پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 3

سلام استاد جان

مطمئنا این پست رو نذاشتین تا ما خواب‌هامون رو براتون تعریف کنیم، بلکه می‌خواستین الگوهای نهفته در ذهنمون رو نشونمون بدین؛ اما من دوست دارم یه خوابی رو تعریف کنم که شیرینی وصف‌ناپذیزی برام داشت و البته نشان از آنچه در ذهنم می‌گذرد دارد.

تو کامنت دوستان متوجه شدم که اکثریت بعد از آشنایی با این آموزش‌ها خواب‌های آزاردهنده رهایشان کرده است و متوجه شدم خود من هم چنین بوده‌ام. تا پیش از این یک نوع خواب رو همیشه می‌دیدم که الان دقیق هم یادم نمیاد. یه چیزی مثل افتادن توی یه خلا از تاریکی یا توی یه گودی فرورفتن و سقوط کردن. الان مدت‌هاست که این خواب رو نمی‌بینم و برعکس اکثر اوقات خواب دریا می‌بینم. یعنی باربط و بی‌ربط خواب دریا، شناوربودن در دریا که البته اکثرا آرام و آبی و زیباست و می‌دونم این به خاطر آرامش درونمه؛ اما خوابی که دوست داشتم براتون تعریف کنم. این خواب برای چند سال پیشه که من مورد سرزنش و هجوم سخت اطرافیانم (همسر سابقم) قرار گرفته بودم که چرا عباسمنش گوش می‌دی و حتی از اینکه آبروم رو جلوی بقیه ببرند که زهرا همیشه داره صحبتهای یه نفر رو گوش می‌ده که با رکابی و شلوارکه ابا نکردند و صد البته که هرگز نگفتند که این مرد شلوارک پوش رکابی‌پوش داره از خدا حرف می‌زنه و زهرا عاشق خداست. زهرا گم‌شدهٔ خودش رو اینجا پیدا کرده و اگه تا ابد سرزنشش کنید، پا پس نمی‌کشه، حتی اگه از لحاظ مالی هم تغییری نکنه.

خلاصه این خواب که تعریف می‌کنم برای اون زمانه:

خواب دیدم یک جا نشستم، جایی مثل جلوی یک ساحل رو به دریا که مسکونی و تجاری است. یعنی جایی که من نشسته بودم روی شن‌های ساحل نبود، جلوی چند تا مغازه بود و مردم در حال رفت‌‌وآمد بودن. من داشتم دریا رو تماشا می‌کردم که یک دفعه چیزی شبیه سونامی اتفاق افتاد و یه موج عظیم از دل دریا بیرون اومد، دریا به هم ریخته و طوفانی شده بود، مردم سراسیمه این‌طرف اون‌طرف می‌دویدند ؛ اما من از اونجایی که نشسته بودم تکون نخوردم و یک آرامش وصف‌ناپذیری تمام وجودم رو گرفته بود. یک دفعه نگاه کردم دیدم استاد هم کنار دست من نشسته و داره به دریا نگاه می‌کنه و مردم همچنان هراسان در رفت و آمد هستند. آرامشی که اون لحظه در خواب درک کردم و شیرینی در کنار استاد بودن چنان واقعی بود که هنوز بعد از یکی‌دوسال از گذشت ماجرا، طعم آن رو احساس می‌کنم.

این خواب نشان‌دهندهٔ اینه که ته ذهنم مسیری رو که دارم می‌رم رو پذیرفتیم و این یعنی حداقل این باور رو برای خودم درست کردم که این حرف‌ها عین حقیقته و من در ساحل این آموزش‌ها که ساحل امن توحیده در آرامشم.

بعدها وقتی استاد توی یکی از فایل‌ها گفتند که من اگه اتفاقی مثل این فیلم‌ها بیفته و مردم در حال فرار باشند از خدا می‌پرسم کدوم نقطه امن‌تر است و همونجا آروم می‌گیرم، من دیدم دقیقا همون چیزیه که پیش از این، تو خواب دیدم.

استادجان

بی‌شک درجه آرامش شما بسیار بالاست و نوش جانتان، اما آرامشی که در خواب حس کردم رو گاهی در بیداری هم حس می‌کنم، انگار خطر رو می‌بینم و از اون نمی‌ترسم و نه تنها نمی‌ترسم بلکه در بهترین و خوشایندترین حالت روحی به سر می‌برم (قطعا که برای من نوپا، این حالت همیشگی نیست و گاه تعادلم رو از دست می‌دم)

و آن‌قدر که بابت همین آرامش و سرخوشی نیز مسخره می‌شم، دخترم بهم می‌گه مامانم مسته یا این‌قدر از درد سِر شده که متوجه درد جدید نمی‌شه، همکارم می‌گه تو دچار اختلال خوشبینی هستی، خونوادم می‌گن زهرا، دست از مشنگ‌بازی بردار (شما این‌ها رو با استیکر خنده بخونید) و من دقیقا مثل همونجا تو ساحل دریا فقط بهشون نگاه می‌کنم و لذت می‌برم که این‌ها ناخواسته دارند از من تعریف می‌کنند.

دنیاتون پر از شیرینی آرامش و احساس رضایت.