سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 6 - صفحه 14

به نام خدای هدایتگر

روز بیست وسوم سفرنامه

من هم به طرز عجیبی مثل استاد توجه میکنم به طبیعت ازهمون بچگی چون تویه خانواده ای دنیا اومدم که شغل پدرم کشاورزی بود ومن همیشه با طبیعت سرکار داشتم ولی هیچ وقت برام تکراری نشد این طبیعت هنوزم یکی از بهترین تفریحات من نشستن توخلوت خودم وتفکر کردن توجز جز هستی کارمه هرموقع دسترسی داشته باشم این کار ومیکنم تجسم کردن هم ازهمون بچگی بشدت درمن بالا بوده هنوزم اینجوری هستم هرجایی بخواییم بریم یاهرمسافرتی من خیلی زیبا میتونم تجسم کنم ولی من امروز یاد گرفتم درمورد ارزوهام هم تجسم کنم نمیدونم شاید قبلا هم تجسم میکردم ولی توذهنم فکر میکردم یه خیال دور ودرازه والان خیلی اشتیاق دارم امتحانش کنم چون شیرین ترین کار تجسمه من جوری واقعی تجسم میکنم که به راحتی میتونم حس شادی وتمام حواس پنجگنانه من انگار فعاله فعاله

الان کامل درک میکنم تجسم اون اهویی خوشگل رو وقتی هدفش براش زنده و قابل دسترس شده براش وانگار جلوی خودم این اتفاق افتاده

یه درس مهمی که از طبیعت گرفتم سکوت در عین شلوغی امواج های مختلفه نمیدونم چجوری بگم ولی بااینکه حس میکنی صداهای زیادی هست تو طبیعت ولی یه سکوت خالص واصل درجریانه درش و اینکه طبیعت خودشه من عاشق این بی غل وغش بودن این طبیعتم

خودشه نقش بازی نمیکنه وبرای اونی که درک کنه پراز زیباییه ومن فکر میکنم حس کردن طبیعت ربطی به این نداره که توشهر دنیا اومده باشی یا روستا کسی که درک میکنه واقعا عاشقش میشه اینو منی تجربه کردم که تو طبیعت بزرگ شدم وهیچ وقت برام تکراری وخسته کننده نشده

یادمه همیشه روزها میرفتم رو درخت وساعتها باخودم تجسم میکردم البته الان فهمیدم تجسمه اون موقع ها میگفتن رویا بافی میکنم یا شبها انقدر اصرار میکردم تو حیاط بخوابیم تامن اسمون رو ببینم وبازم تجسم کنم….یادمه مامانم همیشه شاکی بود که این بچه چرا اینجوریه انگار ستاره ندیده انگار درختی که تازه شکوفه کرده ندیده یادمه همیشه به من میگفتن ندید پدید طبیعت خخخ

الان میفهمم اینا یه جور سپاسگزاری بوده وکاش یادم نمیرفت وتسلیم حرفهای بقیه نمیشدم

خوشحالم دوباره خود واقعیم روپیدا کردم دیگه الان بهم ایراد میگیرن فقط بهشون میخندم اره من تاحالا شکوفه گل محمدی ندیدم انقد عکس میگیرم ولمسشون میکنم تا پر بشم از طبیعت بزار همه بگن دیوانه شدم من این دیوانگی رو بیشتر دوس دارم تا اون عاقلی که بقیه فکر میکنن

طبیعت پر درسه چون خالصه استاد وفایلهاش پر درسه چون خالصه سایت و کاربراش پراز دستان خداونده چون خالصه اصله خدایا شکرت منو رهنمون کردی به همه نعمتهای اصل و منو بی نیاز کن ازهرچی ناخالصی وحس های فیکه خدایا من دوس دارم خودمو خالص کنم مثل همه اونهایی که این روزها بیشتر میبینم

خدایا شکرت بخاطر اینهمه فراوانی نعمت

خدایا شکرت بخاطر اینهمه فراوانی ایده

خدایاشکرت بخاطر درک این عشق ای خدا مگه کمه این عشق جاری شده در قلبم حس میکنم دوباره پیدا کردم اون فراوانی ودرکی که از روز ازل باهاش دنیا اومدم

