باورهایی قدرتمندکننده درباره خداوند - صفحه 1

با سلام و یک دنیا عشق به استاد عزیزم و همه ی اعضای خانواده سعادتمند عباس منش

خدا…. ارامش بخش ترین واژه ایه که بین همه ی واژه ها میتونیم پیدا کنیم اما به شرط ایمان، به شرط اعتقاد، به شرط پاکی دل ، به شرط پرهیز از مبادله با ابلیس

به نظر من اولین گام اینه که بتونیم این خدا رو بشناسیم ، اول باید ایمان بیاریم به وجود این خدا که هست ، که همیشه هست، کنار ما ، نزدیک تر از رگ گردن به ما…

این ایمان زمانی به وجود میاد که ما این نزدیکی ، این حضور خدا رو حسش کنیم ، بارها و بارها اگاهانه تجربه اش کنیم واگاهانه هدایتش رو درک کنیم.

قطعا خداوند این حضورش رو بارها و بارها به تک تک ما اثبات کرده ، هدایت و حمایتش رو نصیبمون کرده ولی ممکنه که ما اگاه نبودیم بهش. پس اولین قدم اینه که اگاهانه به دنبال به دنبال دریافت هدایت ها و حمایت ها و حضورش در تک تک لحظه هامون باشیم. و تایید کنیم این حضور رو تا بیشتر و بیشتر ببینیم و نزدیکی خداوند رو به خودمون رو حس کنیم و باورش کنیم.

یکی از کارایی که من خودم انجام میدم و توصیه میکنم حتما امتحانش کنید اینه که این حضور خدا توی زندگیم رو ثبت میکنم و مینویسمش تا همیشه مرورش کنم و یادم باشه. زمان هایی که بلایی ازم رفع میشه، زمان هایی که کارم به راحت ترین شکل انجام میشه،زمان هایی که به راحتی جواب سوال هام رو بهم میگه، زمان هایی که اتفاقات عالی که فکرشم هم نمیکردم برام رخ میده و زمانی که عشق و محبت اطرافیانم رو دریافت میکنم و…….همه رو مینویسم تا این حضور رو پررنگ تر حسش کنم و ایمانم رو بیشتر و بیشتر کنم.

وقتی این کار تکرار بشه دیگه خود به خود حضور خداوند رو کنارمون حس میکنیم و شریک لحظه به لحظه ی زندگیمون میشه.

وقتی خداوند خودش رو در قران اینگونه معرفی میکنه که : فاذا سالک عبادی عنی فانی قریب

که اگر بندگان من از من پرسیدند به انها بگو ” من نزدیکم ” پس مرا بخوانید تا اجابت کنم پس قطعا باور نزدیک بودن خداوند به ما اساس هر باوری خواهد بود.

قدم بعدی اینه که باورداشته باشیم که خداوند درخواست مارو اجابت میکنه. بارها و بارها برای همه ی ما اتفاق افتاده خواسته ای رو داشتیم حتی ممکنه این خواسته یه سوال کوچولو بوده باشه و دیدیم که چقدر راحت و اسون و سریع جوابش رو از یه طریقی کتابی، دوستی، جایی … پیدا کردیم یا مثلا اون غذایی رو که دلمون میخواسته برامون مهیا شده یا … همه ی این ها پاسخ دادن خداونده به درخواست ما و این اتفاق میتونه در ابعاد بزرگتر و بزرگتر هم رخ بده به شرطی که ایمانمون رو به اجابت کننده بودن خداوند بیشر و بیشتر کنیم.

میدونید دوستان من همیشه به خودم یاداوری میکنم که خدا خودش به ما وعده داده که مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم و خداوند هرگز خلاف وعده اش عمل نمیکنه ودلم اروم میشه.

کاری که ما باید بکنیم بعد از اینکه ایمان پیدا کردیم، باور کردیم که خداوند اماده است که به درخواست های ما جواب بده اینه که ازش درخواست کنیم . باید ازش بخوایم زیادِ زیادِ زیاد بخوایم. وایمان داشته باشیم که به ما داده خواهد شد. و چیزی که توی این درخواست اهمیت داره اینه که با چه احساسی ازش بخوایم ؟

با احساس خوب ، با ارامشی که سراسر وجودمون رو فرا گرفته ، با قلبی پر از امید ، با ایمانی که از خداوند توی وجودمون ساختیم نه با ترس و نگرانی و نا امیدی.

