چرا خداوند بیشتر از ما می خواهد که ثروتمند شویم؟ - صفحه 19

سلام

استاد چقدر این فایل بمن کمک کرد مخصوصا قسمت دومش

راستش مدتیه مسئله ی مرگ ذهنم رو درگیر کرده و یجورایی نگران این بودم که قبل از تجربه آرزوهام نکنه بمیرم و حسرت به دل بمونم!

توی این فایل توضیح دادید که هدف جهان گسترشه و خدا اینو میخواد و هرکس تا وقتی که داره حرکت میکنه و انگیزه داره و «میخواد خودش رو تجربه کنه» زنده میمونه و جهان بهش اجازه ی زندگی میده و حمایتش میکنه…

این باور خیلی آرامش بخشه…

و کسی که ناامید باشه و انگیزه ای نداشته باشه و باور نداشته باشه به اینکه به آرزوهاش میرسه، خب این آدما همیشه مریضن، افسردن، حالشون بده و خیلی هم کم عمر میکنن

اصلا همه چی بهم وصله…

کسی که انگیزه و باور و امید و شور و شوق داره و حرکت میکنه، حالش خوبه، و همین حال خوب جسمش رو هم خوب نگه میداره و سالم نگه میداره

اما کسی که افسرده و ناراحته، از لحاظ جسمی هم بیمار میشه!

اصلا مرگ هم کاملا دست ماست…تمام زندگی ما دست خودمونه، پس مرگ هم دست ماست، وگرنه خدا چیو واسه ما دلبخواهی انتخاب کرده که بخواد مرگمون رو دلبخواهی رقم بزنه؟ خدا چه نیازی داره مثلا من بمیرم یا نمیرم… خدا بهم اجازه ی زندگی میده تا وقتی که خودم میخوام

حتی کسایی که خودکشی میکنن خودشون مرگ خودشون رو رقم زدن…خدا کاری نداشته…کسایی که خودکشی میکنن تقریبا همشون باورهای بد داشتن، افسرده بودن، ناامید بودن، به خدا ایمان نداشتن، باور نداشتن که زندگیشون دست خودشونه و این افکار و ناراحتی ها باعث شد که دست به خودکشی بزنن

وگرنه مگه کسی که انگیزه داره و شور و شوق داره و ایمان داره و باور داره که به هرچی بخواد میرسه و حرکت میکنه و موفق میشه اصلا فکر خودکشی هست؟

هرکس خودکشی کرده یا به پوچی رسیده و دنبال هدفی نرفته و سیر شده، یا کلا از اول باور نداشته به هیچی و افسرده بوده و افکار شرک آلود زندگیش رو خراب کرده

کسی که همیشه انگیزه داره، هدف داره، حرکت میکنه، تا هروقت بخواد و اینجوری باشه و بخواد که تجربه کنه خودش رو زنده میمونه

وگرنه خدا چه نیازی داره که مارو بخواد بکشه دلبخواهی؟!

خدا چه دخالتی تو زندگی ما داره که مرگ و زندگیمون رو بخواد دلبخواهی تعیین کنه

هروقت ما واقعا از ته دل سیر شده باشیم از زندگی، خب مرگمون فرا میرسه…هروقت بخوایم تجربه کنیم و لذت ببریم و موفق بشیم، خب این طبق سیستم جهان هستیه و هدف جهان گسترشه و ماهم زنده میمونیم و سالم میمونیم

این مورد که خدا میگه مرگ هرکس دست منه و هرکس مرگش فرا برسه یک لحظه پیش و پس نمیفته، دقیقا قانون جهانه…مثل اینکه خدا بگه احساس خوب داشته باشی حتما اتفاقات خوب میفته…

به این معنی نیست که خدا دلبخواهی انتخاب میکنه کی بمیره کی زنده باشه

همه چی طبق قانونه

من وقتی انگیزه داشته باشم، دنبال موفقیت باشم، سلامتیم و زندگیم برام مهم باشه و حالم خوب باشه، خود به خود به مسیر های خوب و سلامتی هدایت میشم و حتی تغذیه ی من هم به سمتی میره که زندگیم طولانی باشه

خودم دیدم دیگه، آدمایی هستن که اصلا هیچی رو مراعات نمیکنن و بهشون میگی مثلا یکم به فکر سلامتیت باش و مراعات کن، میگه ولش کن بابا!!!