خیلی لذت بخشه برداشتن دونه دونه مانع هایی که خواسته وناخواسته به وجود اومدن

خیلی لذت بخشه سیقل خوردن این الماس وجودیم

خیلی لذت بخشه دیدن این رشد تدریجی شکل گرفتن این منی که روح خدا درش دمیده شده ودارم ذره ذره میبینم پدیدار میشه با برداشتن هر مانعی

اصلا حس میکنم این مراحل رشد تدریجی لایه لایه اس عین پیاز وهرلایه ای که برمیداری بیشتر نزدیک میشی به اصل خودت

خدایا شکرت منو به راه راست هدایت کردی راه کسایی که به انها نعمت دادی

《غیرالمغضوب والضالین》

یه اتفاقی هم که من جدیدا برام افتاده ودرس بزرگی گرفتم مربوط میشه به ماهی های اکواریوم خونم ما یه سری ماهی جدید گرفته بودیم وداخل اکواریوم قرار دادیم یکی ازاین ماهی هاکه اسمش پرت هم هست خیلی جنگجو وخشن رفتار میکرد وهمه ماهی های جدید وقدیمی رو عاصی کرده بود بااینکه ظاهر ظریف وخوشگلی داشت بشدت تهاجمی بود حتی زد وچن تا ماهی روهم به کشتن داد من برای اینکه اکواریوم دیگه ای در دسترس نداشتم که اون ماهی روجدا کنم اوردم یه سینی شیشه ای گوشه اکواریوم گذاشتم ومحکمش کردم وماهی رو گذاشتم اون ور سینی شیشه ای روز اول ودوم این ماهی پرت خودشو داشت به کشتن میداد چون از اینور شیشه میدید ماهی ها میچرخن خودشو میکوبید به سینی شیشه ای برای اینکه بگیره حسابشون روبرسه میدید میخوره به مانع روز سوم به بعد هراز چندی این تلاش ومیکرد ولی دیگه روزهای ششم به بعد دیگه فهمیده بود مانع بااینکه دیده نمیشه ولی هست ودیگه فقط کز کرده بود گوشه اکواریوم وانگار ناراحت بود حتی غذا هم نمیخورد از هفته دوم یه کم بهتر شد وبه زندگیش ادامه داد وشرایط رو پذیرفت دیگه اصلا حتی یابارم به اون سینی شیشه ای نمیزد امتحانم نمیکرد وکاملا پذیرفته بود …یه روز صبح من ازخواب که بیدار شدم دیدم اون سینی شیشه ای افتاده ولی ماهیه پرت همچنان اون گوشه میچرخه به قدری تعجب کردم که حد نداشت بچه ها میگفتن مامان چقد خنگه نمیبینه دیگه مانع برداشته شده همونجا بود که انگار من درس لازم وگرفتم وجوری به فکر رفتم که اصلا دیگه نمیشنیدم دور وبرم چی میگذره

اینو درک کردم که ماوقتی وارد این دنیای جدید میشیم مثل اون پرت هیچ ترس هیچ محدودیتی رو قبول نمیکنیم وهمونجور پویا وکوشا میخواییم که زندگی کنیم ولی وقتی جامعه ورودی های ذهن دیده ها شنیده ها محدودیت هایی که قبول میکنیم مثل همون سینی شیشه ایی ماروحبس میکنه باز کاری که اکثر ما میکنیم اینه که ناامید نمیشیم همون اولش یه تلاشی میکنیم ولی هرچقدر که مانع ها سفته باید تلاش کنیم روخودمون کار کنیم هرازچندی ضربه زدن ها و روخودمون کار کردنها اون مانع برداشته نمیشه….وجالبه وقتی هم برداشته میشه ما انقدر عادت کردیم به این محدودیت وکمبود که حتی نمیبینیم مانع برداشته شده تلاش نمیکنیم هیچ حتی یه امتحانی هم نمیکنیم وهمچنان هم غصه میخوریم که مانع های ذهنی هست وهم هیچ قدمی دیگه برنمیداریم

من ازاون ماهی پرت خوشگل این درس وگرفتم وحس میکنم هزاران درس اینجوری هست تو طبیعت که ما میتونیم استفاده کنیم

ممنون متن روتااخر خوندین وببخشین انقدر طولانی شد ولی همه از دل برخواست

خدایا شکرت