باید شخصیتمان تغییر کند نه اینکه ادا در بیاوریم! - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

رد پای روز 17 آبان رو با عشق مینویسم

امروز صبح مادرم بعد تقریبا دوماه سفر به خونه خواهرم ، برگشت و از امروز شروع کردم به یاد دادن گل سر به مادرم

وقتی مادرم رسید کلی برای همه مون وسیله گرفته بود و از باغ پدر شوهر خواهرم انار شیرین و بهشتی آورده بود ، به مادرم گفتم میشه به استاد رنگ روغنم بدی ببرم

گفت باشه ببر

و برای استاد طراحی هم انار و بهار نارنج گذاشتم ، که یه دختر ناز و واقعا فرشته زمینیه که هرموقع ازش خواستم ایرادای تمرینامو بگه و حتی چیزایی که لازم بود رو بهم یاد میده همیشه ، بدون هیچ چشم داشتی

و نه فقط من برای تک تک هنرجوها دقیق و خوب توضیح میده

خداروشکر میکنم به خاطر داشتن چنین انسان های ناب و زیبایی که خدا به من نصیب کرده

وقتی چیزایی که مادرم آورده بود رو دیدیم ، من کلی خوشحالی کردم و بعد دیدم دوباره خواهرم با من صحبت نمیکنه و هرچی باهاش حرف میزدم با اخم جواب میداد

میدونستم از چی ناراحته ، ولی نمیخواستم قبول کنم

چون این مدت رو، که من هم تو کارای خونه کمک کرده بودم و فقط دو هفته آخرو کم کاری کردم ، وقتی دیدم باهام صحبت نمیکنه منم هیچی نگفتم

بعد از ظهر که شد، به مادرم گفتم بیا تو کارای گل سر بهم کمک‌ کن تا پس فردا باید کلی گل سر بسازم برات و ببری بفروشی

و بهش گفتم تا این هفته اجازه دارم بهت کمک کنم بعد هفته بعد اصلا هیچ کمکی بهت نمیکنم

چون خدا بهم فهمونده بود که باید مادرم خودش شروع کنه به فروش و ساخت گل سرا

وقتی من این حرفارو گفتم باعث شروع بحث خواهرم با من شد

یهویی برگشت گفت توام با این الهامات که این حرفشو به داداشمم گفته بود که طیبه هم خودشو مسخره کرده میگه با خدا حرف زدم اینو بهم گفته منم میگم چشم

نمیدونم شاید این جریان باعث شد سعی کنم دیگه پیش خواهرم نگم که خدا بهم گفت این کارو بکنم ،چون وقتی اینجوری گفتم چند روز بعدش یا به خودم یا به داداشم گفته طیبه هم دیوونه شده میگه خدا بهم گفت …

چون وقتی به مادرم میگم و یا داداشم میشنوه و بهش میگم قبول میکنن و خودشونم قبول دارن که خدا از دلمون هدایتمون میکنه

ولی خواهرم اینبار گفت توام با این الهامات

تو بودی که میگفتی نباید عقب بکشی و بترسی

الان چی شد میخوای کار قلاب بافی رو ادامه ندی و پا پس میکشی و فروشش رو میندازی گردن مامان

و گفت که چرا مادر از راه نرسیده میای میگی بیا اینارو درست کن یا میگی کمکت نمیکنم

و من اون لحظه اصلا به حرف خدا گوش ندادم و سکوت نکردم ، لحظه اول شنیدم که ساکت باش و هیچی نگو

ولی بحث رو ادامه دادم تا اینکه خواهرم حرفاشو بهم گفت که تو بی نظمی و تو کار خونه کمک نکردی

اونجا بود که به خودم گفتم چیکار داری میکنی طیبه

این همه میگفتی من تغییر کردم این بود نتیجه اش ؟؟؟؟

و حرفای استاد عباس منش یادم اومد گفتم استاد عباس منش میگفت اگر تو شرایطی که قبلا قرار میگرفتین دوباره قرار بگیرین و مثل قبل عمل کنین ،تغییر نکردین