یعنی طرف اصلا امید و انگیزه ی خاصی نداره و برای خودشم مهم نیست سلامتیش

اما برای کسایی مثل ما و بچه های این سایت و خود شما استاد، اگه امید و انگیزه و هدف داشته باشیم، هدایت میشیم به سمت بهترین چیزها و طول عمر بالا با سلامتی کامل تا وقتی که وااااقعا خودمون بخوایم بمیریم…

یه برنامه ای از تلوزیون ایران یکی دوساله نشون میده و با کسایی که تجربه نزدیک به مرگ داشتن مصاحبه میکرد، تقریبا 90 درصدشون میگفتن وقتی ما رفتیم اون دنیا به ما گفتن که برگرد وقتت نیست، تو هنوز کارهایی داری که باید انجام بدی، تو بچه داری، تو جوونی، یا تو زوده برات…

حتی کسی که رفته به حالت کما و هیچکس امیدی بهش نداشته زنده میشه، چون انگیزه و هدف و کار انجام نشده داره تو زندگیش… و اون دنیا هم اگه کسی دلیلی برای زنده بودن داشته باشه واقعا نمیزارن طرف بمیره…

مگه ما ندیدیم هزاران نفری که معجزه آسا از مرگ نجات پیدا کردن…خب یعنی وقتش نیست

اینا چیه؟

اینا همش اجرای قانونه…این یعنی مرگ انسان هم همینجوری شانسی نیست و قانون داره…همه چی قانون داره…

میگم هرکس اگه تو فامیلا و نزدیکای خودش نگاه کنه میبینه که خیلیاشون معجزه آسا از مرگ نجات پیدا کردن…معجززززه آساااا واقعا…هیچکس باورش نمیشد…

یا حتی کسایی هم که تقریبا مردن هم خدا اونارو برگردونده، چون دلیلی داشتن برای زندگی..چون دوست داشتن زنده بمونن…

خدا هیچ ظلمی به کسی نمیکنه… میگه هرکس دوست داره زندگی کنه و حرکت کنه و موفق بشه و لذت ببره و خودش رو تجربه کنه خیلی هم عالیه بهش اجازه زندگی میدیم و سلامتیش رو هم بیشتر و بیشتر میکنیم و حمایتش هم میکنیم چون اینا تماما موافق با هدف خداست که گسترش جهانه

وگرنه خدا چرا باید بخواد کسی بمیره؟ خدا مگه ظالمه؟ مگه دلبخواهی تصمیمی برای ما میگیره؟

نه…

همش انتخاب ماست…

آقا کسی که تو مسیر درست باشه و احساس خوب داشته باشه که این احساس خوب از انگیزه و باور و ایمان و شور و شوق میاد، اون آدم سالمه همیشه…حتی اگه نیاز باشه جهان هدایتش میکنه که تغذیه و سبک زندگیش رو هم تغییر بده تا زنده بمونه…

مثل خود شما استاد که در این زمان هدایت شدید که آقا دیگه باید وضعیت جسمیت رو تغییر بدی… خب این هدایت چیه؟ این یعنی خدا شمارو حمایت کرد و راهنمایی کرد شمارو که سالم بمونید… سر وقت و در زمان مشخصش به شما علامت داد که الان وقت تغییره…اگه میخوای سالم بمونی و ادامه بدی و بیشتر و بیشتر موفق بشی الان وقت تغییره و شما هدایت شدید به دوره سلامتی

همه چی دست ماست…حتی مرگ ما…

خدا هیچ ظلمی به هیچکس نمیکنه…

اگه ما بخوایم زنده بمونیم و تجربه کنیم خودمون رو و دنبال موفقیت باشیم یعنی تحت حمایت کامل خدا هستیم و خدا مارو هدایت میکنه به سلامتی و امنیت و طول عمر بالا…

خودمون یه نگاهی به دور و برمون بندازیم میبنیم که کسایی که افسرده و ناراحت هستن خیلی زیاد بیمار میشن، از در و دیوار بلا سرشون میاد و جهان انگار میخواد اینارو حذف کنه و داره لهشون میکنه…واقعا هم اگه تغییر نکنن و بیدار نشن از بین میرن

کسایی رو هم میبینیم که به ندررررت بیمار میشن، همیشه سالمن، زمین و زمان دست به دست هم میده که کارای اینو انجام بده و راحت کنه براش… همه چی بر وفق مرادشونه…

بی انگیزگی و افسردگی= بیماری و در نهایت به سمت نابودی

امید و باور و ایمان و شوق= سلامتی و حمایت خداوند و طول عمر بالا

یعنی تا وقتی که ما بخوایم زنده باشیم زنده میمونیم…

اصلا کی میخواد که زنده بمونه؟ کسی که «باور» داره به یچیزایی…کسی که باور داره خوشبختی هست…لذت هست…میشه داشت… میتونم تجربه کنم و لذت ببرم… میتونم موفق باشم… خب این آدما طبیعتا دلشون میخواد زنده بمونن و میمونن

همه چی آخرش برمیگرده به باور

کسایی که خودکشی میکنن یا زود میمیرن، این یعنی باور نداره طرف… آدم افسرده و کسی که خودکشی میکنه یعنی من نمیتونم موفق بشیم، من ناتوانم، نمیشه موفق شد…زندگیم دست بقیه ست… من هیچ کاری از دستم بر نمیاد… این آدما به سمت خودکشی و مرگ میرن… اصلا این باور ها و افکار طرف رو میندازه تو مدار نامناسب که همه ی گناهان هم اونجاست… کسی که افسرده باشه قطعا تو مدار نامناسبیه و تو مدار نامناسب کارهای نامناسب هم هست…

