خودمان را هم قضاوت نکنیم‌، چه برسد به دیگران - صفحه 10

ســــــــلام و درود بر استاد خوبم، خانم شایسته مهربان، خانم فرهادی گل، پشتیبانی فنی عزیز و همه دوستای خوش فرکانسم

اول از همه اینو بگم که امروز خیلی خیلی حالم خوبه و با تمام وجود به این نکته پی بردم که احساس خوب و عالی هیچ ربطی به شرایط زندگی نداره و هیچ بهونه ای برای اینکه حالت بد باشه موجه نیست. چون خودم همین چند روز پیش حالم بد بود بخاطر نداشتن خواسته هام و مدام خودمو توجیه میکردم که: اره من حق دارم حالم بد باشه با این اوضاع، خواسته هامم که براورده نمیشه دیگه به چه امیدی ادامه بدم خسته شدم و … ولی بعدش که اروم شدم فهمیدم تمام این احساسات بخاطر نجواهای ذهنی من بوده و بخاطر توجه و تمرکزی که بر کمبودها و نداشته ها داشتم.

شرایط امروزم با اون روز تفاوت خاصی نکرده تو همون اوضاع هستم ولی الان حالم خوبه و اون حرفا فقط بهانه گیری های الکی بوده.

البته خودمو اصلا قضاوت نمیکنم همونجوری که استاد عباسمنش عزیزم تو این فایل گفت ما انسان هستیم و جایز الخطا پس نباید از خودمون انتظار بیجا داشته باشیم که هیچ خطایی ازمون سر نزنه و هرگز اشتباه نکنیم این میشه کمال گرایی. نه از خودمون باید چنین توقعی داشته باشیم و نه از دیگران.

دقیقا منم قبلا مثل استاد خیلی راحت قضاوت میکردم خیلی راحت درمورد دیگران حرف میزدم و نظر میدادم ولی الان خیلی تو این مورد بهتر شدم و تا جایی که ممکنه سعی میکنم اصلا به دیگران و زندگیشون کار نداشته بشم. حتی نزدیک ترین افراد زندگیم که از زیر و بم زندگیشون خبر دارم بازم سعی میکنم قضاوت نکنم و همیشه تو ذهنم هست که تا با کفشای کسی راه نرفتی درمورد طرز راه راه رفتنش نظر نده.

همین چند وقت پیش یه کلیپ دیدم از یه برنامه که افراد میومدن میرقصیدن و اهنگ خواننده هارو لب میزدن و ادای اونارو درمیاوردن که به نظر من اصلا جالب نبود. یه نظر نوشتم و کلی برنامشونو زیر سوال بردم که نه محتوایی داره نه بدرد میخوره و … ولی یه لحظه این فکر به سرم زد که این ادما با این کار خوشحالن لذت میبرن و حالشون خوبه شاید اصلا رسالت زندگیشون هم این بوده که تو این برنامه بیان هم خودشون شاد باشن هم عده ای که برنامه انهارو میبینن لذت ببرن و خوش باشن. من که خبر ندارم من که نمیدونم من که از زندگی این ادما و جریانات و اتفاقاتی که داشتن خبر ندارم. پس چطور به خودم راحت اجازه میدم که درموردشون نظر بدم و توهین کنم؟؟؟ همون لحظه کامنتمو پاک کردم و واقعا به خودم افتخار کردم که انقد دیدگاهم به ادما عوض شده

بخصوص از وقتی که تو دوره کشف قوانین استاد تاکید کرد که تنها هدف زندگی شاد بودن و لذت بردنه وقتی کسی رو میبینم که طرز لباس پوشیدنش، شغلش و در کل سبک زندگیش خیلی با سلیقه و طرز فکر من متفاوته سریع به خودم نهیب میزنم که این ادم با این سبک زندگی شاده هدف ما هم فقط شاد بودن پس شاید این فرد داره تو مسیر درستش حرکت میکنه من که از زندگی این ادم و هدف خلقتش و رسالتش و برنامه هاش و … اطلاعی ندارم پس هرکسی هرجور دوست داره زندگی کنه اگر خودش خوشحاله من کی هستم که بخوام تایید کنم یا مخالفت کنم و اصلا نظری بدم؟؟؟

استاد حرفاتون درباره صدام و هیتلر خیلی خیلی اگاهی بخش بود واقعا ذهنم روشن شد درمورد قرانم یه سری جاها برام سوال پیش میومد که چرا اینجوری گفته و … که این مساله هم برام منطقی شد. واقعا توجه کردن به همین نکات ساده چقد ادمو روشن و اسوده خاطر میکنه. همین که درک کنی تو هر شرایطی یه چیزی لازمه خیلی کمک میکنه به درک و فهم بهتر

ایشالا که بتونیم هر روز تو رعایت کردن این موارد اخلاقی بهتر عمل کنیم. همتونو دوست دارم و براتون ارزوی زندگی سرشار از عشق و ارامش و موفقیت و نعمت و ثروت دارم