پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6

سلام به همه دوستان عزیزم

همین الان تو راه برگشت از محل کار تو ماشین این فایل و گوش دادم مثل همیشه مثل همه ی فایل ها پر از آگاهی و انگیزه بود برام استاد عزیزم

اولش هر چی فکر کردم درمورد الگوهای تکرار شونده روابطم چیز خاصی بنظرم نمیرسید تا خونه پشت فرمون فقط ذهنم درگیر این مسأله بود که پیدا کنم الگوهارو

هر چی فکر کردم چیز خاصی نظرمو جلب نکرد، غیرممکن بود که نداشته باشم

مگه میشه؟؟؟؟اگه نیس پس چرا همش تو روابطم مشکل دارم؟؟؟؟؟؟

بعد کلی فکر کردن یه چیزایی دستگیرم شد

سریع اومدم تا یادم نرفته یادداشت کنم

مثل کسی که چیز خیلی باارزشی و کشف کرده باشه کلی ذوق دارم برای ثبتش

می‌نویسم که همه تلاشمو بکنم برای رفع کردنشون

شاید اینا همه اون چیزی نباشه ک وجود داره

ولی در همین حد هم برام خیلی ارزشمنده.

1.من همیشه دلم یه رابطه ی خوب و عالی و عاشقانه میخواست، همیشه خدا یه گوشه ذهنم این خواسته بوده و هست.هر جا که از این روابط خوب می‌دیدم تو دلم حسرت نداشتن این رابطه برای خودم زنده میشد.الان که تو سایتمو داره آگاهی هام روز به روز بیشتر میشه تازه میفهمم که بجای حسرت و آه کشیدن باید از ته دل تحسینشون میکردم، من با این حس منفی ام این خواسته رو بیشتر از خودم دورش کردم.

2.موضوع بعدی که به ذهنم رسید این بود که من همیشه دوست داشتم با افرادی وارد رابطه بشم که از خودم خیلی بالاترن.دوست داشتم افرادی باشن که به اون چیزایی که من دوست داشتم همیشه داشته باشمو ندارم و داشته باشن،به اون هدف هایی که من نتونستم برسم و اونا رسیده باشن.همه حسرت ها و کمبود هامو تو اونا جست و جو میکردم که اگه این معیارها و داشته باشن میتونم باهاش وارد رابطه بشم.که الان که دارم فکر میکنم میبینم تو تمام رابطه هام این الگو بوده و اکثریت این ویژگی ها و داشتن‌‌

حالا مشکل از اینجا شروع میشه که چون اونا و بالاتر از خودم میدونستم احساس بی لیاقتی به خودم میدادم.اینارو نمی‌دونستم هاااااااا

الان که فکر کردم و به مغزم فشار آوردم تازه کشفش کردم.

خب طبیعی بوده که عزت نفسم درمقابلشون پایین باشه،حس ارزشمندی نداشته باشم.چون خودم انتخاب کرده بودم که ازم سرتر باشن تو هر زمینه ای.

اخ آخ چه چیزی کشف کردم

بجای اینکه بیام به خودم حس ارزشمندی بدم، بگم من لیاقت بهترین هارو دارم، حالا چون به این هدف نرسیدم که دلیل نمیشه من بی ارزش باشم به جاش کلی ویژگی های خوب دارم.

اینارو الان میگماااااا. اون موقع بهش توجه نمی‌کردم

همین حس خود کم بینی کار خودشو میکرد و به کائنات اعلام میکردم که من لایق این آدم و این رابطه خوب نیستم.یالا خرابش کن………..

3.یه چیز دیگه ای هم کشف کردم این بود که من تو روابط وقتی یه ویژگی منفی پیدا میکردم تو طرف مقابل، مدام درموردش حرف میزدم و توجه میکردم و غررررررر میزدم.حالا چ تو خلوت خودم چه رو در رو

آنقدر به این ویژگی منفی توجه میکردم که اصلا به نکات مثبتش اهمیت نمی‌دادم.صد تا ویژگی خوب و فدای یه بده میکردم.حالا شاید هم یه موضوع خیلی ساده و غیرمهم بوداااااا

ولی آنقدر گنده ش میکردم که نگووووووووو

که تهش می‌رسید به بحث های بزرگ و قهرو جدایی.تو همه روابط من به غرغرو بودن معروف بودم

اخ آخ همینجور داره یادم میاد

4.یه موضوع دیگه اینکه من همیشه دوست داشتم تو روابط ازم حمایت بشه.با اینکه دختر زرنگی ام هاااا و خیلی جاها به خودم ثابت شده چقدر قوی ام.ولی نمی‌دونم این چ حسی بود که همیشه داشتم و دارم

شاید چون خودم بچه ارشد بودم همش حمایت کردم از خانواده، این نیاز در من ایجاد شده بوده که دوست دارم کسی باشه کنارم که همه جوره حامیم باشه.این حس و واقعا دوست داشتم.مثلا کسی باشه که بتونم تو تصمیم گیری هام روش حساب کنم و راهنماییم کنه.یا مثلا چیزی بخرم بهم بگه چی خوبه چی بد، و از این جور مسائل

هر جا هم ک احساس میکردم این ویژگی حامی بودن و نداره احساسه منفی میشد و اوضاع خراب.

همه اینایی که نوشتم باور کنید که هیچ وقت بهشون توجه نکرده بودم و فکر نمی‌کردم همچین الگوهایی دارم بااینکه همیشه دنبال پیدا کردن راه حل مشکلات روابطم بودم.

ممنون استاد که انگیزه دادی فکر کنم، به مغزم فشار بیارم و کشفشون کنممممممممممم

آخه مگه میشه عاشق همچین استادی نشدددددددددد

استاد دارم ماهیگیری یاد میگیرم آخ که چه کیفی داره…… ‌

مرتضی عزیز سلام

راه حلی که بنظر من میرسه اینه که روی عزت نفستون باید حسابی کار کنید، ویژگی های مثبت خودتونو بنویسید، تمامی کارها و توانایی هاتونو بیاد بیارین و حسابی از خودتون تعریف و تحسین کنید تا جایی که این حس نیاز به تعریف و تمجید و توجه دیگران رو تو خودتون به حد صفر برسونید.

مرتب از خودتون تعریف کنید، برای هر کار خوبی ک برای راحتی و لذت خودتونو انجام میدید کلی تمجید و تحسین کنید.

بنظر من بعد پیدا کردن پاشنه آشیل هامون باید تو اون ضعف خودمونو به بی نیازی برسونیم.

ممنون بخاطر کامنتت که منم بفکر فرو برد‌‌.الگویی که احساس میکنم خودمم تا حدودی دارم.