«قدمهایی تکاملی» برای خلق زندگی دلخواه - صفحه 27

سلام دوستان خوب و پرانرژی و استاد ارجمند

دوستان چقد حس خوبی به آدم دست میده وقتی خانوادگی این مسیر رو میاین، شاید برای کسانی که خودشون تو رابطه هستن(داداش و خواهر، زن و شوهر و… ) برای خودشون ملموس نباشه ولی خیلی خوبه که یکی که هر روز در ارتباطی باهاش از فکر و عقاید تو حرف بزنه و این یه جور تاییده و کمک میکنه که آدم با ثبات تر حرکت کنه، نه اینکه بقیه که تنها حرکت میکنن سختشونه، نه. اینجوری یه حس و حال دیگه اس و عالیه.

کلا اعضای خانواده من خیلی با من از این لحاظ ها با من هم جهت نیستن، یه داداش دارم که کوه استعداده، توانایی های زیادی داره ولی دریغ از یه جو پیشرفت، دقیقا ار وقت میبینمش مثل کوه یخ میمونه الکی الکی جلو آفتاب قرار گرفته و داره آب میشه، هیچچچچ استفاده نمیکنه از هیچ استعدادی اولین و بزرگترین دلیل نداشتن عزت نفس بعد هم منفی نگری، هیچ اعتمادی بخودش نداره، از کاه کوه می‌سازه، یه بار استاد تو یه فامیلیش گفت تحقیق در مورد کاری که بخوایم شروع کنیم خوبه ولی نه در اون حد که انقد سد و مانع جلو خودش ببینه که هیچ قدمی نتونه برداره، این از دسته دومه هر کاری بخواد انجام بده البته اگر به اون حد برسه که بخواد بعد 1000 دلیل براش میاره، هر کاری بهش بگی 3000 هزار تا دلیل برات میاره که نمیشه، نه و…، من زمانهای زیادی از زندگی مو روش گذاشتم، امان از شبهایی که ساعتها ااا فکر میکردم که چی بگم و چطوری بگم که تاثیر بذارم، روزها می‌گذشت که بهترین ساعتی که سرحال و پر انرژی بود رو انتخاب میکردم و صحبت می‌کردم دریغ از یه جو اثر، بعد به حرف استاد رسیدم که گفت اینکه ما بخوایم کسی پیشرفت کنه که مهم نیست، مهم اینکه اون طرف خودش بخواد تغیر کنه،

یه بارم خواستم یه فایلی از استاد براش بفرستم و کلا در مورد استاد باهاش صحبت کنم ولی وقتی از دوستم پرسیدم گفت نه، اگر قرار باشه هدایت شه میشه تو چیزی نگو…

بیخیال شدم با اینکه سخت بود،…

خوش باسعادت همه اونایی که خانوادگی این مسیر رو دنبال میکنن، ان شاا… ازش لذت ببرن و بهشون بچسپه…