«چند باور قدرتمندکننده» برای رفع احساس گناه - صفحه 90

به نام خدای مهربانم

سلامی گرم خدمت استاد عباسمنش عزیز و همکاران محترمشون و دوستان عزیزم.

تبریک می گم به عزیزانی که در قسمت اول مسابقه به عنوان برنده اعلام شدند و براشون آرزوی موفقیت می کنم.

به نظر من احساس ِ گناه از بی ارزش دانستن ِ خود و احساس ِ ناپاک بودن و آلوده بودن سرچشمه می گیره! احساس می کنیم که لکه دار شدیم و دیگه هرگز پاک و خالص نمی شیم.

اما باید بدونیم که روح ِ ما انسان ها مقدّسه چون ذره ای از وجود ِ خدا هستیم و هر قدر هم آلوده باشیم با نور ِ آگاهی و ایمان می تونیم آلودگی ها رو پاک کنیم و از نو شروع کنیم. هیچ وقت دیر نیست!

باید بدونیم که تجربیات ِ گذشته ی ما ، مربوط به گذشته ی ماست و رفتارهایی هم که در گذشته از ما سر زده بر اساس ِ آگاهی های گذشته ی ما و عقاید و باورهای قبلی ِ ما بوده!

باید جسارت ِ بخشیدن ِ خودمون رو داشته باشیم!

باید جسارت ِ دور ریختن ِ عقاید و ذهنیات و باورهای غلط ِ خودمون رو که مربوط به گذشته ی ما و گذشتگان ماست ، داشته باشیم! باید با خودمون رو راست و صادق باشیم و آماده ی تغییر باشیم!

آگاهی ، بسیار به انسان کمک می کنه ! هر چه آگاه تر بشیم بهتر می تونیم خودمون رو ببخشیم. باید خودمون رو به معنای واقعی دوست داشته باشیم و این عشق به ما کمک می کنه تا از خطاهای خودمون بگذریم.

ارتباط ِ عمیق ِ قلبی با خداوند به ما کمک می کنه تا به هیچ وجه احساسِ تنهایی و رهاشدگی نکنیم و دلمون رو قُرص می کنه برای ادامه دادن ِ مسیر ِ زندگی و از نو شروع کردن!

و اینکه در زمان ِ حال زندگی کنیم. در زمان ِ حال زندگی کردن ، قدرت و نیرویی داره که ما رو از گذشته و آینده رها می کنه و در لحظه با آرامش و شادی ِ عمیق سپری می کنیم. در زمان ِ حال زندگی کردن به ما کمک می کنه تا دست از سرزنش کردن ِ خودمون برداریم ، زندگی رو آسون تر بگیریم ، خودمون رو ببخشیم و اشتباهاتمون رو صرفاً به عنوان ِ تجارب ِ ارزشمندی در زندگیمون بدونیم و از اونها درس بگیریم.

ارتباط ِ ما با خداوند هرگز قطع نمی شه! فقط زمانی که از خودمون دور می شیم دیگه صدای خداوند رو نمی شنویم چون صداهای ذهنیمون همه ی وجودمون رو پر می کنه و کر و کور می شیم. پس وقتی به خودمون بر می گردیم اون موقع است که آروم تر و عمیق تر می شیم و قادر به شنیدن ِ نداهای قلبی یا صدای خداوند می شیم که بهترین راهنمای ما برای ادامه ی مسیر ِ زندگیمونه!

من تمام ِ اینها رو بر اساس ِ تجربیات ِ قبلی ِ خودم نوشتم. تا دو سه سال ِ پیش همیشه خودم رو به خاطر بعضی اشتباهات ِ زندگیم که شدیداً بهم احساس ِ گناه می دادن ، سرزنش می کردم و خودم رو تحقیر می کردم و بی ارزش می دونستم چون عذاب ِ وجدان ِ زیادی داشتم. اما آگاه شدن و ارتباط ِ عمیق ِ قلبی و معنوی به من کمک کرد تا ابتدا با خودم صادق باشم ، گذشته ی خودم رو بپذیرم و از اشتباهاتم درس بگیرم و با خودم مهربون تر باشم.

حالا در زمان ِ حال زندگی می کنم و همیشه از لحظاتم لذت می برم. اگر هم گاهی یاد ِ اشتباهات ِ گذشتم بیافتم صرفاً برای یادآوری ِ درس هایی ست که از گذشته گرفتم و بلافاصله به خودم می گم :”اشتباهات ِ من مربوط به گذشته اند! من الان آدم ِ دیگه ای شدم و همه چیز تغییر کرده!”

من با آگاهی های الانم هرگز اشتباهات ِ قبلیم رو تکرار نمی کنم و سعی می کنم با یاری و هدایت و حمایت ِ خداوند بهترین انتخاب ها رو در زندگیم داشته باشم. من خودم رو دوست دارم و می دونم که لیاقت ِ بهترین ها رو دارم!

باید به خودمون فرصت بدیم! خدا هم همیشه به ما فرصت می ده و می خواد که اگر اشتباهی هم کردیم باز به سمت ِ اون برگردیم چون راه ِ خداوند راهیه که راسته و بهترین مسیره برای رشد و پیشرفت و موفقیت و آرامش ِ ما!

امیدوارم همیشه در پناه ِ خداوند باشید و بدونید که بهترین ها در انتظارتونه!

پایدار و پیروز باشید!