باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند

سلام استاد عباس منش عزیز

شما همیشه میگید بزرگترین سپاسگزاری ما باید به خاطر قوانینی باشه که خدا برای ما وضع کرده که آرامش داشته باشیم. ولی بزرگترین سپاسگزاری من این هست که شما رو خلق کرده.

یعنی خدا پدر و مادر و (و جدیدا که تکیه کلامتون شده: طایفه ?) کل طایفه تون رو بیامرزه که این جمع رو دور هم جمع کردید.

به خدا فقط اگه نظراتی که برای این مسابقه نوشته شده رو کسی بخونه، همیشه در احساس خوب خواهد بود و نیاز نیست ورودی هاشو کنترل کنه.

استاد خیلی خیلی خیلی دوستت دارم.

به نام خدا

خداوند را بی‌نهایت سپاسگزارم که قوانینی را وضع کرد تا سرنوشتم در دستان خودم باشد و آرام باشم.

سلام عرض می‌کنم خدمت استاد عباس منش عزیز و تمامی دوستان خوبم.

وقتی‌که صبح بیدار شدم و دیدیم استاد عباس منش عزیز این سؤال رو در تلگرام مطرح کردند از اشتیاق به این موضوع قلبم داشت بیرون می‌زد و دستاهایم برای تایپ کردن بی‌اختیار بی‌تابی می‌کرد چون حدود یک سال و نیم پیش این سؤال رو خواهرم از من پرسیده بود و طی این مدت من به این موضوع فکر می‌کردم و حتی این سؤال رو در قسمت عقل کل سایت هم مطرح کردم و حتی جواب این سؤال رو در مسابقه قبل (چه زمانی به خواسته‌ام می‌رسم؟) هم دادم. اتفاقاً همین دیروز هم داشتم رو این موضوع فکر می‌کردم که یکی دیگه از مهم‌ترین صفات خداوند رو با تمام وجودم درک کردم. در ادامه با من همراه باشید تا بهترین باورهایی که نسبت به خداوند می‌توانیم داشته باشیم را برایتان بگویم. مهم‌ترین باورها را طبق اولویتی که برای خودم داشت به ترتیب نوشتم. به علت محدوید کاراکتر 3تا رو تو این پست نوشتم وبقیه رو در پست بعدی مینویسم.

.

?1- خداوند قریب (نزدیک) هست. خداوند از هرکس و هر چیزی که فکرشو بکنید به ما نزدیک‌تر است.

دوستان همان‌طور که گفتم من این سؤال رو در قسمت عقل کل سایت پرسیده بودم و اون این بود که: بهترین (مهم‌ترین) باوری که نسبت به خداوند می‌توانیم داشته باشیم چیست؟ من این سؤال رو تعمداً پرسیدم که ببینم بقیه دوستان چه دیدگاهی دارند و بعدش خودم جواب بدم ولی جز یکی دو نفر که مختصراً به اون اشاره کرده بودند فرد دیگه‌ای به اون اشاره نکرده بود.

خداوند رو هر جوری ببینی (باور کنی) همان جور برای تو جلوه می‌کند. اگر خداوند رو رزاق ببینی خداوند برای تو رزاق جلوه می‌کند، اگر خداوند رو جبار ببینی جبار برای تو جلوه می‌کند و … اما به نظر من مهم‌ترین باوری که نسبت به خداوند می‌توانیم داشته باشیم این است که خداوند خیلی به ما نزدیک است یعنی بیشتر از هرکسی که فکرشو بکنید ازلحاظ فاصله (Near) و میزان صمیمیت (Cloth) به ما نزدیک است. برای درک این موضوع مهم برایتان مثال ملموسی می‌زنم.

فرض کنید یه پدر خیلی پولدار داریم که هر چیزی رو که فرزندش بخواد فراهم می‌کنه. فقط کافیه بشنود که فرزندش چی چیزی رو میخواد. یک روز فرزندش در فاصله 5 کیلومتری از او قرار داشت و هرچه فریاد می‌زد دستگاه ایکس باکس وان می‌خوام پدرش صدای او را نمی‌شنید و بنابراین آن وسیله را برای او نخرید. پسر هرروز 1 کیلومتر به پدر نزدیک می‌شد تا اینکه پدر صدای او را شنید و بلافاصله آن دستگاه را برای او خرید.

از داستان بسیار ساده بالا نتیجه می‌گیریم که برای اینکه کسی خواسته‌ی ما را برآورده (اجابت) کند اول باید صدای ما را بشنود و برای اینکه صدای ما را بشنود باید به ما نزدیک باشد و سپس خواسته‌ی ما را اجابت کند. پس روی‌هم‌رفته نزدیک بودن مهم‌ترین ویژگی در برآورده شدن خواسته‌ها بود. برای صحت این موضوع همین الآن این آزمایش را انجام بدید و با صدای خیلی کم به پدرتان یا کسی که خیلی دوستتان داره (سرپرستتان= رب) بگید 1000 تومان به من بده! بعد می‌بینید که اون فرد به شما میگه، چی! (چون صداتون رو نمیشنوه) بعد بهش بگید نزدیک شو! (یا شما بهش نزدیک بشید)، بعد که نزدیک شد و صدای شمارا شنید 1000 تومان به شما می‌دهد.

