رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم» - صفحه 1

با سلام خدمت همه عزیزان وعلل خصوص استاد گرانقدرم که این فضارابرای همه ما به وجود اورد تا بتوانیم باهم صحبت کنیم وبهم انگیزه بدیم وکمک هم کنیم من با لذت کامنت میگذارم چونکه میدونم استاد خوبم تمام کامنتهای ما را میخواند واحساس میکنم چقدر به من نزدیک است وبامن است ودارد به من کمک میکند تامثل خودشون که به همه چی رسیدن من هم برسم واین خواست خدواندبزرگ است چونکه من از خدا خواستم وخداوند اینگونه دارد به من کمک میکندوقتی بعدازچند4سال تازه عضوسایت شدم نمیدونیدچقدرخوشحالم چونکه توی این چندساله فقط میتونسم نظرات دوستان را بخوانم و احساس میکردم خیلی ازتون دورم ولی حالا احساس میکنم همه ما پیش همیم کنار استادبی نظیر ودوست داشتنی باور نمکنی استاد خیلی دوستتون دارم چند ساله هرکجا میرم وباکسی صحبت میکنم میگم بقول استادم اقای عباس منش واین اتفاقات خوب که بهم پیوندخورده فقط وفقط خواست خدای بی انتهاست ادامه درکامنت بعدی

به نام خداوند بزرگ که جهان را بی هیچ کم وکاستی افرید من نمدانم چراهرچیرو تایپ میکنم هی میپره مجبورم تیکه تیکه کامنت بزارم ببخشید خداوند را سپاس گذارم که دوباره به من فرست نفس کشیدن را داد ودباره اجازه دادتایک روزه زیبارادراین جهان زیبا تجربه کنم ولذت ببرم من خودم رالایق تمام خوبی ها وزیبایا واتفاقات قشنگ دراین جهان هستی میدانم چونکه هرروز وهرروز خداوندبااتفاقات زیبا ودوست داشتنی من راسوپرایزمیکند وهمین که من راواردسایت پرمحتوا وزیبای عباس منش کرد برای من کلی ارزش دارد من تقریبا هر روز مینشینم وبه داشته هایم فکر میکنم وانها رایادداشت میکنم ادامه مطلب در کامنت بعدی چون میترسم دوباره بپره

خداشاهده اون موقع فقط همین فکرهاتوی سرم بود که من انسان بی ارزشی هستم ویا اونهاخیلی از من بهترهستندومن درحد واندازه اونهانیستم ولی العان بعداز گذشت چندین سال که بااقای عباس منش اشناشدم میفهمم که این باورهاازکجااب میخورده نمیدانید العان که دارم این کلمات رامینویسم چه احساسی دارم وحالا میدانم که تمام زندگیمون دست خدمون هست که این هم از اقای عباس منش یادگرفتم واقعاایامن نمیتوانستم جوردیگه ای فکرکنم ایا من نمیتوانستم نوع نگرشم ونوع دیدم رانسبت به این موضوع عوض کنم ایا نمیتوانستم باورهایی درخودم ایجادکنم که هرگزتسلیم نشوم تابه مقصودبرسم من حالا که فکرش را میکنم میدانم که به راحتی می توانستم درفوتبال به جاهای بسیاربزرگی برسم ولی کم کم واروم اروم وقدم به قدم بایدپیش میرفتم چرامن ان زمان این تفکرات رانداشتم برای اینکه این اگاهیهای ناب رانداشتم یادم میاد مربیمون هم به این موضوع پی برده بود که من میتوانم ولی یه جورایی اعتماد به نفس ندارم چونکه به یکی ازبازیکنها گفت ببین اگر میخواهی این جوری سرتمرین بیای واذیت کنی فلانی رو یعنی من رو به جات مزارم وانقدر باش کارمیکنم تا براحتی جای تورو برام پر بکنه من معتقدم که انسان خودش به خودش لطمه میزنه چون در مورد من واقعا همین جوری بود خوب وقتی مربی یایکی ازبازیکنها بهت میگه ونمی گذارن که تو شروع کنی اول بار اتفاق خاصی نمی افته ولی وقتی این تکرارمیشه کم کم باور میکنی ودل سرد میشی که اصلاچراعضواین تیم شدی ودر موردمن واقعاهمین جوری بود گفتم ولش کن بابا من فقط داخل تیم محلاتی بازی میکنم چون اونجابرام ارزش قاعل میشن وبعدیادم میاد چندتا تیم محلاتی قویتر وبزرگتر که ازسن ما هم بالاتر بودند به من پیشنهاد دادندوحتی یک تیم باشگاهی دیگرولی من قبول نکردم چونکه در ذهنم کاشته شده بود که باز هم همان اتفاقات برام می افتد وبهتراست بلندپروازی نکنم به نظر من درهمه جنبه های زندگی این اتفاقات می افتد نه فقط در فوتبال وورزشی خواص ازتمامی اعضا سپاس گذارم خدانگهدارهمگی