رابطه ی ما با انرژی ای که «خدا نامیده‌ایم» - صفحه 3

آزی خانوم مهربان

درود بر ما دوست ارجمندم

از اینکه متن را با آرامش جان مطالعه نمودید بسیار سپاس گزارم

سر سبز ترین بهار تقدیم وجود مقدس شما

جعفر عرب خوشنام و خوش قلب

درود و سپاس از مهرورزیت و آرزو های زیبایت

سپاس که جانانه متن را مطالعه کردی و متعهد به تغییر هستی

واقعا این مسیر زیباترین مسیر دنیاست

امروز دوباره متنم را خواندم و خدا را همین جا ، دققا همین نزدیکی درک کردم

امروز بهترین روز زندگی من است چون خدا را تا به حال اینقدر عاشقانه ملاقات نکرده بودم

پایدار باشی دوست فرهیخته

رویا ارباب خوش قلب و پاینده

سپاس گزارم از اظهار لطف شما

متشکرم که متن رو با توجه خاص قلبی خوندید

در سایه لطف بی پایان الهی سر بلند و عاشق بمانید

حمید رضا پور علی ارجمند و مهر دوست

سلامی به آینه پاک جان شما که هوایداگر عشق بی پایان الهیست

از ابراز مهرتون لذت بردم و آرزو دارم از این ابراز لطف سر شار از لطافت و عشق بی بدیل و آگاهی ناب الهی باشید

دوستان مهربان و ارزشمند

حسم گفت این قسمت از تجربیات رو در این مطلب بگم

من دستی دارم که در سطح پیشرفته برای کشورمون در تیم ملی در شاخه دو فعالیت داره

در کمال تعجب طی مدتی طولانی نمیتونست مدال کسب کنه و این باعث کناره گیری میان مدتی از این ورزش شد و به کلی انگیزه اش رو از دست داد

من غروبش رو با چشمای خودم دیدم

وقتی پست اینستا گرامیش رو دیدم انگار قلبم به تنگ اومد ، خدای درونم گفت حالا نوبت توعه

بگو آنچه رو که به تو الهام میکنم

من ساعت ها و در چند جلسه با این دونده ی ملی صحبت کردم ، از باور های قبلی اش برام گفت

از تلقین هایی که رویش اثر گذار نبوده و ذهنش میفهمید که بی اساس است

از دلسردی های مربی اش ، از ذهنیت محدود خانواده اش

وقتی بحث گسترده شد ، دایم چشم هایش از تعجب گرد میشد و من صدای شکستن باور هایش را میشنیدم

شاید گریه کرد شاید هم داشت بغضش را میخورد اما میدانم نفسی نبود که آهی بکشد و بگوید خدایا من داشتم چیکار میکردم؟

.

بعد از سه ماه اولین مسابقه ملی رو رکورد زد

4 مسابقه خارج از کشور رو طلا گرفت (با اختلاف خیلی زیاد زمانی)

1 مسابقه رکورد قبلی خودش را شکست

و در مسابقه اخیر جام فجر برای کشور ایران باز هم طلا گرفت.

…. 7 مدال طلا ، بدون شکست ، بدون لغزش ، بدون شک در توانایی اش

چندی پیش صحبت میکردیم میگفت امیر من مسابقه را در ذهنم برگزار میکردم و فقط تجسم را روی نقطه رد شدن از خط پایان و فریاد شور انگیز میگذاشتم

قبلا این کار را میکردم اما بهانه ها داشتم

یعنی قبل مسابقه میگفتم اگر شد ، شد … اگر نه ، دفعه بعد

اما در سری مسابقاتی که طلا گرفتم ، آنقدر مطمین بودم که در لحظه غرق بودم ، من خوشحالی آویختن مدال طلا به گردنم را بار ها تجسم کردم اما بایک تفاوت با هدف اینکه من آمده ام ماندگار شوم ، فقط و فقط اول بودن و دیگر هیچ…

سبک بودم ، تیز بودم ، ذهنم مرا به جلو میکشاند

در پایان گفت :

99 درصد ذهنم تاثیر گرفت

1 درصد تمریناتم

و من با تایید گفتم : درود بر ذهن خدا شناست درود بر آن بوسه های عاشقانه باور های جدیدت بر جام جانت

چندی پیش که برف اومده بود عکسی رو برام فرستاد از گوله های برفی که داشت هنگام دویدن اونا رو گاز میزد

تپه نوردی در هوای یخ زده -6 درجه

پایین این عکس متن جالبی بود

??شاید دیگران نتوانستند ، اما من اولین نفر هستم که انجامش میدم.??

پایدار و خوش قلب بمانید