اگر کلمات سمیع و قریب و مجیب را در قرآن جستجوی کنیم به ترکیب جالبی می‌رسیم. ترکیب «سمیع قریب» یکی از آن‌هاست که به‌وضوح نشان می‌دهد برای شنیدن باید نزدیک بود. ترکیب بعدی «قریب مجیب» است که نشان می‌دهد برای اجابت یک خواسته باید نزدیک بود. پس بهترین باوری که نسبت به خدا می‌توانیم داشته باشیم این است که او نزدیک (قریب) است.

معروف‌ترین آیه‌ای که همه میدونیم خود خدا این نزدیک بودن خودشو اشاره‌کرده آیه 186 سوره بقره است که در اون می‌فرماید:

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ / و هنگامی‌که بندگانم از تو درباره‌ی من بپرسند (که من نزدیکم یا دور!) بگو: من نزدیکم و دعای دعاکننده را هنگامی‌که مرا بخواند، پاسخ می‌گویم (و نیاز او را برآورده می‌سازم). پس آنان هم دعوت مرا (با ایمان و عباداتی همچون نماز و روزه و زکات) بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا آنان راه یابند (و با نور ایمان به مقصد برسند).

یا در آیه 16 سوره ق می‌فرماید:

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ / ما انسان را آفریده‌ایم و می‌دانیم که به خاطرش چه می‌گذرد و چه اندیشه‌ای در سر دارد؛ و ما از شاهرگ گردن بدو نزدیک‌تریم.

نکته‌ی جالبی که در 2 آیه بالا وجود داره این هست که خداوند در آیه 186 سوره بقره میگه “من” نزدیک هستم ولی در آیه 16 سوره ق میگه “ما” نزدیک هستیم؛ یعنی میخوام بگم خداوند خودش داره به ما میگه هر جوری حساب بکنید یعنی چه به‌صورت فردی (توحیدی) چه به‌صورت جمعی (سیستمی) به شما نزدیک هستم.

.

?2- خداوند نور است و ما را هدایت می‌کند.

در پاراگراف قبلی گفتم خداوند نزدیک است حالا اگر باور داشته باشیم که خداوند به ما نزدیک است در مرحله بعد این باور باعث به وجود آمدن یه باور جدید می‌شود؛ و اون این هست که باور می‌کنیم خداوند به ما الهام می‌کند. برای مثال در داستان بالا وقتی پسر به پدر نزدیک شد و به پدر می‌گوید ایکس باکس می‌خوام شاید پدر بگوید اگر فلان کاری رو انجام بدهی (مثلاً نمره ریاضی رو 20 گرفتی) ایکس باکس برات می‌خرم؛ یعنی می‌خوام بگم بعد از درخواستی که از خدا کردید به شما الهام می‌کند که اگه فلان کار رو انجام دادی من تو رو به خواسته‌هایت می‌رسانم اگه به قوانین من عمل کردی تو رو به خواسته‌هایت می‌رسانم.

آیه‌ای که نشان می‌دهد اگر باور داشته باشی خدا به تو نزدیک است و شنوا و بینای احوال توست به تو الهام می‌شود.

قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿سبإ: 5٠﴾ / (به مشرکان بت‌پرست) بگو: اگر من (با ترک بت‌ها و دوری از آئین شما) گمراه شده باشم، به زیان خود گمراه شده‌ام (و کیفر آن را می‌بینم) و اگر رهیاب بوده باشم، در پرتو چیزهایی است که پروردگارم به من وحی می‌فرماید. او شنوا و نزدیک است (و اقوال و افعال ما بر او پنهان نمی‌ماند).

در قسمت آخر آیه بالا داره باور پیامبر رو نشان می‌دهد: إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ یعنی این باور باعث می‌شود که به او الهام شود و هدایت شود. یکی از زمزمه‌هایی که من باخدای خودم می‌کنم این است «خدایا تو اجابت‌کننده هستی چون شنوا هستی و شنوا هستی چون نزدیک هستی پس به من وحی کن تا به راه مستقیم هدایت شوم.»

دوستان خود خداوند قبل از آیه 8 سوره شمس هفت بار قسم میخوره (به خورشید، ماه، روز، شب، آسمان، زمین و نفس) که به ما بگه من به شما الهام می‌کنم. فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (الشمس: 8) / سپس بدو گناه و تقوا را الهام کرده است (و چاه و راه و حسن و قبح را توسّط عقل و وحی به او نشان داده است).

