یکی از مهم ترین دلایلی که افراد در برخورد با مسائل به این نتیجه می رسند که آن مسئله غیر قابل حل است، این است که:
آنها به جای اقدام با باور مناسب، شروع به بررسی تجارب افرادی می کنند که قبلاً آن مسئله را داشته اند. آنها می خواهند همان راهی را بروند که افراد زیادی قبلا از آن به نتیجه نرسیده اند یا آن روش، به سختی نتیجه ای نیمه کاره داشته است.
با این دلایل که:
“این حرف من نیست، بلکه حرف متخصصان و افراد با تجربه ای است که سالها در این کارند!
یا قانونی که برای این کار تعیین شده، فقط همین یک راه را دارد و این قانون هم غیر قابل تغییر است و…”
یعنی آنها از همان ابتدا تحقیق درباره مشکلاتی را شروع می کنند که ممکن است درباره این مسئله وجود داشته باشد یا دیگران قبلا با آن مواجه شده باشند. سپس بدترین سناریو ممکن را از قبل در ذهن خود نوشته و سرانجام به این نتیجه می رسند که راهی جز این نیست.
آنها همیشه به این شکل، این طرز فکرشان را توجیه می کنند که:
“ذهن منطقی من بسیار قوی است”
“تیپ شخصیتی من اینگونه است”
“متولدین فلان ماه، این ویژگی ها را دارند که تنها زمانی قدمی بر می دارند که از تمام روند مسیر اطلاع داشته باشند”…
سپس با این منطق که: این ذات من است، یا: اینها مرجع علمی دارد و من با تحقیقات بسیار، به چنین شناختی از خود رسیده ام، حتی نمی خواهند به این موضوع فکر کنند که این باوری است که باید تغییر کند.
به این شکل است که یک باور محدود کننده ساخته می شود و به وسیله چنین مرجع هایی در ذهن شما تثبیت می گردد.
وقتی به هر طریق و با هر عنوانی، خود را در یک قالب مشخص محدود نمایی، به شدت از الهامات، راهکارها و ایده هایی محروم می شوی که موجب پیشرفت تو و حل مسئله ات می شده است.
به وفور با آدمهایی که چنین نگاهی درباره مسائل شان و شیوه حل آن داشته اند، روبرو بوده ام. در حالیکه حقیقت این است که ما انسانهایی هستیم که با باورهامان زندگی خود را خلق می کنیم. راه حلهای ما همیشه هم به اندازه باورهای مان کارا یا ناکارآمد است. پس موجودی با چنین حدی از توانمندی، نمی تواند در هیچ قالبی محدود شود.
برای همین تصمیم به تولید محصولی گرفتم تا هر آنچه برای “شیوه برخورد با یک مسئله و حل آن” باید بدانید را توضیح دهم.
هدف این محصول پاسخ دادن به سوالات بسیاری است که همیشه در برخورد با مسائل ات داشته ای. پاسخ های واضح برای موضوعاتی چون: وقتی به مسئله ای برمی خوری، آیا باید به آن توجه کنی یا از آن اعراض نمایی؟
همچنین چگونگی “دسترسی به الهامات و چگونگی عمل به آنها برای حل مسائل” را مفصلاً توضیح خواهم داد زیرا خیلی مهم است با چه باوری به مسائل ات نگاه می کنی و از چه افرادی برای حل آن مسئله کمک و مشورت می طلبی!
مسائل، جزئی از زندگی ماست. موفقیت این نیست که مسئله ای در زندگی مان نباشد، بلکه قرار است تبدیل به افرادی شویم که بسیار از مسائل شان بزرگترند.
یک سوال به عنوان تمرینی برای تشخیص اصل از فرع
چه باوری درباره خداوند در ذهن مان بسازیم که بیشترین آرامش، انگیزه و ایمان را در ما برای اقدام برای تحقق خواسته هامان ایجاد نماید؟ به گونه ای که راحت تر و از مسیر آرامش بخش تری به خواسته هامان برسیم.
راه کارت را برای ایجاد این باورها بنویس.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند433MB8 دقیقه
- فایل صوتی باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند8MB8 دقیقه
به نام خدا
سپاس از خدا
و سلام به شما.
