پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 9 - صفحه 1

به نام خدایی که ناامیدی به درگاهش روا نیست

خدایی که خودش گفته لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ

باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ

گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ

این درگه ما درگه نومیدی نیست

صد بار اگر توبه شکستی باز آ

اینا رو میگم تا به خودم یادآوری کنم که اگر هر سال هدف تعیین کردی ولی بهشون نرسیدی، بدترین کاری که میتونی بکنی اینه که ناامید بشی!

من 2 تا هدف دارم که هر سال دارم انتخاب میکنم ولی هنوز بهشون نرسیدم. یکی پیدا کردن کار تخصصی مرتبط با رشته م و یکی پیدا کردن رابطه ی دلخواه و تشکیل خانواده.

مورد اول دلایل زیادی داره. دلیل اولش اینه که وجودم دو بخش شده. یه قسمتی از وجودم دیگه از تحقیق و ریسرچ و کار توی آزمایشگاه و مقاله و … خسته شده و فراریه (چون دکترای من 7 سال طول کشید و خیلی اذیت شدم توی اون دوران)، ولی یه قسمت دیگه از وجودم دوست داره پیشرفت کنه و این سد که الان 3 ساله درگیرش هستم رو بشکنه و حتی اگر معتقد باشم که کارهام میتونه همیشه به سادگی و با راحتی پیش بره، به همون تحقیق و مقاله نوشتن و رهبری کردن تیم و اینا هم علاقه داره. برای همین هرچی تا حالا جاب اپلای کردم با اینکه به مصاحبه هم دعوت میشم و از رزومه ی من خوششون میاد، اما به نتیجه نمیرسه. چون یه قسمتی از وجودم میخواد که بشه و یه قسمتی از وجودم دوست داره که نشه!

وقتی به اون قسمت از وجودم که از این کار فراریه رجوع میکنم و ازش میپرسم خوب تو اگه به این کار علاقه نداری، به چه کاری علاقه داری؟ بزرگوار اشاره میکنه که کلاً از هر کاری که مسئولیت داشته باشه فراریه و فقط دوست داره یه کار بدون چالش انجام بده بقیه ش هم تفریح و خوشی! فلذا الان دارم سعی میکنم خوبی ها و نکات مثبت این کار رو تو ذهنم بولد کنم و تصویری از خودم توی ذهنم بسازم که با لذت مشغول این کار هست!

دلیل دیگه ش هم اینه که به دلیل دریافت ریجکتی های زیاد، اعتماد به نفسم کم شده و فکر میکنم چیز زیادی بلد نیستم و اینکه 3 سال وقفه افتاده بین تحصیل و کار مرتبطم و …برای این یکی هم یه لیستی از موفقیت هام (که انصافاً لیست بلند بالایی هست) توی نوت گوشیم نوشتم و دارم هر شب مرور میکنم تا اعتماد به نفسم بیشتر بشه و دوباره باور کنم که من آدم موفقی هستم.

مورد دوم هم که پیدا کردن رابطه ی دلخواه هست دقیقاً میدونم دلیلش همین مورد اوله، در یک کلمه چون خودم کاملاً با خودم در صلح نیستم! خدا رو شکر که دارم روی دوره ی عشق و مودت در روابط کار میکنم و خیلی دیدم داره عوض میشه نسبت به روابط. هرچند که بازم دلم میخواد بهتر عمل کنم چون خیلی کند پیش میرم و تمرکزی روش وقت نمیذارم :/

استاد بی نظیرم و مریم بانوی نازنین، بی نهایت سپاسگزارم ازتون که با عشق آگاهی هاتون رو منتشر میکنین و خدا رو شاکرم که من یکی از دریافت کنندگان هستم!

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَهً ۚ إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ

عاشقتونم (قلب قلب قلب)

مااااامییییی!

باورتون نمیشه داشتم کامنتتون رو میخوندم، اونجا که گفتین “یاسی جان فکر کنم به مامانت رفتی! خخخخخ” کلی خندیدم و با دستم زدم رو سینه م و گفتم “مامیییی…قربونت برم!”

عاشقتونم مامانِ گلم! هر شب شکرگزاری خدا رو میکنم به خاطر وجود شما، به خاطر اینکه باهم هم مسیر هستیم و به رشد هم کمک میکنیم!

قلب قلب قلب تا بی نهایت…

سلام به آقا احسان عزیز!

