رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»

سلام به دوستان و استاد عزیز

اول از همه تشکر میکنم بابت طرح این سوال.مثل سوالهای قبل عالی است و برای منی که ورزشکارم بسیار کمک کننده.

به نظرم مهمترین عامل،نداشتن عزت نفس و اعتماد بنفس هست.یعنی کسی که به خودش و توانایی هاش اعتماد داره،میدونه که همیشه چه در 20 سالگی چه در 30 سالگی میتونه توانایی های خودش رو بروز بده.مثلا نمونه ایرانیش مهدی رجب زاده هست که با 38 سال سن هنوز بازی میکنه و خیلی وقتا هم خوب بازی میکنه و همچنین نمونه ای که واقعا عالیه،مسی هست.الان در سن 30 سالگی هست و تو اوجه و داره گل میزنه و هنوز هم همون مسی قدیمی هست.با همون توانایی ها.

از این دست افراد در فوتبال من خیلی دیدم که حس اعتماد بنفس رو از تو چشم هاشون میشد خوند.واقعا به خودشون اطمینان داشتن و میامدن و عالی هم بازی میکردن.

وقتی اون حس ارزشمندی درونی رو برای خودش قائل باشه یه ورزشکار،جهان هم براش ارزش قائله.یعنی با افرادی روبرو میشه و در موقعیت ها و شرایطی قرار میگیره که این ارزشمندی رو بهش ثابت کنن.مثل مسی که با افتخارات و گل هایی که میزنه و دریبل هایی که میده و این همه تعریفی که ازش میشه،جهان داره بهش واکنش نشون میده.

یه عامل دیگه هم همین الگو پیدا نکردن هست.یا اینکه الگو رو پیدا کرده ولی خودش رو با حرفایی مثل اینکه بابا اون که داره تو اسپانیا بازی میکنه،معلومه که باید اینطور باشه یا فلانی ذاتا آدم موفقیه یا هر دیدگاهی که میتونه باهاش سر خودش رو گول بماله.

هدف نداشتن و بزرگ فکر نکردن هم یکی از عوامل هست.یعنی کسی که این فکر رو داره که یه سنی که گذشت دیگه نمیتونه فلان کار رو بکنه،دیگه هدف نمیزاره واسه خودش و خودش رو در بالاترین سطح نمیبینه و به همین دلیل هدایت هم نمیشه به سمت هدفش،چون هدفی نداره.ایده ها نمیان.راهکارها داده نمیشه.باورها عوض نمیشن.ولی وقتی هدف باشه و ایمان به این باشه که میشه واقعا میشه.

مورد بعدی ایمان به خدا هست.اینکه بدونه که خدا به شکل همون چیزی در میاد که میسازه.پس دیگه نگران نیست.میشینه میسازه تو ذهنش و موفق میشه.خداوند هم که همیشه تایید میکنه.به هر مسیری بریم هدایت هاش با ما هست.

خب این باور سن به خاطر این هست که کسی که اینطوره،واقعا قوانین رو نشناخته و به قول معروف به مبدا و به خداوند وصل نیست ولی اونایی که وصل ترن،واقعا میدونن که همونطور که قبلا اونکارها رو کردن الانم میتونن.باور به عوامل بیرونی به نظرم از عدم ایمان به خود و خدای خود حاصل میشه.وگرنه ما که میدونیم میتونیم هرچیزی رو بهش شکل بدیم،دیگه عامل بیرونی ای در کار نیست.

در مجموع هر باوری که به ما بگه مجبور به یه شرایطی هستیم غلطه.مثلا همین که دوران طلاییه یه ورزشکار 20 تا 25 سالگیه.یعنی هرکسی اینو بشنوه میگه خب پس من مجبورم تا 25 سالگی موفق بشم وگرنه که اصلا نمیشه.انگار که یه سرنوشت از قبل مقدر شده اس.در صورتی که همه ما میدونیم که سرنوشت ما به دست فرکانس هامون رقم میخوره.

این جمله تاثیرات زیادی میزاره و خب کسی که میشنوه اگر جوون باشه میگه پس من سریع تر بدوئم برم موفق شم تا از غافله عقب نمونم و اینطوری به خواسته اش میچسبه و دور و دورتر میکنه از خودش خواسته اش رو.همش با نگرانی حرکت میکنه.

کسی هم که سنش بالای 25 هست میگه که برای من که دیر شده دیگه و حرکت نمیکنه و چیزی هم بدست نمیاره و خودش رو قربانی دست سرنوشت میدونه.

هرچیزی که برای ما محدودیت ایجاد کنه غلطه.

شاید اینا رو باید اول میگفتم.

واقعا مشتاق خوندن نظرات دوستان هستم چون واقعا اینقدر عالی هست کامنت ها که نمیشه ازشون گذشت.یعنی مثل یه دوره میمونه که باید گذروندش.دوره تایید قانون و استفاده از تجربیات بینظیر دوستان.دوره تحسین.دوره سپاسگزاری.

پیشاپیش از همه دوستان تشکر میکنم بابت کامنت هاشون.

سلامت و ثروتمند و شاد و خوشحال باشید.

???????????????

سلام آقا مجتبی

واقعا لذت بردم.مرسی که به خوبی توضیح دادید و الگوهایی رو هم معرفی کردید.

سلام آقا محمد

واقعا الگوهای خوبی رو معرفی کردی.مرسی از کامنت خوبت.واقعا الگو داشتن خیلی مهمه.

از احساس خوب شما من هم احساسم خوب شد.خدا رو شکر که اتفاقات خوبی برای شما میافته.امیدوارم هرروز بیشتر و بیشتر بشه و به هرچی میخوای برسی.