پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 8

به نام خدا

سلام

ترس من: گفتن ترس هایم هست زیرا به وضوح برایم مشخص شده که سازوکار وجودی من جوری تنظیم شده که اگر به ترس هایم اقرار کنم و واضح ترش کنم بیشتر و شدید تر میشه این ترس از اقرار در مورد خشم هم صدق میکنه. خشم وترس در ساختار وجودی و عقاید من بسیار به هم مرتبط هستند.

یه سوالم برام پیش اومد: ایا اینکه من نمی خواهم ترسما واضح کنم فرار از ترسِ یا گذر از ترس محسوب میشه؟؟؟ جوابش را شاید بشه از نتایج تشخیص داد،مسلما فرار از ترس نتیجه مطلوبی نداره.

نکته درمود خودم ریشه ی پاشه های اشیل من بیشتر تردید ،شک و تالل هستند تا ترس.

مسلما غلبه بر ترس راه پیشرفت هست اما مشکل بزرگتر از ان سستی که پاشنه اشیل مهتری هست شاید هم دلیل این ویژگی احتیاج به پایه باشه

با این وجود که از گفتن ترس ها واهمه دارن اما تمایل دارم چنتا از ترس ها ونگرانی هایم را بگم

1 یکی از ترس هایم حرف زدن در جمع هست مثلا قراره فردا در دانشگاه اراعه داشته باشم شبش کلی نگرانم وزمان اراعه استرس دارم.

2 من از برقراری روابط دوستانه ی عمیق و زیاد با افراد نگرانم و اعراض میکنم و متمایل میشوم به تنهایی اما وحشت ندارم به اون صورت؛ می تونه دلیلش نگرانی از فاش شدن راز ها خوب و بدم باشه ویا نگرانی از وابسته شدن در اینده ویا تجربیات گذشته ام در این موارد.

در مورد ناشناخته ها مثل مسیر ناشناخته ترس زیادی ندارم وبتهر از گذشته با شرایط تطبیق پیدا میکنم به لطف خدای درون؛ اما کلا محیط جدید وناشناخته برایم /جذابت زیادی /داره که منا هیجانی میکنه به طوری که کار ها وبرنامه ها را درست انجام نمیدن

در کل در پی کسب قدرت کنترل ذهن ،تقویت اراده

بالا بردن عزتنفس ،اعراض درست از ناخواسته ها و غلبه برترس هایم هستم و دوست دارم سرعت رو به رشد خود را به تصاعد برسانم بدین منظور هنوز درست برتکامل منطبق نشدم ولی بعضی اوقات فکر میکنم مشکل تکامل نیست و اراده قوی وذهنیت های درست مشکل اصلی من هست.