«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 60

درود بر همه دوستان نازنینم

و اما در پاسخ به این سوال باید گفت، نخستین ویژگی کسی که اعتماد به نفس بالا داره اینه که خودش از درون احساس ارزشمندی می کنه و خودش را باور داره. از اونجایی که احساس ارزشمندی داره و خودش را همونطور که هست پذیرفته و دوست داره پس برای خودش زندگی می کنه نه برای دیگران، کوچکترین حتی کوچکترین نگرانی از بابت نظر دیگران درمورد خودش نداره و به همین دلیل در انتخاب هاش کاری را برای اثبات خودش به دیگران یا جلب رضایت دیگران انجام نمی ده بلکه مهم خواسته و ارزش های خودش هست. کسی که اعتماد به نفس بالایی داره در واقع یعنی شناخت خوبی از ارزش ها و نیازهای شخصی خودش داره و برای وقت، انرژی، ثروت، جسم و روان خودش ارزش قائله و حاضر نیست نه به بهای خشنود کردن دیگران و نه به هیچ بهای دیگه ای ارزش های خودش را زیر پا بذاره. البته فردی که اعتماد به نفس بالا داره همونطور که برای خودش، ارزش هاش و وقت، انرژی، ثروت، جسم و روان خودش احترام قائله و به محدوده شخصی خودش احترام می ذاره، همونطور برای دیگران و خواستگاه ها و ارزش ها و توان و انرژی دیگران هم احترام قائله وی می تونه دیگران را همونطور که هستند بپذیره و انتظار نداره دیگران هم اونطوری رفتار کنند که اون می خواد. در واقع کسی که از اعتماد به نفس بالایی برخورداره به سادگی بهش برنمی خوره چون رفتارها و برخوردهای دیگران را سریع تعبیر به بی احترامی و بی ارزش کردن خودش نمی کنه. به سادگی می تونه از خطای دیگران بگذره و اونها را ببخشه اما خودش را به نفهمی نمی زنه و اگر لازمه ببینه می تونه به سادگی فرد را ببخشه و ازش بگذره ولی این به این معنی نیست که خودش را بارها و بارها در موقعیتی ناخوشایند قرار بده. فردی که اعتماد به نفس بالایی داره به راحتی می تونه از دیگران تقاضا کنه و در خواسته و تقاضاش پافشاری کنه چون باور داره که ارزشش را داره.

فردی که اعتماد به نفس بالایی داره به توانایی ها و استعداد های خودش باور داره و اما در مورد توانایی ها و استعداد هاش ادعا نمی کنه چون نیازی نداره که خودش را به کسی ثابت کنه. این جسارت را داره که ایده هاش را تبدیل به عمل کنه. می تونه تصمیم بگیره و پای تصمیم اش بایسته و عملی اش کنه و حتی اگه اشتباه کرد پای اشتباه اش می ایسته چون می دونه که اشتباه کردن از ارزش اون چیزی کم نمی کنه چرا که خودباوری اش بر مبنی مسائل و موفقیت های بیرونی اش شکل نگرفته که کاملا درونیه و می شه برعکس گفت که پیروزی هاش بر مبنی این خودباوری و اعتماد به نفس بالا شکل می گیره. اساسا با اینکه مسئولیت تمام اعمال، افکار و گفتار خودش را می پذیره اما اتفاقات بیرونی را سریع درونی نمی کنه که باعث کاهش اعتماد به نفسش بشه.

به راحتی می تونه در هر کجا، در جمع یا خلوت ابراز وجود کنه و نظر و عقیده خودش را بیان کنه. البته این اصلا به این معنی نیست که در هر جمعی وارد بحث می شه چرا که همونطور که گفته شد برای وقت، انرژی و روان خودش احترام قائله و نه قصد خودنمایی داره و نه هم سو کردن همه دنیا با خودش. فردی که اعتماد به نفس بالایی داره خلاقیت بالایی داره چرا که برای ایده ها و توانایی هایی خودش ارزش قائله و اگه فکری به ذهن اش خطور کنه می تونه مطرح و تبدیل به عمل اش کنه.

فردی که اعتماد به نفس بالایی داره از اونجایی که ارزش های شخصی خودش را داره پس برای روش زندگی اش هم ارزش های خودش را معیار قرار می ده، ممکنه کارهایی را انجام بده که از نظر حتی نزدیک ترین افراد بهش جنون آمیز و یا احمقانه باشه اما برای فردی که از درون خودش را باور داره اهمیتی نداره که دیگران چه فکری در موردش می کنند. مهارت بی نظیری در گرفتن تصمیمات سریع و خوب داره و برای تصمیم گیری اش لزوما نیاز به صرف وقت زیاد و مشورت با افراد بسیار زیاد نداره. حتی این توانایی را داره که با توجه به مخالفت همه کاری را که می خواد انجام بده.

و البته فردی که اعتماد به نفس خوبی داره خودش را سزاوار بهترین ها می دونه از خوراک و پوشاک و محل سکونت و غیره و اینجوری نیست که مثلا بهترین لباس هاش را برای مهمونی اش بپوشه و اون موقع توی خونه مندرس ترین لباس هاش را به تن کنه. البته همه اینها به خاطر خودشه نه برای جلب توجه دیگران. مثل انیشتین که بسیار ساده لباس می پوشید چه اونجا که بشناسنش و چه اونجا که نشناسنش و وقتی ازش می پرسیدن می گفت اونی که من و می شناسه که می دونه من کیم و چه اهمیتی داره براش که من چی بپوشم و کسی که من و نمی شناسه که خوب دیگه من ونمی شناسه چه اهمیتی داره که من و با چه لباسی ببینه.