و یا در آیه 20 سوره‌ی اسرا این موضوع رو دوباره می‌بینیم:کُلًّا نُّمِدُّ هَـؤُلَاءِ وَهَـؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّکَ وَمَا کَانَ عَطَاءُ رَبِّکَ مَحْظُورًا (الاسرا: 20) / و ما هر یک از اینان (که آخرت طلبان‌اند) و از آنان (که دنیاپرستان‌اند، در این جهان) از بخشایش پروردگارت (بهره‌مند می‌گردانیم و) کمک می‌رسانیم و (کافر و مؤمن را بر این خوان یغما می‌نشانیم. چراکه در صورت رعایت اسباب و علل) بخشایش پروردگارت هرگز (از کسی بازداشته نشده است و از او) ممنوع نگشته است. (20).

یعنی خداوند میگه ما هرکسی رو تو هر راهی که تصمیم بگیره بره کمک می‌کنیم. حالا من زیاد به‌صورت مستقیم بهتون گرا نمی‌دم خودتون برید تحقیق کنید که چرا به هرکسی کمک میکنه.

من وقتی‌که درک کردم که خداوند به من الهام می‌کند و یقین پیدا کردم که من همواره در معرض الهام خداوند هستم بعدش این سؤال برام پیش اومد که کدوم خصوصیت و صفت خداست که باعث میشه به من الهام بشه. تا اینکه یه شب تو یه اتاقی تو یه ساختمون برای یک ماه تنها بودم و اون اتاق نور خیلی کمی داشت و من همیشه لامپ رو روشن نگه می‌داشتم (همون شعری که میگه: هر جا چراغی روشنه از ترس تنها بودنه …)؛ تا اینکه یه شب طرفای ساعت 2٫5 یا 3 نصفه‌شب بود که برق رفت و من هیچ جا رو نمی‌دیدم و وقتی‌که چشمامو می‌بستم فرقی باحالتی که چشمامو باز می‌کردم نداشت؛ یعنی این‌قدر تاریک بود و به این نتیجه رسیدم که “تو تاریکی مطلق فرقی نمیکنه که چشات باز باشه یا بسته” و پیش خودم می‌گفتم عجب کشفی کردم و با باز و بسته کردن چشام در حال بازی کردن بودم که تو یه لحظه یه نور ضعیفی رو احساس کردم و سرم به سمت پنجره چرخید که ببینم چی بوده ولی نورش خیلی کم بود علت اون نور این بود که یه کامیون بزرگ از کنار ساختمون رد شده بود. وای چه کشف بزرگی کرده بودم و چه صفتی از صفات خدا رو درک کرده بودم. سرم به سمت پنجره چرخیده بود (هدایت شده بود) چون یه نور رو تو تاریکی مطلق دیده بود. روز بعدش رفتم تمام ریشه‌های نور رو تو قرآن درآوردم و دیدم در اکثر موارد کلمه‌ی “نور” در کنار کلمه “هدایت” اومده. نمی‌دونید چه اشک شوقی ریختم من از این آگاهی‌ها. اگه ریشه‌ی نور رو تو قرآن جستجو کنید به کلمه “نور” و “نار” می‌رسید و در کنار این دو کلمه، کلمه هدایت و ظلمات رو می‌بینید؛ یعنی “نور” انسان رو هدایت می‌کند به سمت نور؛ و “نار” انسان رو هدایت می‌کند به سمت تاریکی‌ها. پس 2 نوع نور داریم یکی نور است و دیگری نار است. فرمان خدا را بر فرمان خلق و اراده‌ی خود مقدم شمردن نور است و فرمان خود را بر فرمان خدا مقدم شمردن نار است. اگر این پاراگراف را در کنار 2 آیه‌ای که در بالا گفتم بذاریم باز به درک بهتری می‌رسیم. نور (هَـؤُلَاءِ و تَقْوَاهَا) و نار (هَـؤُلَاءِ و فُجُورَهَا)

پس نتیجه می‌گیریم خداوند نور است و با نور خود همواره به ما الهام می‌کند تا به راهی که دوست داریم (روشنایی یا تاریکی) هدایت شویم.

.

?3- خداوند عادل است چون رحمان است

در ابتدای این نظر و در اولین پاراگراف نوشتم “اتفاقاً همین دیروز هم داشتم رو این موضوع فکر می‌کردم که یکی دیگه از مهم‌ترین صفت و باور از خداوند رو با تمام وجودم درک کردم.” و اون صفتی که دیروز درک کردم صفت عادل بودن خدا بود. میدونید چرا این صفت رو درک کردم؟ چون در مسابقه‌ی قبلی به سؤال این مسابقه پاسخ دادم و هرچی که از خدا میدونستم رو ریختم رو دایره که دوستان استفاده کنند چون قانون خلاء رو باور دارم و باور دارم با دادن این آگاهی‌ها به دیگران قراره آگاهی‌های ناب‌تری نصیبم بشه. پس دوستان ازتون خواهش می‌کنم از این فرصت‌هایی که استاد عباسمنش در اختیارمون قرار میده استفاده کنید و هرچی دارید رو بریزید رو دایره چون طبق قانون خلأ آگاهی‌های بهتری گیرتون میاد.

