پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 5

سلام به استاد عزیزم، خانم شایسته نازنین و یاران همیشه مومن

بقول سعیده جانِ شهریاری “صدای منو میشنوید از” کشور زیبای تایلند :))

الان که این فایل استاد رو گوش میکردم فکر کردم خب هیچکدوم ازین موقعیتهایی که استاد مثال زدند، موقعیتی نیست که من بخوام ازش فرار کنم، ولی آیا من از چیزی فراری هستم؟ قطعا یه چیزهایی توی لایه های درونیم هست. یاد موقعیتی افتادم که همین امشب توش قرار گرفتم…

امروز اینجا، توی تایلند، کنفرانسی مربوط به کارِ من بود و من هم شرکت کرده بودم. خیلی از ایرانیها و چند تا از مشتریهای خارجی با هم قرار گذاشتند که شب بعد از کنفرانس با هم به کلاب برن و بقول خودشون درینک کنند. جدای از بحث درینک که من اهلش نیستم، همیشه بطور ناخوداگاه از حضور توی اینجور جمعها، حتی اگه درینکی در کار نباشه، بعد از تایم نرمال کاری فراری هستم. در حالی که توی بحث کار و حتی شوخی و خنده و ارتباط نرمال توی فضای کنفرانسها بسیار راحتم و همه منو بعنوان یه دختر سر زبون دار برونگرا میشناسن ولی از ارتباط با اقایون خارج از تایم کاری به شدت فراری هستم و حتی وقتی میبینم خانمی همراهیشون میکنه ناخوداگاه تو ذهنم تصویر اون خانم یجورایی بصورت منفی نقش مینده که احتمالا خیلی سلامت رفتاری نداره!

…..

امشب همه قرار بود با هم برن کلاب. انقدر که من هیچوقت نرفتم، دیگه دیگران هم ناخوداگاه دعوتم نمیکنند. ازونجایی که همه توی یک هتل که کنفرانس توی سالنش برگزار شد ساکن هستیم وقتی دیدم همه قراره برن کلاب، خوشحال از عدم حضورِ چشمهای مزاحم، ساعت 9 شب رفتم تا از استخر هتل استفاده کنم ولی تا بیکینی پوشیدم و رفتم توی آب، 10-15 نفر از آقایونی که تو این فیلد همه منو‌ میشناسن، وارد استخر شدند :)))

انگار که مورد تجاوز دست جمعی قرار گرفته باشم، فقط دنبال یه سوراخ میگشتم که در برم! اونا هم نامردی نکردند دو تا چشم داشتند 4 تا دیگه هم قرض کردند همگی زل زدند بهم! :))

با عجله لباس پوشیدم و در رفتم و به اتاقم پناه بردم! اول فکر کردم خب این نرماله که یه خانم خوشش نیاد با بیکینی دیده بشه. اما بعد دیدم نه من مشکلی با دیده شدن توسط افراد ناآشنا ندارم. اما از دیده شدن توسط آشناها و بخصوص آقایون آشنا به شدت فراریم و درون خودم از قضاوت شدن و اینکه اقایونی که باهاشون در تماسم راجع بهم فکر بدی داشته باشند واهمه دارم. یعنی در حقیقت همون ریشه قدیمی… از حرف مردم و قضاوت شدن در مورد سلامت رفتاریم فراری هستم… هرچند که باز هم بنظرم لزومی نداره خارج از تایم کاری باهاشون وقت بگذرونم و در فرکانسی نیستم که کلا شب نشینی با دیگران برام جذابیتی داشته باشه و خلوت خودم رو ترجیح میدم، اما در عین حال حداقل وقتی اتفاقی با افراد در جایی روبرو میشم نباید دچار احساس منفی بشم و باید بپذیرم‌ که چه اهمیتی داره دیگران چه فکر و قضاوتی میکنند وقتی من خودم رو میشناسم و به سلامتم مطمئنم؟

…

کامنتهای دوستای عزیزم رو خوندم و واقعا لذت بردم از اینکه باگهایی رو پیدا و رفع میکنیم. به خدا میسپارمتون.