پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 2 - صفحه 30 (به ترتیب امتیاز)

به نام خدای زیباییها

خدای بخشنده و مهربانم

سلام به همه عزیزانم

هر چی بیشتر میگذره بیشتر میفهمم که مهمترین عامل پیشرفت، خودشناسی هست من برای اینکه بفهمم چرا شرایطم اینه ؟چرا این ادم در زندگی منه؟ چرا به خواسته هام نمیرسم؟ باید بتوننم خودم رو بشناسم و بعد میتونم بفهمم که دلیل تمام اتفاقات زندگیم کدوم باوره؟ و من چه باوری دارم که باعث او اتفاق شده؟؟

من اگر بتونم خودم رو بشناسم بعد باورهامو میشناسم و میتونم تعقیر شون بدم و زندگی دلخواه رو داشته باشم و اونجاست که میگن من خالقم .خالق آفرینش هر انچه که در زندگیم بخوام از آدم و شرایط و …..

واکنشهای من به اتفاقات باعث میشه که از اون جنس اتفاقات برای من بیشتر بشه یا کمتر

واکنشهای من باعث میشه من شرایط و اتفاقاتی جذب کنم که ویژگی مشترکشون خلق همون احساسها در درون منه

یعنی من با اتفاقات خوب احساس عالی و خوبی پیدا میکنم و اتفاقات با اون شرایط خوب برای من بیشتر میشه و یا بالعکس مهم واکنشهای منه که باعث بروز احساسات من میشه که با توکل و ایمان به الله میتونم آرام‌تر باشم و شرایط بهتر و بهتری رو برای خودم ایجاد کنم

من وقتی واکنش نشون میدم که به چیزی توجه کنم و این توجه من باعث ایجاد احساس بیشتر و واکنش بیشتر و ایجاد اون شرایط بیشتر بشه

حالا سوال این قسمت

من وقتی مجرد بودم بینهایت آزاد بودم هر کجا میخواستم میرفتم اصلا محدودیتی برام نبود اما بعد ازدواج خیلی محدود شدم اجازه رفتن به هر جا نداشتم اجازه صحبت با هر کس رو نداشتم و چند سال به همین صورت بود اما الان به لطف خدا خیلی خیلی آزادتر شدم

قبل همسرم به شدت من رو کنترل میکرد از همه لحاظ، الان خیلی آزادتر و راحترم.

گاهی اوقات به خاطر باورهای خودمه یعنی درست جایی که میگم الان اگه من بخوام اینکار رو بکنم همسرم میگه نه ،و واقعا میگه نه ،اما جایی که مصمم هستم و واقعا قصد انجامش رو دارم اونم حرفی نداره

من وقتی مجرد بودم خیلی از مسولیت‌ها به عهده من بود آشپزی،،.. مرتب کردن خونه که البته این مورد رو با خواهرها شریک بودیم و کارهای مربوط به خواهر کوچکترم و یادمه وقتی مامانم از من میخواست کاری انجام بدم که خیلی از نظر من کم اهمیت و کوچک بود ناراحت میشدم و میگفتم این از دست خواهر کوچکترم هم بر میاد اینارو به من نگید مثل مثلا آوردن ظروف کوچیک موقع خونه تکونی ، دلم میخواست کارهایی به من بگن که کمی سختره و خواهرهای کوچیکم نمیتونن انجام بدن یادمه حتی موقع مهمونی من آشپزی میکردم حتی با اینکه سنم خیلی زیاد نبود و یازده و دوازده سال داشتم عمه ها میومدن و میگفتن تو نمیتونی اینکارو انجام بدی هم برام تعجب برانگیز بود که این خیلی برای من طبیعی هم ناراحت کننده که چرا فکر میکنن من نمیتونم اینکارو انجام بدم .

شاید این نوع ویژگی مادرو پدرم من رو مسؤلیت پذیر بار آورده که در قبال فرزندانم هم خودم رو مسول میدونم حتی برای خواهر های کوچکترم جایی که خواسته ای از مامانم داشتن و انجام نمیداد من براشون انجام می‌دادم به لطف خدا همه ما مستقل و مسولیت پذیر بزرگ شدیم و هیچ کدوم وابسته به دیگری نیستیم حتی توی زندگی مشترکی که تشکیل دادیم هر کدوم حتی برای خودشون درآمد هم دارن و بهترین خودشونن و حتی از لحاظ مالی وابسته به همسرانشون نیستن اما این ویژگی که همه مون خودمون رو مسول فرزندانمون میدونیم در هر کدوم از خواهرهام مشترکه و این ویژگی رو تاره متوجه شدم که هر کدوممون حتی از خودمون میزنیم برای فرزندانمون

اما ویژگی مشترک دیگه ای که بین افرادی که در ارتباط باهاشون هستم چیزی متوجه نشدم یعنی افراد زیادی در زندگی من نیست مدتی هست بیشتر تنها هستم و به لطف خدا افرادی که خیلی منفی نگر بودن از زندگیم حذف و یا کمرنگ شدن البته یه چیزهایی از کسانی هست که هنوز کمی باهاشون به خاطر روابط خانوادگی برخورد دارم اما با بی‌توجهی به صحبتهاشون اونها هم به لطف خدای مهربانم کم شده

اما چیزی که خیلی برام واضحه اینه که همیشه مورد احترام هستم و همه من رو خانم مهربونی میدونن و این برام قابل اهمیته به خصوص احترامی که دیگران بهم میگذارن که همه و همه به لطف خدای مهربونم هست حتی در مورد فرزندانم و همسرم هم این احترام بیشتر از قبل شده

خدایا مارا هدایت کن به راه راست راه کسانی که به آنان نعمت داده ای آمین یا رب العالمین در پناه خدای مهربانم باشید