اصلا کسایی که تو مدار مناسب باشن کارهاشون هم درست و خداییه… واقعا همینطوره

ما هروقت حالمون خوبه، همرو میبخشیم، همرو دوست داریم، لطف و محبت میکنیم، کمتر انتظار داریم، خودمون رو دوست داریم، خدارو دوست داریم و ایمان داریم بهش… با همه چی در صلحیم…

اما کسایی که تو مدار نامناسب باشن، با همه بدرفتاری میکنن، با خودشون بدرفتاری میکنن، هدایت میشن به سمت رفتارهای نامناسب، گناه میکنن، تهمت و غیبت انجام میدن، شرک میورزن…

شاید اینکه گفتن گناه های زیاد باعث مرگ میشه دلیلش همین باشه نمیدونم…

چون کسی که در مدار نامناسب باشه به سمت بدی کشیده میشه و انقدر غرق میشه که آرزوی مرگ میکنه… به قول امام علی تو دعای کمیل یا نامه 31 بود که میگفت خدایا گناهایی که باعث میشه امیدم رو از دست بدم ببخش…

اینا چیزاییه که درونم گفته میشه…

امروز که داشتم پیاده روی میکردم این صحبت ها اومد تو ذهنم که مرگ هم دست خودته…تو با رفتارات و اعمالت مرگ رو رقم میزنی واسه خودت… با «باورهات»..

وگرنه منِ خدا چه نیازی به زنده بودن یا مرگ تو دارم؟

برای خدا چه فرقی میکنه که تو زنده باشی یا نباشی؟

خدا اصلا تصمیمی برای تو نمیگیره…

در مسیر جهان و قوانین باشی زنده میمونی و سلامتی

در مسیر خلاف قوانین باشی از بین میری…

دست خودته…

استاد مثال بازنشستگی رو زدید… واقعا هم همینطوره… من چندین نفر رو دیدم که به محض بازنشسته شدن یا کسایی که سالهای آخر کارشون بوده، به طرز عجیبی میمیرن یا مریض میشن… بارها دیدم این الگو رو توی اطرافیان و آشنایان… واقعا همینه…همون آدم تا وقتی انگیزه داشته و شوق داره و بازنشسته نشده بوده به طرز معجزه آسایی از مرگ نجات پبدا کرده بود…!!

اصلا استاد این خواننده هایی که بعد انقلاب از ایران رفتن اینهمه عمر میکنن شاید خیلیاشون دلیلش این باشه که میخوان یه روزی بیان ایران و این انگیزه و آرزو زنده نگهشون داشته…خیلیاشون هم هزاران بار گفتن من آرزوی ایران رو دارم…شاید دلیل طول عمر خیلی از این افراد همین باشه…چون به ثروت و شهرت و محبوبیت و همه ی لذت ها رسیدن ولی این اومدن به ایران ته دلشون مونده و هنوز نرسیدن بهش…میبینیم که طرف مثلا 30 سال 40 ساله از ایران میخونه…

یا اینکه خدا تو قران میگه اگه از کاری فارغ شدی سریع برو سراغ یکی دیگه..چون اینجوری انگیزه ت از بین نمیره… یا خود شما استاد هزار بار گفتید که وقتی نزدیک شدیم به هدفمون و به زودی بهشون میرسیم، هدف های دیگه رو شروع کنیم…

استاد اینا چیزایی بود که امروز حس کردم بهش گفته شده و جاری شد تو وجودم..موقع پیاده روی و موقع نوشتن این کامنت…

*

*

*

طبق تعهدم 3 تا از ویژگی های مثبتم رو مینویسم:

28.خیلی ذهن خوبی دارم و اسم هم کلاسی های دوران دبستانمم یادمه…کاملا اسم و فامیلی و چهره و خیلی جزییات و اطلاعات افرادی که باهاشون بودم سالهای پیش رو یادمه..ذهن بسیار قوی و قدرتمندی دارم…

29.بسیار بسیار بسیار عالی وسایل رو خوب نگه میدارم…یعنی هر وسیله یا لباس یا هرچیزی که داشته باشیم تقریبا اصلا خراب نمیشه و از بین نمیره!!! تا وقتی که خودم بندازمش دور…خیلی تو این مورد خوبم جوری که هر وسیله و هرچیزی که زیر دست منه اصلا یادم نمیاد خراب شده باشه…حتی تجربه اینو دارم که من و یک نفر دیگه یک وسیله رو 2 تا ازش خریدیم یکی برای من و یکی برای اون… و اون فرد خیلی زود خرابش کرد و من هنوز که هنوزه دارمش و سالمه…این تجربه رو بارها داشتم

30.کار و رفتاری که بدونم درسته و باید انجام بشه رو انجام میدم، یعنی از خودم مقاومت شدیدی ندارم و بحث و جدل نمیکنم…اگه بفهمم و درک کنم که این رفتار و این باور و این کار درسته و باید برای پیشرفت انجام بشه میرم تو دلش و تمرینش میکنم و انجامش میدم و تمام سعیم برای انجام اونکاره…تعصب ندارم به چیزی و نمیزارم باورهای گذشته منو محدود کنه…چیزی که باید تغییر بدم رو اقدام میکنم برای تغییرش..