همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم - صفحه 22

به نام الله خالق جهان هستی

سلام برگ ۱۳ سفرفرنامه

چگونه به دیگران کمک کنیم؟

همیشه وقتی اسم کمک کردن می‌آید تصور ما بر این است که کمک کردن به دیگران یعنی از خود گذشتن و از خود گذشتن هم یعنی خود را فراموش کردن و فقط و فقط به فرد دیگر توجه داشتن،یعنی وقتی هنوز خودت با هزاران مشکل درگیر هستی و هنوز مسیر درست زندگی را نمیدانی بخواهی مشکلات فرد دیگری را حل کنی یا راه درست را به او نشان بدهی، یا اگر هم در مدار درستی هستی بخواهی به زور دست افراد دیگر را هم بگیری و وارد این مدار کنی.ما اگر بخواهیم به فردی که هنوز آماده تغییر نیست و در مدار تغییر قرار نگرفته کمک کنیم مثل این می‌ماند که بخواهیم فرد معتادی که هنوز اراده ترک کردن را ندارد به کمپ ترک اعتیاد ببریم و نتیجه این می‌شود که آن فرد فرار می کند و دوباره به مواد روی می‌آورد،ولی همین فرد اگر اراده را در خود ایجاد کند نیاز به هیچ کسی ندارد و خود به دنبال ترک اعتیاد می رود.تا اینجای قضیه را قبول دارم ولی این باور که ما نمی‌توانیم غذای خوب بخوریم وقتی همسایه‌مان گرسنه هست یا نمی توانیم خوب بپوشیم وقتی که فردی لباس بر تن ندارد را از کودکی به ما آموختند و برایمان مثال آوردند که حضرت علی که امیر المومنین بود و خودش خلیفه بود ولی ساده زیستی می‌کرد و غذای ساده می خورد و نیمه شب برای یتیمان غذا می‌برد و کمک به دیگران را برای ما اینگونه توصیف کردند.

ولی استاد گفتند کمک به دیگران یعنی خودت خوشبخت،ثروتمند و موفق باشی و الگویی برای دیگران باشی از طرفی حرف استاد هم خیلی به دلم می نشیند و واقعاً قبولش دارم.

اینجاست که تضاد ها در ذهن آدم به وجود می آید می دانم که همه انسانها به یک اندازه به خداوند نزدیک هستند و می‌توانند از نعمت ها بهره ببرند ولی از طرفی می‌گویم یعنی درست است در برابر درد و رنج و گرسنگی افراد بی تفاوت بودن؟ دوستان اگر اطلاعی دارید راهنمایی کنید مرسی…