پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6

«بسم الله الرحمن الرحیم»

سلام به استاد عزیزم و دوستان گلم در سایت

در روابط خودت با دیگران – خصوصا روابط عاطفی – شما چه نقشی را بازی می کنید؟

این سوال منو برگردوند به گذشته پر از فراز و نشیبم .گذشته ای که هنوز آثار چک و لگدهای آنرا حس میکنم .گذشته ای پر از اشتباه یا بهتر بگم تجربه و درس .در ارتباطاتم چون کم بینی شدید داشتم هیچ حد و مرزی برای خودم تعیین نکرده بودم و فقط برای من آن ارتباط مهم بود نه خود شخص…و این ضعف من باعث شده بود تا هر توهین و تحقیری را تحمل کنم .چون فک میکردم من لایق بهتر از این نیستم چون در ذهن من این باور بود که باید بسوزی و بسازی .چون جدایی برابر بود با نابودی .چقد سعی میکردم دیگران رو تغییر بدم چقد قضاوت میکردم .اصلا معنی درک کردن رو بلد نبودم .یه جایی مظلوم و قربانی بودم یه جایی ظالم .افکارم ثبات را از من ربوده بود .من گیج بودم و در حال دست و پا زدن برای بهبود شرایط زندگی ام و حواسم نبود که بیشتر خودم را غرق میکنم .از مردم در ذهن مریضم بت ساخته بودم .تمام زندگی و ارزشم را فدای دیگران کرده بودم .تمام زندگی ام شرک بود .و من مشرک بودم.بعضی مواقع نقش ظالم را بازی میکردم توقع داشتم همه خودشان را و خواسته هایشان را نادیده بگیرند و به من خواسته های من توجه کنن و با زبانم به آنها نیش میزدم چون نقطه ضعفشان در دستم بود.بعضی مواقع در نقش قربانی و مظلوم فرو میرفتم چون آنها را خیلی بزرگ می‌دیدم و خودم را کوچک و حقیر .زندگی ام تعادل نداشت .سعی در تغییر دیگران مرا از پا درآورده بود خسته شده بودم ‌‌ازاین زور زدنهای بیهوده.تمام انرژی ام را صرف تغییر دیگران میکردم دلسوزی های بیجایم شرایطم را بدتر کرده بود…،

خنده دار است خودم با خودم در صلح نبودم ولی دنبال صلح برقرار کردن در زندگی دیگران بودم .البته در این مواقع هم منفعت شخصی نیتم بود .چون تنش های خانواده مرا حساس کرده بود فکر میکردم آبروی من در خطر است .و همیشه سعی میکردم مراقب اوضاع و شرایط خانواده باشم .باز هم تلاشی بیهوده…،

خود کم بینی و تایید طلبی شدیدم باعث شده بود همه را با هر اشتباهی به راحتی ببخشم .نه بخشیدن واقعی ،بخشیدنی که فقط این موضوع بگزرد و تمام شود و کسی از من دلخور نباشد و من تنها نشوم.چون از تنهایی میترسیدم.چون خودم را بی ارزش می‌دانستم.چون همیشه فک میکردم من مقصرم و خودم را سرزنش میکردم .و این منفعل بودن باعث شده بود خوی وحشی و یا وجه منفی( ظالم بودن) اطرافیانم را برانگیخته کنم .و مثل یک آینه این بازتاب بی ارزشی و نادیده گرفتن خودم را به من نشان میدادن.

خدا را شکر میکنم که مرا آگاه کرد .این روزها سعی میکنم مسولیت تمام اتفاقات شرایط زندگی ام را بپذیرم .و با یادآوری این موضوع ک اگرمن خلق کردم از این پس را با یاری خداوندم بهترین را خلق میکنم.سعی میکنم تا عمل گرا باشم و ایمان را در خودم تقویت کنم. تا حدودی توانسته ام دست از تغییر دیگران بردارم و تمرکزم را گذاشته ام برای رشد شخصی خودم .شکرت خدا تا حدودی موفق به صلح با خودم و اطرافیانم شده ام و دست از قضاوت برداشته ام .خدایا شکرت برای بهبود شرایط زندگی ام برای قانون بی نقص و زیبایت . خوشحالم ک هدفمند زندگی میکنم و در حال رشد و پیشرفت.

خدایا سپاسگزارم که هر لحظه در حال هدایت بندگانت هستی عاشقتم

ممنونم استاد عزیزم در این مسیر همراه ما هستید دوستون دارم خیلی خیلی زیاد :)

برای تمام دوستانم در سایت آرزوی شادی، سلامتی خوشبختی و موفقیت دارم.

«من اکرم خالق زندگی خودم هستم»