کس داشتم که خدا بود خب از تمریناتم بگم اول اینکه دست از سر شیطان برداشتم !!!!گفتم قبول اما من نزد خدا مى روم واگر خدا مرا پذیرفت پس تو برمن هیچ اراده اى نخواهى داشت اما چگونه من نزد خدا رفتم اول اینکه خبر از شماى دوست شماى استاد نداشتم وگرنه این راه طولانى نمى شد اما اکنون شادم چون فهمیدم مسیر مسیر درستى بود ومن در پیشگاه مقدس خودم وربم سر م را بلند کردم و اما بعد ،شروع کردم در آینه به خود نگاه کردم وگفتم چقدر تو معصوم ونازنین هستى آن وقتها یکى ازمجله هایى را مطالعه مى کردم که حتى از آن آرشیو داشتم سعى کردم تمام آنچه که من را وادار مى کرد یعنى ذهنیت وباور منفى نه به این شکل الان شاید کم اما موثر بود دور شوم از این که بعدها کش پول را بر مچ دستم گذاشتم و هر وقت فکرى غیر از چیزى که به قول شما استاد بزرگوار احساس بد مى داد حتى اگر به نظر خوشایند مى آمدضربه میزدم یا یکى دیگر از تجربه هایم دائم الوضو بودن من وهنگام خواب قرآن را گوش مى کردم تا خوابم مى برد یک بار خوابى دیدم از پشت ستونهایى که از زیبایى مدهوش مى کرد چشم هر بیننده اى را ومن محو تماشا بود م چند ستون بسیار بلندسفید وطراحى شده چه جورى توصیف کنم! آنقدر که نمى توانستم اتنهایش را ببینم ونسیمى خنک وملایم مى وزید خیلى آرام، انگار در طبیعتى بودم که هیچ سبزه اى نداشت با خود دراین اندیشه بودم که اینجا کجاست که صدایى مرا متوجه خودش کرد سلام سلام من بدنبال صدا بودم اما هیچ کس آنجا نبود من هم سلام کردم دوباره آن صدا که صدایى گرم ولطیف بود به گوشم رسید سلام سلام وقتى ازخواب بیدار شدم آنقدر سبک بودم که انگار تمام محدودیتهاى زمان ومکان را پرواز کرده بودم خیلى به این خواب فکر کردم …یک روز مقابل عکس اسماء الهى که مادرم ازحج برایم سوغات آورده بود قرار گرفتم آنها را یک به یک خواندم ناگهان چشمم به سلام افتاد یادم مى آید چند بار خوندم بعد مثل بچه یتیمى گریه کردم از آن روز این ذکر من شد یا سلام وخیلى زیاد ولى فرمواش مى کردم چون از قانون آگاه نبودم باید براى از دست رفتن خود خیلى کارها مى کردم کم کم به خودم علاقمند شدم کم کم متوجه شدم خداوند چقدر به من زیبایى ونعمت داده وهر گاه دوباره خطا مى کردم دیگر بهش فکر نمى کردم ومیگفتم بلاخره من این رفتار را اصلاح مى کنم همه چیز نه یک دفعه آغاز مى شود نه رشد مى کند نه به کمالى مى رسد نه جهنمى را براى خود مى سازد ومن این را زمانى فهمیدم که اینگونه نیست که اگر خداوند بخواهد جهنمى را بر تو مستولى کند با یک بار خطاى تو است اما پذیرنده ى مهربان ورحمتى بى پایان است که من دیر متوجه شدم اما او بر آشکار وپنهان من آگاه است براى همین قضاوتم نمى کند من همه اهتمام این شد که آنچه هستم را خاک کنم ودوباره متولد شوم ودقیقاً همین را به خداوند کریم خود گفتم نم نم مثل قطرات آرام یک باران صبح گاهى شروع شد تحول من .دعایى از قران را آموختم رب اغفر لى وارحمنى وانت خیر الراحمین .رب ان لم تغفر لى وترحمنى لأکونن من الخاسرین ومرتب این ذکر را مى گفتم لا الله الا انت سبحانک انى کنت من الظالمین ولا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم ایاک نعبد وایاک نستعین ودعایى از صحیفه ى سجادیه سه روز به اعکتاف نشستم ونه از روى ناتوانى از عشق که گم کرده بودش…ماه عزیز رجب بود بالاتر ازیک خلوت یک تغییر یک حج درون وقربانى کردن آنچه نمى خواستم باشم. واینکه به جسم شگفت انگیزم توجه کردم و هر تولدى که میشد آغاز زندگى من ویک سال به عمرم خداوند مى بخشید ومن براى خودم کتاب خوب میخریدم عطر مى خریدم خودمو به یک کافه یا یک رستوران دعوت مى کردم ونمى دونم چى بگم الان اشکم در اومد خدا هم هى به من جایزه میداد هیچ روان پزشکى نرفتم هیچ داروى مخدر ى نخوردم تنها با قرآن وخدا وند روزهایم را به شب مى رساندم وبا ذکر خدا آرام مى گرفتم با یاد خدا به هیچ کس هم نمى گفتم چه دردى از درونم تیر میکشه آنقدر که تما م زیبایى هاى زندگیم را تحت الشعاع خودش قرار داد بودهر سال پاکى ورستن روشن ور تجربه میکردم والان وقتى فلاش بک مى زنم فقط میگم خدایا شکرت شکرت که کمکم کردى هزاران هزاران هزاران هزاران ونمى توانم شکر خداوند را وفضل خداوند را بجا بیاورم هرگز وشروع کردم به بخشیدن خودم وبخشیدن اون آدم وبخشیدن خانواده ام وباز بخشیدن خود وعشق ورزیدن بخودم وهرگز این ار فراموش نمى کنم که وقتى بخشیدم چقدر احساسم فرق کرد درخشندگى چشمانم وطرز صحبت کردنم با خودم وخدایم وخیلى خیلى متفاوت شدم وهر سال که میگذرد من عاشق تر از قبل به خودم میشم وحرفهایم باخدا عاشقانه تر شده واینقدر تکرار کردم که مثل یک سفره ى آسمانى در رحمت رب وهاب من باز شد به روى من وگفت بخشیدمت عزیزم

تو آزاد شدى تو رها شدى این آزادى مبارکت باشه قدرشو بدون دختر زیباو دوست داشتنى

واین هدایت به فایلهاى استاد که من هیچ شناختى وهیچ اسمى از ایشون نشنیده بودم داریم !؟؟پاداش صبر واندوهگین نشدن بهتر از این من که سراغ ندارم هرکس اینجا خودش یک معجزه است در درون خودش

ممنونم پاى حرفام نشستید صبورى کردید

سپاسگزارم از عشق الهى شما استاد عزیزم واز گروه بى مثال شما ودوستان نازنینم ❤️🌹🌹❤️