همه ما به یک اندازه به نعمت ها دسترسی داریم - صفحه 98

به نام خداوند مهربان

سلام به همگی عزیزانم

سپاس گزار خداوندم بابت بودن در فضای این آگاهی و چرخ زندگی که روونتر داره می‌چرخه ،الهی که صدهزار مرتبه شکرت

دیشب این فایل رو داشتم گوش میدادم که بعدش خوابم برد و اتفاقا باید خوابم میبرد تا از تجربه ی امروزم بنویسم زیر این کامنت

دیشب حین گوش دادن فایل خوابم برد و بعد پریدم و دوباره خوابیدم و احساس کردم یه کوچولو زیادی گرمم شده و دیگه خوابیدم ،

صب بیدار شدم و دیدم یه کوچولو فقط انگار مثلا آب دهنم کم شده و یه همچین حالتی بود و رفتم سمت اتاق مامانم دیدم یاااااااااا خداااااااااا

مامانم گف رضا تا صب نخوابیدم و دوتا پام درد می‌کنه و یعنی کاملا زمین گیر شده بود ،گفتم چرا ،گف دیشب که بغلم کردی دیدم بدنت خیلی داغه تو ویروس و دادی به من ،گفتم مادره من ،من که سالمم اولا ،دوما من که همیشه بدنم داغه و واقعا هم همینه و همیشه بدنم داغه ،نمیدونم چرا ، گف که نه دیشب فرق میکرد احساس کردم خیلی تب داری ،گفتم ولله من حالیم نبود و دیگه ادامه ندادم ولی خب دیدم که منم یه کوچولو انگار ویروس گرفتم ،حالا نمی‌دونم باشگاه یا کجا ؟؟؟ خلاصه صب سرحال تخم مرغ آب پزای خودمو خوردم و عین ایران که اسراییل و به رسمیت نمی‌شناسه ،انگار نه انگار که ویروس تو‌ بدن منه ،یعنی قشنگ احساس کردم که داره بهم میگه مارو دور ننداز ،ما انقدرام به درد نخور نیستیم و جک ساختم ازش و دلم به حالش سوخت که اصن تحویلش نگرفتم و زدم با حال خوب بیرون و فقط سپاس گزاری میکردم بابت زیبایی ها ،قبلش به مادرم گفتم که تا میام خونه باید خوب شده باشیا ،خودتو به بی‌حالی نزن پاشو برو بیرون ….

و منم که خب چندین ساله شکر خدا نه دکتر رفتم برای مریضی نه قرص خوردم و این باور رو ساختم که بدن من به راحتی از پس هر بیماری بر میاد و با این باور هر بار با قدرت ذهنم درمان مردم خودم رو بار بعدی راحت تر شده و امروزم که بیماری که مادرمو زمین گیر کرده بود رو من اصن اثری نداشت ،فقط فک کنم سه باری عطسه کردم و اتفاقا خیلیم حاااااااااال داد ،

ظهر اومدم خونه و دیدم مادرم اصن فقط منتظر منه که ببرمش دکتر و‌اصن افتضاح بود وضعش ،

خب هدف چیه از نوشتن این داستان ؟؟؟

اولش که مادرمو تو اون حال دیدم بد جور جوش آوردم ، بد جور ها ولی هیچ حرفی نزدم خدارو شکر

چرا جوش آوردم ؟؟؟ سره اینکه آقا تو چرا باید به این راحتی یه ویروس زمین گیرت کنه اونم این شکلی که من دیدمش اصن ترسیدم ،یه جوریم با آب و‌تاب و جزییات تعریف کرد که کجاهام درد می‌کنه و اینا که ….

یه دوش گرفتم و اونجا داشتم با خودم داستان این فایل رو مرور میکردم و میگفتم مسیر درست رفتن و کنترل احساسات چقدر سخته واقعا ،کنترل ذهن چقدر سخته واقعا ،چرا ؟؟؟

چون من میبینم که عزیز من به خاطر باورهای بیمار گونه ی خودش یه ویروس چطوری ازپا درش آورده و داره عذاب می‌کشه ، ولی خب طبق قانون من فقط باید اعراض کنم و اصن وارد بحث نشم ،

چون من کنترلی ندارم توی زندگی مادرم ،جهان داره به صورت مجزا به فرکانس هر شخص پاسخ میده

نتیجه فرکانس های من این شد در عرض چند ساعت سلامت شدم ،

و نتیجه فرکانس مادرم این شد که تا بعد از ظهر چندین برابر وضعش بد شده بود و تبش رفته بود بالا ،و رفت زیر سرم ،

به قول استاد : چه کنم که کسی که روی ذهنش و باورهاش کارنکرده من نمیتونم با یک ساعت و دوساعت و هزار ساعت تغییرش بدم ،

امروز از خدا ایمان بیشتری خواستم ، گفتم ببین رضا ممکنه حتی عزیز ترین کست انقدباورهای بیمار گونه داشته باشه که حتی تا سرطان خون بره جلو ،و‌تو بازهم کاری از دستت برنمیاد براش ،اونوخ میخوای چیکار کنی ؟؟؟دل بسوزونی ؟؟؟ سخنرانی کنی براش ؟؟؟ چیکار کنی ؟؟؟

و همیشه بعد این صحبت ها به خودم میگم ،ببین ابراهیم کی بود ؟؟؟!!!

فقط از خداوند هدایت می‌خوام تا در مسیر درست قدم بردارم

یک تجربه دیگه ام داشت این مریضی مادرم

اونم اینکه مادرم چون رو ذهنش تسلطی نداره ،سریع ذهنش همون اولای بیماری ،تجربه سخت بیماری قبلی رو به یادش آورده بود و ظهر که اومدم گف زود مریم دکتر مثل اون دفعه دوماه طول می‌کشه تا از بدنم دربیاد ……

چی بگم ؟؟؟ چی بنویسم ؟؟؟

یک اتفاق مشابه ،دو‌نتیجه متفاوت ؟؟؟؟چی بنویسم از این نظام دقیق خداوند و کارکرد دقیق جهان ؟؟؟

چی بنویسم ؟؟؟بنویسم جهان بازتاب باورهای منه ؟؟؟خب معلومه دیگه امروز با تمام وجودم لمس کردم این قضیه رو یه باره دیگه ،

من چون روی ذهنم کار کردم و بارها و بارها با ذهنم درمان کردم خودم رو ، اول صب اولین چیزی که تو ذهنم مرور میشد ،تجربیات قبلی بود که تونسته بودم خودمو درمان کنم و هر بار این باورها قوی تر شد و امروز یک باره دیگه قوی تره قوی تر

،

به غیر از زندگی خودم و تغییر خودم من عاجزترینم در مقابل تغییر دیگران و عزیزانم

مثل تمام پیامبران الهی من عاجزترینم در مقابل تغییر دیگران ،عاجزترینم در مقابل این قانون الهی .

هر کس مسعول زندگی خودش و فرکانس های خودشه

مادرم ظهری گف توام چشات قرمز شده ها ،گفتم مادره از حدقه ام بزنه بیرون من خودمو نمیبازم

و بعده این جمله هی وسوسه شدم که نصیحت کنم و بگم توام نباید زود خودتو ببازی و انقد راحت قبول کنی مریضی و اینا ،ولی جلوی زبونمو گرفتم و حرفی نزدم ،

خدارو شکر که تا حد مطلوبی تونستم به دانسته هام عمل کنم و از خودم راضیم و انشالله هی بهتر و بهتر شم .

الهی شکرت

خدایا تنها تورا میپرستیم و تنها از تو یاری میجوییم.

در پناه الله یکتا .