پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6 - صفحه 2

سلام و درود فهیمه عزیز

چقدر خوشحال شدم از اینکه گفتید سلامتیتون خدا رو شکر بهبود پیدا کرده.

کامنتت این باور رو در ذهنم بولد کرد که هیچ چیز در این دنیا به خودی خود معنا نداره و این ما هستیم که با نوع نگاهمان به اتفاقات زندگیمان معنا می بخشیم.

و واقعیتش نیز همینست که جهان به دید نظاره گرش واکنش نشان می دهد.

نوع نگاه ما به مسائل و اتفاقات زندگی باعث میشه جهان به این نگاه واکنش نشون بده و اتفاقات و شرایطی رو برای ما به وجود بیاره که آن نوع نگاه رو تائید می کنند. و اینگونه است که ما خالق زندگی خویشیم!

فهیمه عزیز شما قهرمان زندگیتون هستید و داشتن سلامتی کمترین حق شماست.مطمئنم طبق قانون بدون تغییر خداوند که در عین سادگی بسیار ژرف و عمیق است ( احساس خوب = اتفاقات خوب) روند بهبودتان شتاب بیشتری میگیرد و بزودی سلامتیتون رو بدست میارید و با دادن خبرش ما رو خوشحال می کنید.

گفته بودید … کلامی بود از طرف خداوند که با قلم شما به من گفته شد… اگر غیر از این بود آیا ممکن بود تاثیری داشته باشد؟؟؟

هر آنچه می نویسم رو خداوند در همان لحظه به ذهنم می آورد و من فقط مینویسم وگرنه امکان نداشت بتوانم در روز کامنت های طولانی بنویسم و یا حتی حرفی برای گفتن در جواب کامنت دوستان عزیزم داشته باشم. ارزو می کنم این انرژی مثبتی که از این سایت الهی می گیرید روز به روز موجب بهروزی و رشد شما در همه جنبه های زندگیتان شود. یا حق

سلام و درود بر یاسمن زیبای خنده رو

هر وقت میخواهم جواب کامنت شما رو بدم وقتی به احوال خودم توجه میکنم میبینم غرق لبخند و خنده ام.الان که از محل کارم دارم این کامنتتو مینویسم با خودم میگفتم اگه کسی منو با این احوالم ببینه میگه طرف یه چیزیش کمه که داره با خودش میخنده خخخخ

میخواستم اینو باز تاکید کنم چقد حال خوب داشتن ساده است! چقدر حال خوب انتقال دادن راحته!

وقتی میشه با یه عکس پروفایل حال خودمون و دیگرانو خوب کنیم، چرا این لطفُ در حق خودمان و دیگران انجام ندیم؟؟؟ بازم ممنونم بابت پروفایل زیباتون

یاسمن عزیز نوشته بودید :…خیلی وقت ها احساس میکنم خوشی من گره خورده به حضور خواهرم و همسرش و مخصوصاً خواهرزاده م (تینا) که ساکن آمریکا هستن… اینکه آدم از دیدار نزدیکان و عزیزانش احساس شادی و احساس خوب کنه اصلآ غیر طبیعی یا چیز بدی نیست. ولی اینکه شما حال خوبتون رو گره بزنید به حضور یا عدم حضور این عزیزان درست نخواهد بود. چرا؟؟

چون دارید حال خوبتون رو وابسته به یک عامل بیرونی می کنید! و این میتونه به شما آسیب بزنه و احساستون رو بد کنه.

وقتی استاد می گفتند همه ما روح هایی بودیم که از قبل وجود داشته ایم! و آمدنمان به این دنیا به دلیل درخواستی بوده که خودمان داشته ایم! (نه ازدواج پدر ومادرمان) و اگر پدر و مادر کنونیمان ما رو به دنیا نمی آوردند این خواسته توسط یک زوج دیگر محقق می شد! یعنی پدر و مادر ما فقط واسطه اند برای این انتقال! و وقتی کلام خداوند در قرآن خطاب به نوح را میخوانیم که در برابر درخواست نوح برای نجات فرزندش می گویند ای نوح از جاهلان نباش!!! (یعنی خودت رو به نفهمی نزن! گاهی وقتا ما میدونیم یه کاری غلطه ولی باز انجامش می دیم) اون پسر تو نیست!!!

این آگاهی ها سبب میشه بدونیم اصل چیه فرع چیه؟ این احساستون رو مقایسه کنید با احساس حضرت ابراهیم آنهم وقتی که اسماعیل تازه متولد شده و همسرش را در بیابانى خشک و بى آب و علف به دستور خداوند جا گذاشت. مگر غیر از این میتونه باشه که آن بزرگوار این آگاهی ها رو درک کرده بود و ایمانی راسخ به خداوند و سیستم جهان داشته که اینقدر قاطع تصمیم گرفته و عمل کرده!

