شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت

سلام استاد با اراده و خوشبخت و ثروتمند، سلام رفقای همراه و همدل

واسه من بشخصه این سوال مثل یک تابلوی ایست در برابر حرکت و تمریناتم بود، من تا همین یکی دو روز گذشته مدام تو دفترم و تو قسمت خواسته هام از خداوند٬ می نوشتم خرید فلان ماشین برای پدرم٬ خرید فلان طلا و هدیه برای مادرم٬ رهن مغازه بزرگ برای برادرم٬قبول سرپرستی چندتا از بچه های مستعد اما فقیر و بی سرپرست٬خرید فلان لوازم خونه برای مادرخانمم و کلی خواسته ریز و درشت که واسه خودم نبود. یعنی تو خواسته های چند خطی هر روزه ام حداقل نصفش برآورده کردن خواسته های دیگران و کارهای خیر بود!!! تازه فهمیدم این حرکت بظاهر خیرخواهانه و مثبت٬ خودش مثل یه مانع بتنی جلوی حرکت هر چند آرومم بود. حتی وقتی تو تجسمم٬ خودم رو تو ویلای دوبلکس و بزرگم تو شمال تصور می کردم باز گوشه ذهنم این بود که همه فک و فامیل رو دعوت کنم مثلا یه هفته بیان شمال ویلای من تا به حساب من یه عالمه بهشون خوش بگذره و صفا کنن!! (واقعا با طرح این سوالِ استاد چقد به فکر فرو رفتم و شرمنده خودم و روحم شدم!!)

تمام اینا یعنی اینکه من اول از همه خودم رو به عنوان اشرف مخلوقات و موجود ارزشمندی که خدای مهربون تمام دنیا رو مسخّرش کرده، لایق بی قید و شرط دریافت نعمت ها و ثروت های جهان نمی دونم و دارم یه جورایی از خدا گروکشی می کنم که به من ببخش تا منم به بنده هات ببخشم و از قِبَلِ اونها یه ثروتی هم به من برسه، یعنی من وقتی ارزش دارم که نعمت های تورو بذل و بخشش کنم اونم نه تو وضعیت فعلیم، وقتی که بهم یه عالمه ثروت دادی، اونوقت چرتکه میندازم ببینم چقد بهم نعمت دادی تا منم با منّت یه بخشیش رو به بنده هات انفاق کنم!

در صورتی که بخشش می تونه یه لبخند به دیگران باشه، یه هُل دادنِ ماشین، جابجا کردن خریدای یه خانوم مُسن، خرید یه نون سنگک تازه واسه همسایه، یه زنگ زدن و سر زدن به پدر و مادر، حساب کردن کرایه تاکسی یه سرباز، آبمیوه خریدن واسه یه بچه و خیلی چیزای ساده و ارزون اما ارزشمند و دلچسب . پس ناخواسته میخوایم سر خدا رو کلاه بذاریم که ببین خداجون من الان چون پول درست و حسابی ندارم پس نمی تونم چیزی به کسی ببخشم و کار خیر کنم ٬ شما خودتم که نعوذبالله انگاری ناتوانی واسه کمک و بخشش به دیگران٬ پس یه پول قلمبه به من برسون تا ببینی چه جوری واسه بنده های طفل معصومت، سور وسات راه میندازم و خلق الله رو دلشاد می کنم!!!!

آره خیلی تو آفساید بودیم٬هم خودمون رو مستقیما لایق دریافت ثروت و نعمت نمی دونستیم٬ هم واسه بخشیدن بهونه تراشی و گروکشی می کردیم، هم باران رحمت و وفور نعمات خدا رو زیر سوال می بردیم٬ هم خودمون رو مسئول رفع حاجات و نیازهای دیگران می دونستیم، هم اینکه میخواستیم به زور یه نعمتی رو به دست یکی برسونیم غافل از اینکه هر آدمی با هر شرایطی به قول استاد خودش خالق زندگیشه. اطرافیان ما، خانواده ما، جامعه ما اگه واقعا خواهان نعمت و ثروت و رفاه و تغییر هستن قطعا باید اول از همه خودشون اراده کنن و اون رو از خدا بخوان و فرکانساشون رو با هستی تنظیم کنن نه اینکه ما خودمون رو واسطه ای بدونیم برای رسوندن مستقیم نعمت ها از خدا به بندگان خدا. ما همین که تلاش و اراده کنیم تا زندگی خودمون رو به زیبایی هر چه تمامتر و با رفاه و آرامش و آسایش کامل بسازیم به خودی خود تلاش کردیم به بهبود جهان و این زنجیره ی متصل می تونه باعث گسترش و پیشرفت دنیا بشه.

و حرف آخر اینکه مادرم همیشه برای بچه هاش دو تا دعا می کنه : یکی اینکه خدایا به همه جوونا سلامتی و ثروت بده تا از صدقه سر اونا بچه های منم به یه نون و نوایی برسن و سلامت باشن، دوم اینکه الهی دست به خاکستر بزنی طلا بشه تا زندگی ما رو هم یه سرو سامون درست و درمون بدی! نمیخوام بگم دعای مادر بده اما این دعاها هم٬ می تونه شرک آلود باشه، می تونه تو دل خودش کلی باور غلط داشته باشه و تو ذهنمون تاثیر نادرست بذاره، می تونه آدم رو دلخوش به این کنه که چون دعای مادر همرامه پس همه چی برام باید روبراه و ردیف بشه٬ دعای مادر خوبه اما اصلا و ابدا کافی و وافی نیست برای رسیدن به خوشبختی. با این دعا من الان دست به هرچیزی می زنم تو بهترین حالت اینه که تغییر ماهیت نمیده (:

روز و روزگارتون خوش… یا حق