«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه

بنام فرمانروای جهان و جهانیان

سلامی گرم و دلنشین خدمت استاد جانم و بانو مریم شایسته عزیزم بابت این سفرنامه

چقدر خوشحالم که وارد این سفر بی نظیر شدم و به خودم تعهد دادم که از نو بسازم همه چیز و یک شروع قدرتمند داشته باشم.

و اما عزت نفس،پاشنه آشیل و بزرگترین ترمز همه ی انسان ها

داشتم فکر میکردم به این که من قبل از تولدم و قبل از ورودم به این دنیا یک نور از جنس آگاهی مطلق بودم و هستم چون منبع درونم که خداست از جنس آگاهیه و من ذره ای هستم از این نور عظیم جهان هستی.با خودم میگفتم وقتی من تکه ای از این نور عظیم هستم چطور شد که بعد از ورودم به این دنیا که اینم درخواست خودم بوده تا تجربه اش کنم چطور بعد از گذراندن زمان بچگی ،و هر چقدر که بزرگتر شدیم محدود شدیم به این ذهن و جسم محدود…چطور فراموش کردیم که جنس خودمون آگاهیه،چطور از اصل خودمون دور شدیم و هر روز محدودتر به شنیده ها و گفته ها و شنیده هایی شدیم که اصلا معلوم نیست بر چه پایه و اساسی بوجود آمده اند.

شنیده هایی که فقط کورکورانه پذیرفتیم و در بطن ذهن و مغزمان ریشه زد و بزرگ و بزرگ شد تا جایی که دیگه قدرت همه چیو از ما گرفت و ما شدیم تحت فرمان و اسیر این شنیده ها و هر لحظه ذهن نجواگر عرصه رو تنگ تر کرد که با هر قدم ما چنان راهپیمایی در مغزمان به راه انداخت که بدون تفکر از حرکت ایستادیم و تسلیم شدیم در برابرش.

همه ما ذره ای از نور عظیم جهان هستیم که خلق شده،چطور میشه که خودمون و بی ارزش میدونیم ،

اصلا مگه میشه که خداوند که منبع تمام خوبی ها و زیبایی هاست چیز بی ارزشی خلق کنه!؟نه با عدل خدا جور درنمیاد.اگه فقط با مطرح کردن همین پرسش ها به فکر فرو بریم میبینیم که نه تنها ما ارزشمندیم بلکه خودمون میتونیم خالق ارزش و زیبایی باشیم…

روح ما آزاد و رها ست و در قید و بند و چهارچوب خواستی نیست و ما میتونیم هر آنچه رو که بخواهیم تجربه کنیم محدودیت رو نپذیریم چون خالق ما محدود به زمان و مکان و بعد خاصی نیست چون ما هم از همین خالقیم…

میدانم شاید ابتدا فکرکردن به اینها سخت باشه و پذیرفتنش واسه ذهن قابل قبول نباشه ولی حقیقت خلقت ما همینه.برای روح ما هیچ تعریفی از محدودیت ها وجود ندارد…بیاییم و خودمون و محدود به ذهن و شنیده ها نکنیم و از بند و اسارت این فرهنگ و جامعه و دین و مذهب در بیاییم و برگردیم به اصل وجودی خودمون.وقتی یکتا پرستی مختص به یک دین و مذهب نیست چطور میشه که محدود به فرهنگ جامعه ای باشیم که فقط کورکورانه و از روی جاهلیت پیرو یک سری گفته های بی پایه و اساس شده که هر عنوان و اسمی گذاشته و به خورد ما داده…

اسلام آوردن مگر نه اینکه چیزی جز یکتاپرستی و توحید نیست …

واقعا خوب و بد و زشت و زیبا رو چه کسی تعیین میکنه جز خودمون.

بخداوندی خدایی که احد و واحد و بی نیاز و پاکیزه ست از هر آنچه که به او نسبت ناروا میدهیم با صفات خدا جور در نمیاد این عذاب وجدان

واقعا قرآن بهترین مرجع هست برای پیدا کردن اصل و اساس همه چیز…که بشر امروز آنها را دست خوش سلیقه و طبع خودش قرار داده و به خورد جهان میده.

وجود ما چیزی جز آزادی و زیبایی و رهایی نیست.

ما به خودی خود ارزشمندیم فارغ از تمام خطاها و اشتباهات فارغ از دین و مذهب و جامعه

ما تواناییم فارغ از اینکه امروز چه دستاوردی داریم

ما آزادیم فارغ از اینکه خودمان را در زندان گفته ها و شنیده ها اسیر کرده ایم.

عزت نفس چیزی فراتر از یک کلمه و جمله ست

عزت نفس یعنی درک موجودیت خودمان

یعنی دوباره وصل شدن به اصل خویش

همانطور که باور کرده ایم خالق هستیم و قضا و قدر و سرنوشت از پیش تعیین شده ای در کار نیست بپذیریم و باور کنیم که عذاب وجدان هم،، همانند قضا و قدر، فقط و فقط زاییده ذهن محدود انسان هست. فقط بازی فرهنگ جامعه ایست که ذهن را محدود کند به خرافات…

بپذیریم همانطور که خداوند هم در سرنوشت ما هیچ دخالتی ندارد ،ما هم هیچ توانایی و قدرتی در تغییر زندگی دیگران نداریم.مگر نه اینکه ما از خداییم و بازگشت ما به سوی اوست پس چطور میشود که بتوانیم با کشتن کسی ،او را نابود کنیم جز اینکه خودمان را نابود کنیم…

خدایی که حتی اراده خودش را بعد از اراده ما قرار داده و فرموده سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه خودشان بخواهند… ما تا خودمان نخواهیم کسی نمیتواند ما رو تغییر دهد حتی خود خدا،و ما هم توانایی تغییر دیگران را نداریم…

یادمان باشد که این کالبد جسم فقط و فقط برای تجربه ی ما هست در این دنیای مادی و فانی

پس محدودیت را نپذیریم چون ما از خداییم …

استاد عزیزم ،انچه را که امروز درک میکنم و میتوانم به کار گیرم اول مدیون هدایت الله هستم و بعد هم مدیون شما که راهنمای من هستین در این مسیر زیبا.

در پناه خدای زیبایی ها

عاشقتونم دردانه های خدایی