سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 6 - صفحه 10

سلام به استاد عزیز،‌سلام به عزیزِ دلِ استاد،‌سلام به همه ی دوستان خانواده ی عباس منش

کتابی خواندم که حس شکرگزاری عمیقی در دلم انداخت و حسم گفت در این قسمت باهاتون به اشتراک بذارم. متنی که براتون مینویسم خلاصه ی سخنرانی مردی سرخپوست به نام ” رئیس سیاتل” از فرماندهان صلح جو و مورد احترام شمال غرب امریکا است. هنگامی که دولت امریکا بعد از جنگی خونبار علیه سرخپوستان عزم کرد این سرزمین را از اقوامش بخرد:

چگونه می توانید آسمان را بخرید؟

چگونه می توانید باران را صاحب شوید و باد را؟

مادرم با من گفت، هر پاره ی این زمین برای مردم ما مقدس است. هر برگِ سوزنی ِ کاج ، هر ساحل شنی. هر مه، درونِ جنگلِ تاریک. هر مرغزاری و هر حشره ی زمزمه گر. اینان همه مقدس اند، در خاطره ی مردمانِ ما.پدرم با من میگفت ، میشناسم من ،‌شیره ی گیاهی را که جریان می یابد در اندرونِ درختان، آن سان که آشنایم با خونی که در میان رگانِ من جاریست.ما پاره ای از خاکیم و او پاره ای از ماست. گُل های عطرآگین، خواهرانِ ما هستند. خرس، گوزن، عقابِ بزرگ،‌اینان برادرانِ ما هستند.ستیغ های سنگلاخ،‌ چمنزاران،‌اسب های کوتاه، همه در تعلق ِ یک خانواده اند.

صدای نیاکانم با من گفت، آبِ تابناکی که در جوباره ها و رودخانه ها جاریست، تنها یک آب ساده نیست بلکه خونِ پدر بزرگِ پدر بزرگِ پدر بزرگ توست. هر پژواکِ شبح وار، در زلالی ِ آب ِ دریاچه ها از خاطرات ِ حیات ِ مردمان ما حکایت دارد. زمزمه ی آب ،‌آوای مادربزرگِ مادربزرگ ِ مادربزرگِ توست. رودها برادران ما هستند. آنان عطش ما را فرو می نشانند.آنان قایق هایِ ما را بر خود می بَرَند و فرزندان ما را خوراک میدهند. تو می باید مهرِ خود را نثارِ‌ رودخانه ها کنی، چنان که به هر برادری مهر می ورزی.صدای پدربزرگم با من گفت، هوا گرانبهاست. روح خود را شریک میشود با همه ی آن چیزها که به آنها حیات میبخشد. باد که نخستین نَفَسِ مرا به من بخشید، همچنان آخرین آهم را خواهد گرفت. تو می باید تا خاک و هوا را از هم جدا و مقدس نگاه داری، همچون مکانی که هر کس بتواند آنجا برود تا طعمِ باد را بچشد که نوشین از رایحه ی گُل هایِ مرغزاران است.

آن هنگام که آخرین مرد و زنِ سرخ با بیابانِ خود ناپدید شده اند،‌و خاطره ی آنها تنها شبح پاره ابری است که بر فرازِ دشت می گذرد، آیا ساحل ها و جنگل ها ،‌هنوز در این جا خواهند بود؟ آیا روح ِ هیچ یک از مردمانِ‌ من باقی خواهد ماند؟

نیاکان من به من گفتند: ما چنین می دانیم: زمین از آنِ ما نیست. ما از آنِ‌ زمینیم.

صدای مادربزرگم با من گفت: به فرزندان خود بیاموز،‌آنچه را که خود آموخته ای. زمین مادر ماست. زمین را هرچه پیش آید،‌تمام پسران و دخترانِ زمین را همان پیش خواهد آمد…

ما به این زمین عشق می ورزیم به سانِ‌ نوزادی که به ضربانِ قلب مادر عشق می ورزد.

اگر ما سرزمین خود را به شما می فروشیم مراقبش باشید، چنان که ما مراقبش بودیم.

در ذهن خود خاطره ی این سرزمین را به سان روزی که آن را تحویل می گیرید نگه دارید. این سرزمین و هوا و رودخانه را محافظت کنید. برای فرزندانِ فرزندانِ خویش، و عاشقش باشید چنان که ما عاشقش بوده ایم.

نویسنده: سوزان جفرز

نوشتن این متن همزمان شد با گذاشتن فایلهای سفر استاد به پارادایس ،‌ در این ماه بهشتی، بسیار ممنونم که زیبایی ها را باهامون به اشتراک میگذارید استاد نازنین.

سلام به استاد عزیز و همه ی هم فرکانسی های محترم، یه تجربه ای داشتم در این مدت خواستم باهاتون به اشتراک بذارم البته نمیدونم نظرم درسته یا نه ،‌امروز حدود یک ماهه که 2 اردک جوجه به خانه آورده ام ،‌ کوچک بودند و حالا بزرگ شده اند. در این مدت خیلی به رفتارهاشون دقت کردم ، یکیشون زرده ، یکی مشکی ،‌ اون زرده از اول چابک بود ، ولی مشکیه نه ، زرده تقریبا هر روز رفتارهای جدیدی میکنه چه در غذا خوردن چه در مدل خوابیدن. ولی مشکیه مثل روز اوله. من دلم برای زرده غش میره خیلی دوسش دارم. به علت دوست داشتنم فکر کردم به این نتیجه رسیدم که شاید این رابطه مثل همان رابطه ی انسان با خدا باشه . یعنی خدا بنده ای را بیشتر دوست داره که مدام در حال تغییره ، تلاش میکنه. وقتی بهش غذا میدم خیلی با شور و شوق میاد میخوره ولی مشکیه نه . من اون لحظه که با شور و شوق میاد سمتم رو خیلی دوست دارم. فکر کردم شاید خدا هم بنده ای رو که با شور و شوق دنبال روزیش میره بیشتر دوست داره . این زرده خیلی پافشاری میکنه روی خواسته اش. اونقدر جیک جیک میکنه تا باهاش حرف بزنم و یه چیزی بهش بگم. وقتی باهاش حرف میزنم گوش میده. گفتم شاید خدا وقتی بنده اش میره سمتش و مدام بهش توجه داره خوشش میاد و همین طور هم از بنده ی حرف گوش کن( همون الهامات قلبی منظورمه) …وقتی مسیر عبورشان را میبندم زرده با کنجکاوی دنبال راهی برای عبور میگرده، و مثل آدمهایی که ریسک میکنن هست . کلا زرده خیلی حواسش به منه. مثل همون بنده ای که خیلی حواسش به خداست… نمیدونم این مقایسه درست بود یا نه ،‌ به من خیلی حس خوبی میده. استاد تمرین میکنم که مثل شما باشم و زمانهایی که در خانه نیستم پیششون نگران نباشم که چی میشه تنها باشن. همش میگم خدا هست. الهی شکرت به این نعمتهای قشنگت.