اگر ما باور درستی از خداوند ساخته باشیم که خداوند کلید گنج اسمان ها و زمین در دستانشه و قدرت و رحمتش بینهایته و ای خدا خودش اجابت دعاهای ما رو بر عهده گرفته دیگه هیچ ترس و نگرانی در وجود ما نخواهد بود. و این ایمان دعاهای ما رو به اجابت میرسونه.

باور دیگه ای که من از خداوند دارم که بهم یه عالمه ارامش میده اینه که خداوند مشتاق تر از منه که منو برسونه به اونچه که میخوام. خدایی که عاشق منه ،عاشقانه میخواد که من به خواسته ام برسم و اون بیشتر از من از لذت بردن من لذت میبره.

دوستان تاحالا معنی این جمله رو برای خودتون تصور کردین که خداوند از پدر و مادر بر ما مهربان تره؟

من همیشه برای خودم مامانم رو تصور میکنم و میگم ببین مامان با چه احساسی دوست داره که من به خواسته ام برسم، ببین چطوری هر کاری که از دستش برمیاد رو با عشق برام انجام میده، باچه شوقی! حالا تو خدا رو تصور کن دیگه. مهربونیش رو میتونی تصور کنی؟ خدایی که همواره عاشق منه و برای من بهترین ها رو میخواد وتمام قدرت زمین و اسمان در دستشه و متعهد شده که منو یاری بده … پس دیگه من چی میخوام ؟؟؟ همه چی برای رسیدن من به خواسته هام فراهمه ، همه چی. فقط باید باورش کنم.

حالا زمانی که این باورها رو ساختیم که:

1)خداوند نزدیکه به من

2)خداوند عاشق منه و عاشقانه میخواد منو یاری بده و

3)خداوند اجابت دعاهای من رو بر عهده گرفته و او هیچگاه خلف وعده نمیکنه

و با ایمان با احساس خوب ازش خواسته هامون رو درخواست کردیم، قدم بعدی نشون دادن این ایمان در عمله.

دوستان ما طی روز اگر به کارهامون و احساساتمون دقت کنیم خیلی رد پاهای شرک و بی ایمانی رو ممکنه ببینیم که باید این رد پاها رو پاک کنیم و حضور خداوند رو در تک تک لحظه هامون، در تک تک فکرهامون، تک تک حرف هامون و در تک تک اقداماتمون جایگزین کنیم. که اینکارواقعا تمرین میخواد.

اگر تونستیم با رخ دادن هر ناخواسته ای ،هررر ناخواسته ای یااا ا ، درهر زمینه ای، احساسمون رو خوب نگه داریم و ارامش واقعی رو دروجودمون داشته باشیم ، اون وقته که موفق شدیم خداوند رو شریک زندگیمون کنیم و توحید رو در عمل داشته باشیم.

این ارامشه جز با درک درست از خداوند بوجود نمیاد. با باور اینکه خداوند جز خیرو خوبی برای من نمیخواد وهر اتفاقی هم که رخ بده جز ورود نعمت بیشتر به زندگی من نیست و همیشه تحت هر شرایطی فقط وفقط مشتاقانه منتظر نعمات و برکات بیشتر باشم. و به قول استاد این ارامش ارمغان توحید عملیه.

و اینجاست که وقتی همه چی رو میسپاریم به خدا با ایمان ، خودش از راحت ترین و بهترین و لذت بخش ترین مسیر ها مارو به خواسته هامون میرسونه. و فقط باید اینارو در مقیاس بزرگ و بزرگ و بزرگ تر برای خودمون خلق کنیم و با هر بار تجربه ایمانمون بیشتر میشه و خداوند رو زیباتر حس میکنیم و میشناسیمش واین مسیر تا ابد ادامه داره ….

عالی بود اقای نوروزی عزیز

ممنونم

پیشرفت هاتون هم کلی کلی مبارکتون باشه

بیاین زودتر خبرخوبارو بهمون بدید

واقعا زیبا بود

ممنونم دوست خوبم

فقط میتونم بگم لذت بردم و لذت بردم و لذت بردم با یه احساس غیر قابل توصیف

اقای رجب پور عزیز ممنونم

ممنونم از این دل نوشته زیبا

واقعا احساسم قابل توصیف نیست، اشکم ناخوداگاه سرازیر شد

ممنونم که هستید و مارو سرشار میکنید از این احساسات ناب

بسیار ممنونم دوست خوبم از ابراز لطفی که به من داشتید

خوشحالم که تونستم بهتون این حس خوب رو منتقل کنم

لحظه هاتون پر باشه از حضور بی مانند خدا