شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام به استاد عزیزم و همه دوستان خانواده عباس منشی

من هم قبل از آشنایی با استاد و تهیه دورها و گوش دادن مکرر به انها، از خدا می خواستم به من ثروت بدهد تا من خیر مدرسه ساز بشوم. هر وقت که به ثروت فکر می کردم همیشه تصویر اون مدرسه رو می دیدم یا افرادی رو که بهشون کمک کرده ام. خب البته این هرگز انگیزه کافی رو برای ثروتمند شدن برام ایجاد نکرد و ته دلم همیشه احساس می کردم برای ثروتمند شدن باید به خدا باج داد. (یک هدیه ای که دهان ببخشید خدا رو ببندد و حتما نیت منو عملی کند و به من ثروت بدهد.) خب تمامی الگوهایی که از طریق تلوزیون و فیلمها دیده ایم ( چه ساختگی و چه واقعی) همه همین را گفته اند که چنین معامله ای با خدا باعث ثروتمندی انها شده است و عامل دیگری در کار نبوده.

اما امروز که یک سال و نیمه با استاد عزیزم همراه هستم و ایشان این سوال رو مطرح کردند، باورهای اشتباه و ترمز های خودم رو به این شکل می بینم:

1- من شایسته ثروت نیستم که برای خودم از خدا درخواست ثروت کنم

2- ثروتمندان انسانهای بدی هستند مگر انهایی که قسمتی از ثروتشان رو برای مردم خرج می کنند.

( در واقع به این شکل من درون ذهن ناخودآگاهم به خودم موجوز می دهم که می توانم ثروتمند باشم . چون می ترسیدم که وقتی ثروتمند بشوم آدم بد و خودخواهی بشوم مانند تمامی الگوهایی که در تلوزیون دیده بودم فکر می کردم اینطوری می توانم درخواست ثروت کنم و براش تلاش کنم و آن رو آرزو کنم بدون اینکه نگران باشم ادم بدی بشوم.

3- کسی که پولش رو برای خودش خرج می کند خودخواه است. مغرور است و خداوند انسانهای مغرور رو دوست ندارد. من می خواهم خدا منو دوست داشته یاشد پس باید قسمت بزرگی از ثروتم رو برای کمک کردن به دیگران خرج کنم تا خدا از من راضی باشد.

4- من انقدر خوب نیستم که وقتی برای خودم از خدا چیزی بخواهم خداوند مستقیما اجابت کند ولی وقتی برای دیگران می خواهم بواسطه آنها خدا اجابت می کند ( من مهم نیستم دیگران از من مهمتر هستند)

5- برای اینکه چیزی رو از خدا بگیری اول باید چیزی رو بهش بدهی. اگر نداشتی نیت کن که بعدا بدهی. البته سر خدا که نمی شه شیره مالید. تو باید یاد بگیری که چطوری بیماران سرطانی رو پیدا کنی و بهشون کمک کنی، افراد نیارمند رو و حتی روستاهای که نیاز به مدرسه و بیمارستان دارند. بعد خدا اگر از کارهای تو راضی بود راه ثروت رو برات باز می کنه.

شاید باورتان نشود دوستان من همه اینها رو یاد گرفتم و همیشه تصویرم از ثروت اینکه که این کارها رو دارم انجام می دهم و چیزی از نحو زندگی خودم نمی بینم اینکه چه خانه ای دارم؛ خانواده ام، ماشینم، سفرها… هیچی. چون فکر می کردم خدا به آنها اهمیتی نمی دهد. من که آدم نیستم که آنها رو از خدا بخواهم و برای خدا مهم باشم که بدهد. دیگران مهم هستند و تازه اگر هم اصرار کنم و خدا به من بدهد برام شر می شود و هر روز اتفاقات بد برایم می افتد چون با اصرار خواسته ام را گرفته ام. خدا به من خواهد گفت ببین خودت اصرار کرده ای وگرنه من برای تو ثروتمندی رو صلاح نمی دانستم و حالا اتفاقات بد دیگه اجتناب ناپذیره و باید جبران کنی تصمیم اشتباهت رو با یک کار خوب و اونم اینه که تمام ثروتت رو نه برای لذت خودت که برای مردم نیازمند خرج کنی تا پاک بشوی. منم که از اول همه این داستانی که براتون گفتم رو از خودم شنیده بودم از اول یک راست رفتم سر اصل مطلب که خدایا تو به من ثروت بده من می دونم که برای خودم نباید خرجش کنم . تو فقط اونو برای مردم به من می دهی پس منم خرج مردم می کنمش و به خودم فکر نمی کنم.

امروز که این مطالب رو می نویسم آجر به آجر این داستان رو می بینم که چه ورودی هایی در چه زمانهایی و چه سن و سالی آنها رو ساخته اند و ترمزهای زیادی رو در برابر ثروت.

در پناه الله یکتا شاد باشید و سعادتمند و ثروتمند