خیلی ممنونم ازت که تجربیاتت رو به اشتراک گذاشتی. خیلی برام ارزشمند بود. چند بار کامنتت رو خوندم و خیلی فکر کردم. در مورد خودم فکر میکنم مشکل سر همون قسمت علاقه و اشتیاق هست…اینکه دقیقاً نمیدونم چیو دوست دارم. شاید هم دلیل شک کردنم به اینکه به این کار و رشته علاقه دارم یا نه، همونطور که شما گفتین باورهای اشتباهمه در مورد این کار…که منو به این ابهام رسونده که من اصلاً این کارو دوست ندارم… به هر حال من هم به این نتیجه رسیدم که سعی کنم اون قسمت اشتیاق و انگیزه رو در خودم بیشتر کنم، و این کارو تو ذهنم مساوی با رنج و سختی ندونم (طبق تجربه ای که گاهاً در دوران دکتری داشتم) تا بتونم بالاخره وارد این کار بشم و به خودم زمان بدم و بعد تصمیم بگیرم که “خوب، حالا من اینو به دستش آوردم، حالا اینو میخوام یا نه؟” و مسیر برام واضح تر بشه.

بی نهایت ازت ممنونم به خاطر نکات مهمی که گفتی و یادآوری کردی. خدا رو شکر میکنم که هم صحبتی با دوستان آگاه و حقیقت طلبی مثل شما رو روزیِ من قرار داد!

در پناه خدا بهترین ها رو برات آرزو می کنم!

سلام به سمانه ی عزیزم!

چقدر قشنگ می نویسی دختر!

چقدر خوب گفتی اونجا که میگی:

دقت کنم هر وقت تو ذهنم یا پیش کسی دارم از خودم صحبت می کنم، با چه الفاظ و لحنی دارم صحبت می کنم؟

خیلی مهمه که ما خودمون خودمون رو چطور می بینیم؟ اگه خودمون خودمونو قبول نداریم، چطوری توقع داریم بقیه ما رو قبول داشته باشن…حالا تو هر زمینه ای…

بهت افتخار می کنم که انقدر خوب داری روی خودت کار میکنی و توی سایت فعال هستی و با تعبیر قشنگ خودت داری گرد و خاک قلبت رو پاک میکنی!

چه قشنگ گفتی همون خدا، بهم میگه چطوری فکر کنم، چطوری باور کنم، چطوری عمل کنم، چطوری زندگی کنم، چطوری خلق کنم دنیارو برای خودم اونطور که خودم دوست دارم …

خدا همه چیز میشه برامون، همه کار میکنه برامون، اگر بهش قدرت بدیم، اگر بهش اجازه بدیم!

یه بار تو دوران جهالتم (خخخخخ)، یه دوستی وقتی میخواست برام تو دفترم یادگاری بنویسه نوشت “خدا همان جاست که به او اجازه ی ورود بدهند” بعد من ناراحت شدم و باهاش مخالفت کردم که این چه حرف کفر آمیزیه! خدا همه جا هست! بعد اونم یه نگاهی به من کرد و چیزی نگفت چون نمی خواست رابطه مون خراب بشه (ایموجی زدن روی پیشانی با دست)

خدایا شکرت که از در و دیوار درمون آوردی و هدایتمون کردی!

الحَمدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهٰذا وَما کُنّا لِنَهتَدِیَ لَولا أَن هَدانَا اللَّهُ

سمانه جانم در پناه خدا بهترین هدایت ها، آرامش و نعمت ها رو برات آرزو می کنم!

سلام به سعید عزیز!

ممنونم از پاسخی که برای دیدگاهم نوشتی!

ترس چیزیه که سراغ همه ی ما میاد، مثل همون قضیه ی گربه ی چکمه پوش که استاد راجع بهش توضیح دادن، مهم اینه که با تمرین، عضله ی غلبه بر ترس ها رو قوی کنیم و قدم برداریم… و یه مورد دیگه که خیلی مهمه اینه که با اتکا و باور به اینکه همه ی کارها برای خدا آسونه، توی ذهنمون کارها یا خواسته هامون رو آسون ببینیم، چون ذهن از انجام دادن کارهای سخت فراریه!

امیدوارم به زودی از روابط فوق العاده و نتایج درخشان شما در مسابقات ورزشی بشنویم :)

در پناه خدا باشید.