خداوند را بهتر بشناسیم | قسمت 2 - صفحه 44 (به ترتیب امتیاز)

سلام

سفرنامه روز چهل و پنجم

خب من همیشه دوس دارم خدا واقعا من رو ببینه بشناسه برای رسیدن به هدفهام دستم رو بگیره،بهم فکر کنه،بگه آفرین داری خوب تلاش می کنی که موحد و مومن و متوکل باشی و زندگیت رو همون جوری که می خوای بسازی

من حواسم بهت هست.

تک تک کارهات یادمه

هر جا هم خطا کردی و صمیمانه طلب بخشش کردی بخشیدمت

چون دوستت دارم، چون منتظر هستم که پاک و کامل پیشم برگردی

چون می خوام سرافرازم کنی

چون می خوام به خودم ببالم که تو رو آفریدم

که بگه با اینکه همه چی یادش رفته بود اما تونست به یاد بیاره کیه و از کجا اومده

تونست عزت نفسش رو پس بگیره و با قدرت قدم برداره

تونست به دستوراتم عمل کنه

تونست دینم رو بپذیره و عاشق فرستاده هام باشه

تونست تونست تونست!!!

من دوس دارم خدا من رو بشناسه

من دوست دارم چشم هام رو بشناسه

من دوست دارم خدا ترکیبی که به اندامم داده رو بشناسه و بگه چرا این جوری خلقت کردم؟!!!

من دوست دارم باهاش مثل یک دوست حرف بزنم،

مثل یک پادشاه مهربون که عاشقمه و میگه تو فقط بگو چی می خوای من برات خلقش می کنم…

کاری به چگونگیش نداشته باش

چشم هات رو ببند و تصورش کن

لبخند بزن که بدونم واقعا از داشتنش شادی

مطمئنم کن که می خواهیش!

من دوست دارم خدا خیلی خیلی دوستم داشته باشه

بی نیازم کنه از بقیه آفریده هاش

اما عشق و محبتشون رو توی دلم بذاره

من دوست دارم واقعا و عمیقا چنین خدایی داشته باشم و باور کنم که هست و عاشقش باشم و باهاش حرف بزنم‌.

من دوست دارم خدا هر چیزی که هست اون قدرت نامحدود اون انرژی لایزال اون کسی که در تصور ما نمی گنجه باشه…

من دوست دارم تصور کنم چطور ماهی ای که از دریا بیرون نیمده نمی تونه تصور کنه جهان چقدر بزرگه و چه چیزهای عجیب غریبی توشه؟

من هم مثل همون ماهی باشم

اما گرچه جسمم در محدودیت هستش با روحم خالقم رو حس کنم و نه توصیف

که او در توصیف نمی گنجه

اما میشه با رفتارش اون رو حس کرد

با کارهایی که می کنه و کرده

من خدای وصف ناشدنی رو ترجیح میدم

تا هر بار مغز محدودم جوابی پیدا نکرد

امید داشته باشه که جوابی هست

من دوس دارم خدای من محدود به تعریف انرژی و سیستم نباشه….

خدایا شکرت

خدایا شکرت

خدایا شکرت