هر چقدر که حضور خداوند و هدایت هر لحظه اش را در زندگیمان باور داشته باشیم و آنرا بیشتر و بیشتر احساس کنیم آنوقت است که این احساس رهایی، این احساس آزادی، این احساس لذت و حال خوب درونی، این نگران نبودن بابت چیزی، این غمگین نبودن از دوری کسی … در ما بیشتر و بیشتر می شود. مگر غیر از اینست که خداوند می فرمایند مومنان نه غمی دارند و نه ترسی

وقتی طرز تفکر، نوع نگاه و نگرشمان را به هر موضوعی به گونه ای تغییر میدهیم که به ما احساس بهتری می دهد این به ما نشان می دهد که راه درست و کار درست چیست؟ و اینو به خودم دارم میگم که قدردان و شکر گذار حضور عزیزانم در زندگیم باشم اما احساس مالکیت و تصاحب نسبت بهشون نداشته باشم.همه از خدائیم و به سمت او بر می گردیم. و این دو روز دنیا سرگرمی و بازیچه و فرصتی است که ما خودمان را رشد بدیم و ظرف وجودمان رو برای نزدیکی به خداوند افزایش بدیم.هر کی ام خواستی، هر چی ام خواستی خدا برات فراهم میکنه!

یاسمن جان چه زیبا نوشته ای مهم ترین رابطه ی ما، رابطه ی ما با خودمونه! حالا سوال من اینه چرا مهم ترین رابطه ی ما، رابطه ی ما با خودمونه؟!! تا حالا بهش فکر کردی؟

جوابی که من برای این سوال دارم اینه که من جزئی از خدا هستم و روح خدا در من دمیده شده.وقتی من رابطه ام با خودم درست بشه، آنوقت رابطه ام با خداوند میزان میشه.و وقتی رابطه ام باخداوند میزان بشه مثل قطره به دریا وصل میشم .آیا آنوقت کسی میتونه ادعا کنه من انسانم؟!! آیا غیر از این خواهد بود که من تجلی خداوند بر روی زمینم!!! آیا خداوند نگرانه؟ آیا خداوند دلتنگه؟ آیا خداوند بی قراره؟…

حرفام بازم به درازا کشید ببخشید. بابت داشتن یه خانواده عباسمنشی اونم از نوع فعالش بهتون تبریک میگم واقعآ. چه سعادتی بیشتر از این که نزدیکانت هم مدارت باشند و حرف و کلامت رو بفمند و درک کنند.از همینجا برای این خانواده دوستداشتنی آرزوی سلامتی و سعادت و خوشبختی دارم.یا حق

سلام و درود مهرداد عزیز

ممنونم بابت کامنت قشنگ و لطف و محبتتون

به نکات خوبی اشاره کرده بودید که برایم جالب و درس آموز بود. اینکه احساس ترحم و گذشت برای دیگران و دلجویی از دیگران یعنی شرک به خداوند! دقیقآ باهاتون موافقم زیرا همه ما به یک اندازه به خداوند نزدیکیم و اگر کسی از خداوند کمک بخواهد(نه بنده خدا) خداوند استجابتش خواهد کرد.ولی مشکل اینجاست که با آموزه های غلط همواره دسترسی به خداوند را برایمان سخت کردند و خداوند را در دوردستها ترسیم کردند که فقط بندگان خاصش (پیامبران و امامان) بهش دسترسی دارند. بعدش باز سلسله مراتب چیدن که الان خداوند فقط با امام زمان ارتباط داره! اونم غایبه! حالا در زمان غیبت اون بزرگوار با چند نفر واسطه با مردم ارتباط داشته بعدش اونهام که نیستن دیگه ارتباط با خداوند موکول شده به ظهور!!!

اما حالا که کسی نمیدونه امام کی ظهور میکنه یه آدمایی هستند که خیلی خوبن. اینا جانشین امامند تا موقع ظهور اون آدمهای خوبم با یعده فقط در تماسند که میشند مراجع و علما، مراجع و علما هم فقط با چند نفر ارتباط دارند که میشن روحانی . روحانیون هم درجه بندی دارند و استاد و شاگرد و الی آخر… آیا اصلا کسی خدا یادش موند؟!!! کسی میتونه تصور کنه به هیچکدام از اینا نیاز نداره برای سعادت و شقاوت برای بهشت و جهنم!! اصلا آدم میتونه تصور کن هر لحظه اراده کنه خدا باهاش حرف میزنه و هدایتش میکنه وقتی دیدن یه بندش ممکنه یکسال انتظار نیاز داشته باشه!!

اینطور روز به روز از خداوند دور شدیم و روز به روز به آدمها در زندگیمان در سعادت و شقاوتمان بها دادیم و روز به روز مشرکتر شدیم.بدرخشی در این سایت توحیدی دوست عزیز.یا حق

سلام و درود خداوند بر فاطمه جان

ممنونم از لطف و محبت و نگاه زیبا بینتون دوست عزیز.خوشحالم؛ هم از اینکه کامنتم مورد استفادتون قرار گرفته و هم از اینکه در این مسیر زیبا دارید خیلی خوب روی خودتون کار می کنید و رشد میکنید. اینو از کامنتتون براحتی میشه متوجه شد.

معمولا پیامهایی که یه مدت ازشون گذشته و دوستان عزیزی چون شما زیرش کامنت میذارن رو دوباره مرور میکنم و میخونم اما با همون سلامی که دادی متوجه شدم که راجع به کدوم کامنت نظر نوشتی و این ابتکار و خلاقیت هم در نوع خودش زیبا و ستودنیست.

با آرزوی بهترینها برای شما دوست عزیزم. در پناه خدا باشید. یا حق