و اینو که یادآوری کردم اذیتم کرد که چرا من نتونستم آروم باشم

ناراحت شدم و خودمو سرزنش کردم گفتم طیبه ،چرا این چند روزو به حرف خدا گوش ندادی؟؟

تو میخوای تغییر کنی یا نه ؟؟؟؟

درسته که همیشه سعی کردم تو اینجور مواقع خودمو کنترل کنم و تو این یکسال خیلی خودمو کنترل کرده بودم تو همچین مواقعی و شرایطی شبیه به این

ولی اینبار نتونستم و نمیدونم چرا نشد که کنترل کنم خودمو

و وقتی بیشتر فکر کردم، به این باور محدودم رسیدم که

از بچگی از اطرافیان شنیدم که هر کس مهمون اومد ، تا روز سوم مهمونه و از روز سوم به بعد خودش باید غذا درست کنه و خونه رو مرتب کنه و یه جورایی صاحب خونه از مسئولیت فرار میکنه

نمیدونم باز باور محدود دیگه در این باره دارم یا نه

و این حرف رو که از یکی از فامیلامون شنیده بودم ، از بچگی تو ذهنم مونده بود که راست میگه ، چرا باید ما کار کنیم هر کس بیشتر موند خونه مون ، خودش همه کارارو انجام میده

نمیدونم شاید باید این اتفاق تکرار میشد تا من بیشتر فکر کنم و دلیلش رو متوجه بشم تا خودم رو اصلاح کنم درمورد مهمون اومدن به خونه مون

چون این بحث با خواهرم و یا بعضی از مهمونای خیلی نزدیک فامیل پیش میومد هر از گاهی و تکرار شونده بود

و الان متوجه شدم باور محدودم رو

خدا بهم فهموند که تو رد پای روز 14 آبانم نوشتم که آیه 186 سوره بقره رو به زبونم جاری کرد تا من فکر کنم و بنویسم تا بفهمم منظورشو

که من درخواست کردم که خداگونه عمل کنم و ارتباطم رو با خواهرم و جهان هستی اصلاح کنم

ولی باید من هم به حرف خدا گوش بدم و اجابت کنم حرفش رو تا به سعادت راه یابم

که همون نتایج پایداره

وقتی خواهرم مدام بهم میگفت تو همکاری نمیکنی

و همکاری نمیکنی تو کارای خونه و من خواهر بزرگترتم نمیگی این همه کار میکنه کمکش کنم

میدونستم حق با خواهرمه ،ولی نمیخواستم قبول کنم و ذهنم مدام بهم کارایی رو یادآور میشد و حرفایی رو میگفت که سبب میشد منم به خواهرم بگم

اون لحظه های اول فقط میشنیدم هیچی نگو برو اتاقت ، وقتی ادامه دادم بحث رو ،دیگه هیچ صدایی نشنیدم که چرا بحث میکنی یا ادامه نده

و این بحث از 3 تا 6 ادامه داشت

و خواهرم گفت تو درسته گوش میدی به این سایتی که میگی ولی اصلا تغییر نکردی

اگر تغییر کرده بودی تو کارای خونه کمک میکردی

من چند لحظه ای خودمو سرزنش کردم و گفتم آره راست میگه تو چرا نتونستی خودتو کنترل کنی

چرا وقتایی که میرفتی ظرف بشوری و خدا میگفت باقی ظرفارم بشور ، فقط چند بار گفتی چشم و دیگه چشم نگفتی؟

ولی نباید خودمو سرزنش کنم ،میدونم که حق با خواهرم بود من باید درست رفتار میکردم ،من بودم که سبب این بحث شدم

میدونم که برای تکاملم و رشد ظرف وجودم باید این اتفاق ها رخ بده تا من طیبه 30 سال گذشته رو تغییر بدم

