ذهنیت قدرتمندکننده در برابر ذهنیت محدودکننده | قسمت 5

باسلام خدمت استاد جان و مریم جان و همه ی افرادی که کامنت منو میخونند.

استاد جان اول میخوام یه تشکر ویژه کنم بخاطر این فایل که چه جنبه ی واقعا موثری رو تو موفقیت توضیح دادین که راه درست رو از نادرست تشخیص بدیم.تطبیقش بدم با زندگی خودم که برگردم نگاه کنم به عملکرد خودم وقتی بچه تر بودم که چه جاهایی که ناامید شدم و دست از تلاش کشیدم و همه چی محو شد، چون میخواستم خاص باشم بهترین باشم تک باشم.الان که آگاهتر شدم میگم آخه که چی بشه؟ مگه مهمه که تک باشم چرا بخوام خاص باشم که توجه همه بیاد سمت من؟ این چیه که منو محدود میکنه غیر از مهم بودن نظر دیگران؟ غیر از اینکه من از درون خودمو دوست نداشتم . تا موقعی من خوشحالم که تحسین بشم و اگه یکی بالاتر و باکیفیت تر از من باشه دست از تلاش میکشم و ناامید میشم؟ آخه چرا؟ چون دیگه توجهی از بقیه دریافت نمیکنم بابتش؟ چون میبینم دیگران هم مثل من با همون به اصطلاح استعداد دارن عالی تر عمل میکنن؟ استاد این رفتار یکی از پاشنه های آشیل من بوده ولی چند ساله با تغییر باورهام دارم مهارش میکنم

جواب من به سوال این بخش :

واما من باوری که ایجاد کردم برای خودم این سال‌های اخیر استاد جان مخصوصا از زمانی که اعتماد بنفس و خودباوریم رو آگاهانه رشد دادم اینه که من تو هر کاری میتونم موفق بشم و با کیفیت و درست انجامش بدم و ربطی نداره که استعداد دارم یا نه مهم اینه که تو اون کار مهارت کسب کنم و تکرار و تمرین کنم و این باور رو مدام تکرار میکنم و جلوی پسرم هم میگم که اونم یاد بگیره و باور کنه که به هر چیزی که علاقه داره باید خودش تلاش و تمرین کنه. پسرم کلاس اولیه استاد چند وقت پیش که داشت از روی درس فارسی روخوانی می‌کرد بهش یاد آوری کردم و گفتم مهراد مامان یادته که چند ماه پیش تو اصلا یه کلمه که هیچ یه حرف هم نمیتونستی بخونی اصلا خواندن بلد نبودی؟؟ ببین انقدر هر روز مشق نوشتی و خواندی و تو کلاس تکرار کردی که الان راحت داری یه کلمه که هیچ یه جمله رو می‌خوانی؟؟ استاد خودش آگاه نبود اصلا بعد یهو به خودش اومد و خیلی ذوق کرد و تعجب کرد میگفت مامان واقعا راس میگی من چطور میتونم بخونم اصلا باورم نمیشه خدیا چی شد که من خواندن یاد گرفتم؟ تا چندین روز تو همین فکر بود و خدا رو شکر می‌کرد.

استاد جان این یه مثال واقعی از زندگی روزمره بود .استاد جان من بابای من سالها عمده فروش خشکبار بود و خیلی با علاقه این کار رو انجام نمی‌داد توی اینکار مهارت کسب کرده بود ولی همش ته ذهنش این بود که کی بازنشسته بشم و حقوق تامین اجتماعی بگیرم. تا اینکه چند سال پیش بازنشسته شد و خانه‌نشین دید که بدرد نمیخوره بیکاری هر دفعه یه کاری رو شروع می‌کرد که میشنید پول توشه ولی بدون تلاش خاصی رهاش می‌کرد بعد شروع کرد خودش طبقه بالای خونمون رو کم کم طی چند سال درست کرد که هم از بیکاری دربیاد هم بالا ساخته بشه. استاد کلا از بچگی کار ساخت و ساز رو دوست داشت و با علاقه سمتش میرفت و اینووهم بگم که بابای من خیلی تو کارش دقیق و تمیزه کلا ایشون هم هر کاری که میکنه با دقت و حوصله و تمیز انجامش میده. بعد از اینکه بالا خونه رو ساخت از خود فامیل یعنی دایی و عمو و پسر دایی و خلاصه هر کسی که میخواست تغییری تو خونه اش بده فقط از بابام میخواستن که انجام بده دلیلش هم تمیزی و ظرافت کارشه .الان که دارم اینو مینویسم پدر من چند تا پروژه ی ساخت ویلا رو داده که با حوصله و عشق داره کار میکنه واسه نفر اول که کار کرد و بقیه اومدن و کار رو دیدن و همینطوری مشتری پشت مشتری داره میاد .استاد جان میخوام اینو بگم که پدر من از روی عشق و علاقه کارش رو داره انجام میده و باتلاش شبانه روزی خودش هر دفعه کیفیت کارش بهتر شده و الان اینم از نتیجه اش. استاد جان جالبه که مادرم هم توی شهرمون بهترین استاد خیاطیه و از همه جای ایران و دنیا مشتری داره و هییییچ گونه تبلیغی نکرده و خود کارش واسش تبلیغ شده و الان مزون خودش رو داره .مامانم هم از زمان به دنیا اومدن من شروع به کار کرده تو خونه تا الان که من 33 سالمه .خودمم توی مسیر علاقه ام قدم گذاشتم بعد از چندین کار و الان خدا رو شکر واسه هر کی کار انجام میدم راضیه و ابن واسم خودش تبلیغه. یه جاهایی وقتی خودمو با بقیه مقایسه میکنم ناامید میشم اگه کامنت قبلیم رو بخونید متوجه میشید ولی خب باز با تعهد باید ورودیهام رو کنترل‌ کنم و انقدر به کار بقیه نگاه نکنم و سرم تو کار و مسیر خودم باشه‌ .

سپاس از این فرصت تو این سایت که فراهم کردید که میشه کامنت گذاشت