اما علت اینکه باور کردم خداوند عادل هست اینه که افکار، فرکانس‌ها و باورهایی که در ما تولید میشه به جهان هستی ارسال میشه و جهان هستی هم بر اساس عدل مطلق خدا دقیقاً هم‌جنس اون اندیشه را (طبق اصل انحصاری پاولی) در قالب اتفاقات، شرایط، افراد، احوال، ایده‌ها و موقعیت‌ها به‌طرف ما برمی گردونه و اونها رو داخل زندگیمون تجربه می‌کنیم به نظر من این نهایت عدالت خداوند است چون این‌جوری هیچ‌کسی در حق هیچ‌کسی نمیتونه ظلم کنه. قرآن می‌فرماید حتی یک برگ درخت بدون حکمت خدا و شانسی از درختش ساقط نمی‌شود (وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَهٍ إِلاَّ یَعْلَمُها = و هیچ برگی از درخت نمی‌افتد مگر آنکه از آن باخبر است-انعام 59). جواب تمام سؤال‌ها درون خود ماست و افکار ما در جهان هستی تأثیرگذار است.

بعدازاینکه باور کردم که خداوند عادل هست رفتم تحقیق کردم که ببینم کدام صفت خداست که میشه عدل رو در اون پیدا کرد و توضیح داد؛ و هیچ صفتی رو من بهتر از رحمان بودن خداوند برای توضیح عدلش پیدا نکردم. چون صفت رحمن برای همه چیز کارایی داره هم برای مسلمان و هم کافر، هم انسان و هم حیوان. رحمن در عربی بر وزن فعلان هست و وزن فعلان هم یکی از ویژگی‌هاش اینه که هر چیزی میتونه همراه با متضادش در رحمن جای بگیره مثلا، عالم و جاهل، غنی و فقیر، گرسنه و سیر، تندرستی و بیماری، تشنه و سیراب هردو در رحمن قرار می‌گیرند.

اگه ریشه‌ی رحمان رو در قرآن جستجو کنیم به چند آیه می‌رسیم که خداوند خودش رو رحمان خطاب میکنه. در آیه 5 سوره طه خداوند می‌فرماید: الرَّحْمَـنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى / خداوند مهربانی (قرآن را فرو فرستاده) است که بر تخت سلطنت (مجموعه‌ی جهان هستی) قرارگرفته است (و قدرتش سراسر کائنات را احاطه کرده است).

یعنی رحمن بر تخت مدیریت هستی قرار نشسته است. در میان تمام اسماء و صفات خداوندی حتی کلمه الله هم در این آیه به‌عنوان مدیر هستی معرفی نشده است بلکه خداوند کلمه رحمن را برگزیده است و هیچ‌یک از صفات خداوند این کارایی (مدیریت جهان هستی) را ندارد به جز یک آیه که خداوند می‌فرماید: بگو الله را بخوانید یا رحمن فرقی نمی‌کند؛ یعنی کلمه رحمن مقابل و مساوی الله قرار میگره و هیچ‌کدام از اسماء خداوند این ویژگی را ندارند. البته کلمه رحمن در کنار صفات سبحان و رحیم و بصیر هم در کنار آمده که در ادامه این نظر اشاره می‌کنم ولی هیچ‌کدام این کارایی (مدیریت جهان هستی) رو ندارند.

قُلِ ادْعُوا اللَّـهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَـنَ أَیًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِکَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَیْنَ ذَلِکَ سَبِیلًا (الإسراء: ١١٠) / گو که خواه خدا را به اسم الله یا به اسم رحمان بخوانید، به هر اسمی بخوانید اسماء نیکو همه مخصوص اوست؛ و تو در نماز نه صدا را بسیار بلند و نه بسیار آهسته گردان بلکه حدّ وسط را اختیار کن.

وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَـنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّکْرَمُونَ ﴿الأنبیاء: ٢6﴾

هُوَ اللَّـهُ الَّذِی لَا إِلَـهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَهِ هُوَ الرَّحْمَـنُ الرَّحِیمُ ﴿الحشر: ٢٢﴾

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَـنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿الملک: ١٩﴾

صفات سبحان و رحیم در ادامه این نظر اشاره می‌کنم ولی صفت بصیر بازهم برمی‌گردد به صفت نزدیک بودن خدا که در مورد اول اشاره کردم.

ادامه زیر همین نظر