آن زمان که در بندرعباس بودم، قبل از اینکه بخواهم برنامه هایم را به صورت جدی شروع کنم، بزرگترین نگرانی ام درباره سخنرانی این بود که، مبادا فردی سوالی بپرسد که آن لحظه پاسخش را ندانم!
اما حسی بسیار واضح در درونم، به من گفت:
اصلاً نگران نباش. پاسخ ها به موقع برایت خواهند آمد. آنگاه به من گفت که تنها وظیفه ام اشاعه توحید است و به من اطمینان داد که “بقیه اش با اوست:
جواب سوالات، آماده سازی شرایط، آوردن ثروت و نعمت به زندگی ام و … همه و همه با اوست. جالب است که همیشه، بهترین و کاملترین پاسخ های من به سوالات، دقیقاً روی استیج یا حتی درست در لحظه ضبط فایل بوده است.
من این حس، انرژی، خدا یا هر آنچه می نامیمش را باور کردم.
آن زمان که از من خواست که آرام باشم و فقط شروع کنم و هدایتم با اوست، به یقین هدایت شدم و همه چیز در زندگی ام با او معنا یافت.
اینجا در آمریکا، هرگاه از من می پرسند دین شما چیست؟ پاسخی جز این ندارم که: یکتاپرست هستم. چون نمی توانم این انرژی را در قالب هیچ نام یا فرقه ای جای دهم. چون انتخاب کردم تا به قول قرآن، پیرو آیین ابراهیم باشم که موحد بود و مشرک نبود.
به نظرم بهترین نگاه به خداوند، همان نگاه خالص و توحیدی ابراهیم به این انرژی است. نگاهی که فارغ از هر فرقه و پیرو، خودش بود و خدای خودش.
وقتی به زندگی ابراهیم می نگرم، نگاه پر از یقین ابراهیم به این نیرو را در جای جای زندگی اش می بینم:
از ورود به آتش، رها کردن همسر و فرزندش در بیابان تا قربانی کردن فرزندش…
نگاهی که یقین دارد باید توکل کرد و قدم ها را برداشت. هدایت به موقع می آید و قدم های بعدی گفته می شود.
نگاه ابراهیم به من فهماند که خداوند همه چیز است. من، تو، نظم جهان، قوانین هستی و همه آنچه هست خواه آن را خوب می دانیم یا نه، همه و همه شکلی است از انرژی ای که خدا نامیده ایم.
خداوند به شکل هر آنچه در ذهنت بسازی، وارد زندگی ات می شود، همانگونه که به شکل باورهای سلیمان نبی، برایش خدایی وهاب شد و در قالب قدرت و ثروت، وارد زندگی اش شد. همانگونه که برای ابراهیم، از آتش تبدیل به گلستان شد.
خداوند مثل آبی است که به شکل ظرف باورهای تو در می آید. باید ببینی چه ظرفی برای او ساخته ای؟!
زیرا می تواند ظرفی باشد در قالب خانه ای زیبا، سفری رویایی به زیباترین نقاط دنیا، خودرویی با امکانات عالی، رابطه ای توام با عشق و مودت، سرمایه گذاری هایی سود آور، سلامتی و آرامش و همه چیزهای خوب
یا بر عکس، نگرانی هایی مثل اجاره خانه، قسط، بدهی، روابط نامناسب، بیماری های مختلف و…
حال که خداوند همه چیز است، می خواهی برای تو چه شکلی داشته باشد؟
ثروت باشد یا فقر؟ درمان باشد یا درد؟ عشق باشد یا نفرت؟ آسان باشد یا سخت؟
بپذیر، ایمان بیاور که هیچ محدودیتی برای این خدا نیست. بدان خدا چیزی جدا از ما نیست و درگیر هیچ قالب و واژه ای نباش.
هرچه بزرگتر فکر کنی، هرچه باورهای قدرتمند کننده تری درباره ثروت، سلامتی، روابط زیبا و… بسازی، این انرژی به شکل زیباتری وارد زندگی ات می شود و به همان میزان، نگرانی هایت را کمتر، آرامش ات را بیشتر و جهانت را زیباتر می نماید.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- فایل تصویری رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»721MB50 دقیقه
- فایل صوتی رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم»46MB50 دقیقه
با سلام خدمت استاد عباس منش عزیز و خانم شایسته گرامی
خیلی خوشحالم از این که خداوند به من این توفیق را داد تا بتوانم بار دیگر با گذاشتن این کامنت یک رد پایی از خودم برجای بگذارم من تا آنجایی که توانستم خیلی از کامنت های بچه ها را خواندم و چقدر هم از خواندن کامنت هاشون لذت بردم و چقدر درک و آگاهی ام از قوانین بیشتر بشه و واقعا خدا را شاکرم که این سایت با ارزش با چنین بچه های فعالی وجود دارند که همگی میام اینجا و آگاهی هامون و انچه که از قوانین آموخته ایم را اینجا به اشتراک می گذاریم و با این کار هم خودمون درک امون از قوانین بیشتر میشه و هم بقیه دوستان با خواندن کامنت های ما جواب بسیاری از سوالات اشون رامی گیرند و همچنین درک و فهم اشون از قوانین بیشتر میشه من این را صادقانه عرض میکنم جواب بسیاری از سوالاتم را تا به حال یا تو کامنت های خود فایل ها و یا تو جواب های عقل کل دریافت کردم واسه همین خیلی به خواندن کامنت بچه ها پایبند هستم.
و اما جواب سوال اتون آره درسته استاد همه چیز باوره چون اگر اون باوره نباشه ایمانی هم نیست و اگر هم ایمانی نباشه حرکتی نیست که منجر به ادامه مسیر و حتی قهرمانی اشون بشود نمونه اش همین کریستین رونالدو که الان ۳۷ سالش است و همچنان داره بازی میکه و همچنین لیونل مسی که الان تو سن ۳۵ سالگی اون هم تو کارش آنقدر موفق است و دوتایی اشون جزء برترین فوتبالیست های جهان هستند و در واقع جزء صدر نشین های جدول هستند و در مورد راجر فدرر که من هم خیلی هم خودش را و هم ورزشی که انجام میده را خیلی دوست دارم تا اونجایی که می دانم دو سال پیش تو تلویزیون دیدم داره مسابقه میده تو سن ۴۰ سالگی اش تو امارات بازی داشت البته از نتیجه بازی خبر ندارم ولی اینکه تو این سن همچنان داره بازی میکنه خودش نشان از باور به خودش و توانمندی هاشه و یک خانمی که اسمشون را الان نمی دانم و ایرانی هم بودند و اگر اشتباه نکرده باشم سن اشون ۸۰ سال یا ۸۵ سال بود که تو مسابقات دو شرکت کرده بودند و چندین سال بود که این ورزش را دنبال می کردند و کلی مدال و جایزه هم برده بودند و همیشه جزء نفرات اول تا سوم بودند و تو اون مسابقه ای که من ازشون دیدم اول شدن و رقیب هاشون همگی نصف سن ایشون را هم نداشتن خیلی خیلی کم سن و سال تر بودن بعد جالب بود واسم که با وجود اینکه نمی توانستند خیلی خوب راه بروند و پا درد هم می شدند و حتی بعد از مسابقه از شدت پادرد روی چمن خوابیدن و یک نفر اومد پاهاشون را ماساژ داد ولی واقعا از این روحیه جنگنده ای که داشتند لذت بردم و حسابی تحسین اشون کردم.