چگونه به راه راست هدایت می شویم یا از آن دور می شویم

سلام خدا جونم خدایی که همیشه هوای منو داشتی خدایی که همیشه حواست بهم هست خدایی که بی‌نیازی غنی رحمان رحیمی دستگیر بنده‌هاتی تشنه‌تری به اینکه اون‌ها رو سیراب خوشبختی کنی. خدایا هرچی حال خوب از تو دارم هروقت کم میارم دستمو می‌گیری و نمی‌ذاری توی منجلاب کفر و ناسپاسی فرو برم.

چقدر من نیازمند سپاسگزاریم هر چقدر خودم را کنکاش میکنم احساس تشنگی بیشتری می‌کنم برای سپاسگزاری ،واقعا خودمو محتاج اون حس سپاسگزاری عمیق و قلبی می‌دونم.

وسطای دوره احساس لیاقت بود که استاد گفتن توانایی‌هاتون رو بنویسید همون موقع من احساس کردم که نیازمند دوره سپاسگزاریم (دوره شکرگزاری) و همون موقع درخواستشو به خدا دادم . کامنت‌ هایی که بین من و سمانه جان صوفی رد و بدل شده گواه این موضوع است. نه سپاسگزاری فقط به خاطر نعمت‌هایی که خودم دارم بلکه ذوق و شوق و قند توی دل آب شدن از دیدن نعمت‌ها خوشحالی‌ها موفقیت‌های بقیه دارند ،دارم روی این تمرین می‌کنم، توی خیلی از مواردش به خودم تبریک می‌گم و افتخار می‌کنم از اینکه خوب عمل کردم. جدیدا وقتی متوجه میشم کسی ماشین نو خریده یا یک کار راحت پردرآمدی پیدا کرده خیلی خوشحال میشم پاشنه آشیل من این بود که نمی‌تونستم این مسئله رو برای نزدیکانم ببینم اگه طرف غریبه بود و متوجه می‌شدم ، تحسینش می‌کردم ولی اگه از دوستان و آشنایان بود حسادت می‌کردم یا حسرت می‌خوردم اما خدا را شکر الان به جایی رسیدم که برای هر موفقیتی که از نزدیکانم می‌شنوم ذوق می‌کنم آنچنان ذوق می‌کنم که انگار برای خودم اتفاق افتاده نه به خاطر اینکه برای منم اتفاق بیفته نه من اون حس قلبی ذوق رو دوست دارم اون حسی که بهم میده اون حس دوست داشتنی، حس لذت ، حس سپاسگزاری حسی که بهت میگه آآآخیش خیالش راحت شد . حس امنیت و شادی که براش به وجود آمده، منو خوشحال می‌کنه.

تو برخی زمینه‌ها خیلی بهتر عمل می‌کنم مثلاً توی زمینه روابط خدا را شکر یادم نمیاد مشکلی داشته باشم همیشه از رابطه دوستانه افراد لذت بردم . قبلا گاهی شده بود که دوست داشته باشم اون صمیمیت هم برای من بین گروهی از دوستان صمیمی ایجاد بشه اما بعد از دوره احساس لیاقت خدا را شکر خیلی بهتر شدم و حتی اون یه ذره حس کمبود هم از بین رفت و حالا دنبال تنهایی خودم هستم دنبال دوستی بیشتر با خودم و خدا که من شدیداً به دوستیش احتیاج دارم.

خدا جونم خودتم می‌دونی من بدون تو نابودم هیچم عدمم بی وجودم.

جای دیگه که سپاسگزاری بهم کمک کرد دوست‌یابی فرزندم بود . به علت روحیه آرومی که داشت نمی‌تونست با پسرهای دیگه خوب ارتباط بگیره ولی من هر بار پسرهای دیگر رو می‌دیدم که توی گروه‌های مختلف دارن بازی می‌کنن تحسینشون می‌کردم خوشحال می‌شدم از اینکه دارن لذت می‌برن شادند ،و به پسرم می‌گفتم می‌تونی با خودت تنهایی بازی کنی اونم یه مزه‌ای داره هیچ وقت سرزنشش نمی‌کردم ،البته چند تا راهکار دادم که خودش قبلاً امتحان کرده بود و بی ثمر بود ولی بعدش دیگه فقط به خدا سپردم ،و حالا هر وقت میرم مدرسه و می‌بینم در حال بازی کردن با بچه‌های همسن و سالشه لذت می‌برم و یادم میاد که این نتیجه سپاسگزاری کردن و لذت بردن از شادی بقیه بچه‌هاست.

اما خوب همه ما آدمیم با بالا و پایین‌های خودمون با نجواهایی که هر لحظه هست و ما باید کنترلشون کنیم دیشب وقتی موفقیت یه فردی رو فهمیدم دوباره همون جمله همیشگی اومد توی ذهنم ،چرا برای اون شده برای من نشده! صبح با حال ناخوشایند از خواب بیدار شدم احساس می‌کردم همه این کارهایی که کردم تمام تلاشم بیهوده بوده و هیچ نتیجه‌ای نگرفتم .در یک لحظه انگار تموم نعمت هام محو شدن و من هیچی ندارم تو زندگیم یعنی همه اون نعمت ها سر جاشون بودم من کور شده بودم کوردل .

و اگر کمک خودت نبود خدا جان اگر آگاهی‌های این فایل نبود اگه تو به یادم نمی‌ انداختی آگاهی‌های این فایل رو اگه منو با استاد آشنا نمی‌کردی و قلبمو به روی سپاسگزاری باز نمی‌کردی تمام روزمو حروم کرده بودم و فرصت یه روز زندگی لذت بخش و لذت بردن از فرصتی که بهم دادی، کنار تو بودن رو از دست می‌دادم .خدایا شکرت با تمام وجودم ، من عاشق اون اشک‌های یم که موقع سپاسگزاری از چشمانم میاد سپاسگزاری بدون اشک رو سپاسگزاری واقعی نمی‌دونم سپاسگزاری رو دوست دارم که قلبم بلرزه . تو همه قلبمو پر کرده باشی، تو همه قلبمی ،با همه وجود دوست دارم . سپاسگزارم به خاطر تمام آدم‌هایی که امروز با عشق منو در آغوش گرفتن حرف‌های محبت آمیز بهم زدن سپاسگزارم به خاطر لبخندهاشون به خاطر دست و دلبازی‌هاشون خدایا همه قلبم از عشق خودت سرشار و سرریز و لبریز کن.