و درسته که اینبار نتونستم خودمو کنترل کنم ،ولی اگر الان از این ماجرا درسم رو بگیرم ،دیگه این بحث ها رخ نمیدن و اگر خونه مون مهمون اومد و من همکاری کردم و به وظایفم عمل کردم ، صد در صد نتیجه رفتاری خودم و خواهرم و هرکس که مهمون اومده خونه ما ، تغییر خواهد کرد

از خدا کمک میخوام تا قلبم رو باز کنه برای همکاری

قلبم رو باز کنه برای مسئولیت پذیری و رفتار صحیح

قلبم رو باز کنه برای آرامش

قلبم رو باز کنه برای درست عمل کردن و کنترل ذهنم

قلبم رو باز کنه برای احترام گذاشتن به خودم و خانواده ام و جهان هستی

خدایا بی نهایت شکر میکنم و ازت سپاسگزارم

بعد امروز جدا از بحث خواهرم و من

مدام ذهنم نجوا میکرد که خودت ببر گل سرارو بفروش ،مدام میگفت تو اگر گل سر نفروشی از کجا درآمد داشته باشی

نقاشیاتو که 100 میگی برای یه آینه دستی پر کار که بازم نمیخرن چجوری میخوای بفروشی

و من از خدا کمک میخواستم که آرومم کنه

قلبم رو باز کن برای ایمان به غیب

و گفتم با وجود اینکه نمیدونم قراره چی بشه و بهم گفتی که طیبه گل سر نفروش و با اینکه تحویل دادم به مادرم، ایده بافت انار رو هم بهم دادی و الان دارم برای مادرم میبافم

حتی ایده این رو دادی که به مادرم بگم ببره باغ گل بفروشه

بارها گفتم خدایا به قلبم آرامشی بده تا قلبم رو باز کنی برای آرامش ،برای ثروت بی نهایتت ،برای ایمان و تسلیم بودن در مقابل تو

قلبم رو باز کن برای فروش نقاشی هام از بی نهایت طریق

امروز من پر بود از چشم نگفتن به خدا

و میدونم که بخشی از تکاملم هست و نباید سرزنش کنم خودمو

آخه از استاد عباس منش یاد گرفتم که بالاخره ما انسانیم و یه وقتایی نمیتونیم خودمونو کنترل کنیم و نباید بذاریم تو احساس ناخوب بمونیم

ولی باید سعیمو بکنم که از امروزم درسی رو که گرفتم عمل کنم تا دیگه همچین اتفاقی رخ نده

یعنی هر وقت مهمون اومد خونه مون همکاری کنم

حتی اگر خودمون بودیم به مادرم هم کمک کنم

و از خدا کمک میخوام قلبم رو باز کنه برای مسئولیت پذیری و اصلاح رفتارم

تا شب فکر کردم و از اینکه نتونستم خودمو کنترل کنم هم پشیمون بودم هم اینکه میدونستم خودمم مقصرم و درس گرفتم

و باید عمل کنم نه فقط بنویسم

عمل کنم

خودم هم رفتارم ناخوب بوده ، که سبب اذیت شدن خواهرم شده

قبول دارم که مقصر بودم

ولی خدا کمکم کرد تا بفهمم و یاد بگیرم

شب وقتی با مادرم صحبت کردم و با برادرم صحبت کردم ،بهم گفت مگه بهت نگفتیم درمورد اینکه ، خدا گفته چیکار کنی ، به کسی نگی

و بعد مادرم گفت طیبه فردا جمعه رو بیا و باهم بریم اینبارو برای من بفروش بعدا من میفروشم

و اصلا قرار نبود من تو جمعه بازار همراهیش کنم و چون بحثی بین خواهرم و من شد ،دیگه مادرم گفت اولین روز من هست خودت بیا

و شب رو تا دیر وقت و صبح روز جمعه گل سر درست کردم

خدایا شکرت بی نهایت ازت سپاسگزارم

برای تک تک اعضای خانواده صمیمی عباس منش بی نهایت عشق و شادی و سلامتی و آرامش و ثروت از خدا میخوام