خداوند را بهتر بشناسیم | قسمت 2 - صفحه 39

سلام به همه دوستای عزیزم . سلام به استاد عزیزم. سلام به مریم بانوی عزیزم

روز چهل و پنجم

” من تمام قسمت های زندگیم رو میتونم کنترل کنم، چون من میتونم افکارم رو کنترل کنم. چون من میتونم فرکانس هامو کنترل کنم. چون من میتونم احساساتم رو کنترل کنم. و مهمتر از همه “””چون من میتونم نگاهم به جهان رو کنترل کنم. دیدگاهم رو کنترل کنم””” من میتوانم اتفاقات و شرایطم رو کنترل کنم”

خلاصه عملکرد سیستم حاکم بر جهان(قانون حاکم بر جهان):

حس خوب(حال خوب)= اتفاقات خوب

حس بد(حال بد)= اتفاقات بد

حالا چطور دیدگاهم رو به سمتی کنترل کنم که تو هر لحظه حس خوب داشته باشم تا همواره تو زندگیم اتفاقات خوب جریان داشته باشه؟

به قول دوست عزیزم”باید سپاسگذار باشم، باید به نکات مثبت زندگیم نگاه کنم و فرکانس های خوب بفرستم تا این سیستم هوشمندانه طبق فرکانس های من بهم جواب بده”

فرکانس های خوب شامل حرفایی که با خودم میزنم، فایلایی که گوش میدم، حرفایی که با بقیه میزنم، تصاویری که توجه میکنم. کلا توجه باید جنسش حال خوب کن باشه، نبود، باید در جهت عکس یعنی، حال خوب کن، تغییر داده بشه. به چه صورت؟

این کلمه”به چه صورت؟” خیلی به ذهن میاد یه جورایی کلمه کلیدی ذهن برای گمراهی و دور شدن از مسیره. جواب این به چه صورت، رجوع به خداست. توکل به خدا و سپردن کار به دستای قدرتمند خداست و ادامه دادن به توجه به نکات مثبت تو اون لحظه ای که داری هستش. تو حین حال خوب، هدایت ها و الهام ها میاد. مهمترین درس این هست که اتفاقات ما تنها و تنها از طریق ارسال فرکانس و توجه هاتمون بوجود میاد. و اگر به سمت الگوهای موفق در آن خواسته هدایت شدیم، قراره باورها و فرکانس های ارسالی اون افراد رو کند و کاو کنیم نه تقلید از ظاهر امر اونا.

سیستم تنها یه قانون داره و اونم ثابت ثابته و من باید تنها روی باورهای خودم، احساسات خودم، توجهات خودم و مهمتر از همه کنترل ذهن خودم کار کنم. دنبال مسیرهایی برم که به من کمک میکنه تا بیشتر مراقب ذهن باشم. مثل مراقبه کردن. هر روز متعهدانه بیام یه سری عادت مثل نوازش گل و گیاه ها. تحسین خورشید. تحسین هوای عالی. تحسین صدای قشنگ پرنده ها. و سپاسگذاری از اونا رو در درون خودم ایجاد کنم و کم کم گسترشش بدم. جوری که حس مثبت حس غالب روزانه من باشه. و بتونم به طور واضح تری صدای الهامات و صدای خدا رو بشنوم.

خدا رو شکر میکنم که یه قانونی هست تا همه طبق اون قانون عمل کنن و نتیجه بگیرن. قانونی که هیچ پارتی بازی توش نیست و 100 در 100 عادلانه و مطمئنه. وقتی به این اطمینان فکر میکنم. حس آرامش فوق العاده ای میگیرم. نه احساس عقب موندگی دارن. نه احساس نا امیدی. بلکه میدونم میتونم صفر تا صد زندگیم رو خودم بسازم. فقط باید دنبال ایجاد باورهای همجهت با خواسته هام بگردم اونم از طریق الگوهایی که از ادم های موفق تو اون زمینه پیدا میکنم. سوالاتم رو یادداشت کنم. سوالات باوری. که از طریق یافتن ترمز ها به وجود میاد. و یا حتی ممکنه در مصاحبه با اونا ترمز هایی پیدا کنیم که اصلا تو هیچ جای مخمون هم نمیگنجید.

اما بزرگترین باور اینه که بدونی خدا وجود داره. هیچ باوری بدون وجود خدا قدرتمند نیست که عملی بشه. تمام باورها به قدرت و توانایی خدا وصله. وقتی میگی میخوام فلان کار رو انجام بدم، میگی خدا منو لایق آفرید و همراهمه و میری جلو. وقتی میگی اگه بقیه شدن منم میتونم چون خدا سیستم رو عادلانه برنامه ریزی کرد پس من هم در زمره ادم های موفق میتونم قرار بگیرم اگز بتونم مثل اونا توحیدی و قدرمتند به خدا نگا کنم.

به اندازه ای که ایمانم به قدرت خدا بیشتر باشه، میتونم قدرتمند تر بشم.

خداروشکر میکنم که امروز هم پای در سفر گذاشته و از دریای آگاهی بیکران این سفرنامه، چند قطره ای بهره بردم. یاد گرفتم وقتی حس بد دارم. فقط به خودم رجوع کنم و در جهت رفع اون حس فقط در درون خودم دس به کار بشم. یادمه قبلا برای اینکه حس خوب بگیرم همش فیلم دانلود میکردم و وقتم رو تلف میکردم تا یه ذره ذهنم پرت باشه از موضوع. ولی الان به کمک خدای بزرگ وقتی حس بد میاد، دیدگاهمو تغییر میدم اونم نهایت و حداکثر نیم ساعته این کار صورت میگیره. در صورتی که قبلا باور به این داشتم که هر چن تا خوشی یه غم داره که یکی دو روزت برای تحمل اون، تا کم رنگ شدنش باید بگذره! ولی الان نه. یاد گرفتم در دیدن تصاویر رو به رویم ریز بین باشم تا فقط نکات مثبت اون تصاویر رو به ذهن بسپارم و از دیدنشون سپاسگذار باشم. مثل امروز که از جلوی پنجره اتاقم یه اقایی داشت رد میشد که یه تیشرت بنفش کمرنگ خوشگل داشت. گفتم خدایا شکرت اول صبحی چه رنگ خوشگلی نشونم دادی. یا گربه ای که ماهرانه از بالای در همسایمون راه میرفت و گفتم خدایا شکرت که این مهارت فوق العاده رو بهم نشون دادی. یا صدای خیش خیش علف خوردن گوسفندا سر کوچمون. چقد صدای زنگولشونو دوس داشتم. تکون خوردن آرام بخش پرده پنحره با نسیم ملایم صبحگاهی و تصاویر معجره وار دیگه که به نظر من اون حرکت گربه، اون گوسفندا هیچ کدوم اتفاقی اون لحظه که دم پنجره بودم نیومده بودن، بلکه فرکانس های مثبتی که ارسال کرده بودم و تلاشم برای داشتن حس خوب اونا رو گذاشته بود. و الحق که همشون معجزه وار بودن چون باعث شدن بیشتر سپاسگذار تر باشم. و حس خوب بگیرم. الحق که اگر با دید زیبا و سپاسگذارانه به تصاویر ارسالی توسط جهان نگاه کنیم، تو هر لحظه زندگی، معجزات خدا رو دریافت میکنیم. و این بسیار زیباست. خداروشکر که تو این خانواده هستم شما رو دارم. استاد عزیزم. مریم عزیزم خیلی از شما و از وجود شما از خدا سپاسگذارم. همتون رو دوست دارم.