اصول اساسی خلق رویاها | قسمت اول - صفحه 10

شماره یک

استاد عزیزم، مریم جانم، سلام

راستش یه مدت زیادی هست که مثل قبل فایل هارو دنبال نمیکنم. و همش به خودم میگم، استاد همیشه توی فایل هاشون میگن که نتیجه هاشون بخاطر تمرین های مستمر روی خودشون بوده و هست

من این مشکل رو داشتم توی خیلی از کارا اوایلش خوب پیش رفتم ولی بعد ول کردم. شاید انگیزم اونقدر قوی نبوده. شاید هم باورش نکردم

امشب، توی اوج امتحانام، تصمیم کرفتم شروع کنم. تصمیم گرفتم بجای نوشتن توی دفترهام، اینجا بنویسم.. میحوام برای دل خودم بنویسم فقط. برای اینکه از خودم ردپا بجا بذارم

و بنویسم و بنویسم تا قوی تر بشم و حالم بهتر شه

برای اولین روز سفر رشد و تحول شخصی خودم، این فایل رو انتخاب کردم، چون کلی اهداف بزرگ دارم. اما میدونم که هدف بزرگ، ظرف بزرگ میخواد

من تا الان به خیلی چیزایی که آرزوم بوده رسیدم، قبلنا حتی گوشی درست و حسابی نداشتم که کامنت بذارم.. اما با شور و اشتیاق، با هر وسیله ای که بود کامنتم رو مینوشتم. البته هرچند که خیلی عضو فعالی توی سایت نبودم

اما الان به لطف خدا با تبلتی که رویام بود داشته باشمش دارم مینویسم

استاد توی یکی از لایو ها، وقتی که از فضای تمپا میگن، میگن که من هربار که میام پیاده روی، جوری لذت میبرم که انگار بار اوله اومدم امریکا.. از خودم میپرسم ایا منم نسبت به داشتن چیزایی که یروزی رویام بوده و از تصورشون شور و شوق وجوم رو میگرفته، همین حس رو دارم؟ آیا واقعا سپاسگزارم؟

اگه بخوام صادقانه به خودم جواب بدم، باید بگم که من خیلییییی خیلییییی خیلییی بیشتر میتونم سپاسگزار باشم. و زمانی که توی یه لحظه انقدر از نعمات خداوند شگفت زده باشم که وجودم رو اشتیاق بگیره، اون موقعست که حس سپاسگزاری رو تجربه کردم

من این حس فوق العاده رو بارها تجربه کردم و نیاز دارم باز هم تجربش کنم و این رو جزیی از شخصیتم بکنم.

چیزی که دنبالشم همینه، یه نگاه متفاوت. یه ذوق و شوق عمیق. چیزی که صبح زود از عشق بیدارم کنه… میدونم که با استمرار بهش میرسم. شک ندارم. و میخوام اینجا هر روز از احوالاتم برای خودم بنویسم، تا در آینده اگه یکم اومدم سست بشم، به همینا نگاه کنم و به خودم افتخار کنم که چقدر قوی بودم

وضعیت الانم چطوره؟

بیشتر شب ها خواب خوبی ندارم

زیاد یاد مادربزرگ مهربونم که تازه از دستشون دادم میفتم و گاهی وقتا خاطرات سخت روزای بیمارستان برام زنده میشه و واقعا اذیت میشم. هنوز نتونستم این قضیه رو پشت سر بذارم

توی اوج امتحانامه و از درسام عقب افتادم

نیاز به وقت دارم برای جبران، اما استاد توی یکی از فایل هاشون گفتن که اگه واقعا از زمان هاتون استفاده کنین خدا درهای جدیدی رو براتون باز میکنه. پس تصمیم گرفتم بجای اورتینکینگ تلاش کنم و قدم بردارم

موارد دیگه ای هم هست اما نوشتنش تکامل میخواد. به خودم فشار نمیارم. فقط ادامه میدم.

نیاز دارم مهربون تر باشم، سپاسگزار تر باشم، اروم تر باشم و واقعا ذوق و شوق و صفای زندگی رو داشته باشم. نیاز دارم از کوچکترین چیزها شگفت زده بشم. نیاز دارم عزت نفسمو قوی تر کنم.خیلی خیلی بیشتر. نیاز دارم عاشق خودم باشم خیلی خیلی زیاد

نیاز دارم اونقدر عاشق خودم باشم که این عشق لبریز بشه و به بقیه آدم ها هم عشق بورزم. نیاز دارم خیلی با خودم در صلح باشم

شک ندارم که میتونم، البته اگر استمرار داشته باشم توی این تصمیمم

فعلا همینا

شاید توی روز های بعد چیزای دیگه ای هم بنویسم

اما الان تصمیم دارم این فایل رو با دقت ببینم و برداشت هامو بنویسم و الگو برداری کنم. شک ندارم که تغییر میکنم و از همین امشب با حال بهترم نتیجه میبینم

اولین روز از سفر شخصی خودم

اولین چیزی که خیلی برام جالب بود این بود که توی مسیر، برای اینکه حوصلتون سر نره بینهایت کار دیگه هم هست که سرگرم بشین و انجام بدین. اما صحبت کردن درباره قوانین رو انتخاب میکنین. چون از این کار لذت میبرین. با اینکار هم سرکرم میشین و هم به آگاهی هاتون اضافه میکنین

نکته بعدی اینه که برای انجام کارای روزمره که بعضا میتونه با گذر زمان تکراری و حتی خسته کننده بشه، میشه خلاقیت بخرج داد. مثلا مرکز خریدی رو انتخاب کرد که دور تره و مسیرش زیباست.

حالا سوال اینه که من چطور میتونم یسری از کارای روزمرم رو متفاوت انجام بدم؟

باید بهش فکر کنم. فعلا ایده ای ندارم

حب فعلا برای شب اول کافیه. طولانیش نمیکنم که ادمه دار باشه. بقیه فایل رو فردا میبینم و فردا مینویسم.

حس الانم نسبت به قبل نوشتن بهتره. آروم ترم.

خدایا ممنونم ازت