بچه که بودم خدا رو یه آدم بزرگی میدونستم که خیلی قدرتمند بوده، اینقد که میتونسته از بالای سقف خونمون منو ببینه. در اون دوران از خدا ، قدرتش در ذهن م نقش بسته بود. تا جایی که هر کاری رو که توش کم میاوردم تو دلم زمزمه میکردم که خدایا کمکم کن. و باور قوی داشتم که بی برو برگرد کمک میکنه. اما کم کم که بزرگتر شدم گردی از باورهای نادرست در مورد خدا روی ذهنم نشست و باور قدرتمند بودن خدا رو در نظرم کمرنگ کرد. باورهایی مثل این که خدا خواسته سرنوشت بعضی آدمها بد یا خوب باشه. یا اگر خطایی خواسته یا ناخواسته ازم سربزنه خدا به شدت مجازاتم خواهد کرد در این دنیا یا آن دنیا. به اینکه همه چی اون دنیاست و نباید به این دنیا و مادیاتش دل بست و خیلی باورهای نادرست دیگه.
اما کمی که بزرگتر و بزرگتر شدم انگار یه چیزی در درونم میگفت اینطور نیست. این باورهایی که تو جامعه در مورد خدا وخود داره اشکال داره. با توجه به زندگی آدمهای اطرافم و تحلیل اون پیش خودم در اون باورها یه اشکالی میدیدم. با مطالعات بیشتر بعضی از اون باورهای بد رو از بین برده بودم ولی بعضی باورها در درونم نهادینه شده بود و باور قدرتمندی برای جایگزینی باورهای غلط نداشتم. تا اینکه آشنایی با سایت استاد عباس منش نه تنها بر غلط بودن اون باورهای قدیمی
صحه گذاشت بلکه باورهای جدیدی رو جایگزین اون کرد. و حتی با یادگیری از محضر استاد یاد گرفتم که باورهای شیرین و قشنگی رو از خدا در ذهنم خلق کنم.
باور به اینکه من میتونم هر خواسته ای از خدا داشته باشم. هر خواسته ای.
باور به اینکه من میتونم تعیین کنم مسیر رو.
باور به اینکه اگه با حس خوب در جهت هدفم تقلا کنم حتما یه تقلایی از خدا در جهت من و هدفم رو میبینم.
باور به اینکه همه آدمها خدان. یعنی نمودی از خدا هستن. پس نباید نسبت به هیچ انسانی کینه ،دشمنی، حسادت و صفات زشت دیگه داشت چون همشون نمود خدان. اگر از دیگر انسانها زشتی دیدیم به خدایی بودنشون ببخشیم و اعراض کنیم.
باور به اینکه وقتی دلمو میزنم به دریا و شجاعانه میرم سمت یه هدف خاصی ، خدا نیروهای کمکیش به منو دوبرابر میکنه.
باور به اینکه خدا همیشه جاریه. پس همیشه آدمهای خوب همه جا هستن چون خدا میخواد که باشن. چون خدا میخواد خوبی جریان داشته باشه نه بدی و شر.
باور به اینکه اگه حسم به چیزی بد باشه دارم از خدا دور میشم پس تقلا کنم به هر وسیله ای شده حس م خوب شه.
باور به اینکه اگه در هر چیزی تردید داشته باشم از خدا دور میشم پس تقلا کنم به هر وسیله ای شده به یقین برسم.
باور به اینکه من یه خدایی دارم که شبیه منه و منو خدای من یه مسیر خاصی رو در زندگی داریم طی میکنیم که هیشکی اون مسیر رو نداره. اون مسیر فقط مخصوص منو خدای منه. (و همه خداها در یک خدای واحد جمع و متمرکزه ) برا همین چه خوبه که توجه مون رو از دیگران به خودمون و خواسته هامون معطوف کنیم.
و خیلی باورهای قشنگ دیگه که بهم انرژی میده.
ممنونم که به باورهای من گوش دادید.
امیدوارم باورهای قشنگی از خدای خودتون بسازید و باهاش عاشقانه زندگی کنید.
بدرود