شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 1

—————————————

ترمز شانس

—————————————

احتمالا باور داریم که افرادی ثروتمند توی یک موقعیت و به خاطر شانس شون ثروت مند شدند، اما من چون شانسی ندارم پس باید با چنین معاملاتی با خدا شانس رو به سمت خودم بکشونم تا ثروت مند بشم.

اما به نظرم این نوع ثروت و بر پایه ی ترس و شانس اصلا پایدار نیست. احتمالا چنین فردی خودش رو بدشانس هم می دونه، پس خیلی زود با این عبارت روبرو میشه: “می دونستم که این پول برام نمی مونه!‌من همیشه بد شانس بودم”

————————————————–

ترمز دید سیستمی!

————————————————–

دید سیستمی به خداوند و جهان هستی نداریم و فکر می کنیم خداوند به خاطر ما قوانین جهان رو نادیده می گیره. اما هیچ وقت تبدیلی در سنت الهی نبوده و نخواهد بود و این ما هستیم که باید خودمون رو با این قوانین هماهنگ کنیم.

———————————————————————-

ترمزی قوی که ناشی از شناخت نادرست خداوند هست

———————————————————————-

?? فکر می کنیم که خدا با دادن ثروت به ما، ازمون توقع داره ?? که بخشی از اون رو ببخشیم. در کل این باور که خداوند توقعی از ما داره، باور خیلی شرک آلودی هست. اما خدا حتی به نماز و روزه ما هم احتیاج نداره و برعکس این ما هستیم که به خداوند نیازمند و فقیریم.

من زمانی این نوع دعاها رو متوقف کردم که شنیدم توی حدیثی گفته شده بود که حتی نمک سفره تون رو هم خدا بخواید. فکر می کردم این حدیث از امام صادق باشه اما الان که گشتم متوجه شدم که حدیث قدسی هست

:فِی الحَدیثِ القُدسِیِّ : یا موسى ، سَلنی کُلَّ ما تَحتاجُ إلَیهِ ، حَتّى عَلَفَ شاتِکَ ، ومِلحَ عَجینِکَ .

عدّه الداعى : در حدیث قدسى آمده است : «اى موسى! هر آنچه را که بدان نیاز دارى ، از من بخواه ، حتّى علوفه گوسفند و نمکِ خمیرت را».

ص 6 ، بحار الأنوار : ج 93 ص 303 ح 39 .

۲۸ مهر ۹۷

به نام الله یکتا

این کامنت رو می نویسم و از خدا کمک می خوام که خودش یاری ام کنه و بتونم در درجه اول ترمز های خودم رو پیدا کنم و علاوه بر اون کمکی باشم برای دوستان دیگر. همون طور که خود استاد هم بارها اشاره کردند، اصلی ترین منفعت این قبیل سوالات و جوابها، کمک کردن به خود شخص پاسخ دهنده است – البته حقیقتا نیم نگاهی به جایزه هم دارم چون اخیرا توی ۱۰۷ آرزوم نوشته بودمش (: .

بخش هایی از این کامنت رو خودم نوشتم و بخش هایی هم بعد از خوندن کامنت دیگر دوستان به ذهنم خطور کرده، سعی کردم تا به اینجا با خوندن کامنت های دوستان و نظرات خودم، کامنت جامع و مفیدی رو ارائه بدم.

عدم توجه به خود

به جای نگاه کردن به خود، به دیگران توجه می کنیم و خودمون رو مسئول خوشبخت کردن و رفاه دیگران می دونیم، در صورتی که این مسئولیت خداست! به نظرم حتی میشه رگه هایی از شرک رو در این نوع دیدگاه، مشاهده کرد.

بی ایمان شدن با داشتن ثروت

یعنی همان مسئله ی دعایی که می گوید، خدایا اگر لایقش هستم به من ثروت بده. در واقع ما فکر می کنیم که با رسیدن به ثروت ایمان خود را از دست داده و خدا را فراموش می کنیم، از این رو سعی داریم با انجام این معامله با خدا، خود را لایق ثروت بخوانیم

لیاقت ارتباط با خدا

ترمز بعدی این باور هست که من لیاقت صحبت کردن با خدا رو ندارم و خدا از من دوره. چون اگر باور داشته باشی که خدا بهت نزدیکه، خیلی راحت ازش می خوای، اما وقتی که این تصور رو داری خدا ازم دوره، به دنبال راه هایی هستی که توجه خدا رو جلب کنی و ارون طریق به خواسته ات برسی. و حتی این باور که خدا جواب من رو نمیده!

پایه این درخواست ترس است!

ترمز بعدی ترسه! در حقیقت احساسم به من میگه که پایه ی این نوع درخواست ترسه و درخواستی که پایه اش ترس باشه، توی سیستم پذیرفته نمی شه. می ترسم که درخواستم برای ثروت مند شدن اجابت نشه به همین دلیل دنبال این تعهد ها هستم

عدم ترک موقعیت فعلی و ایمان نداشتن به نشانه ها

قصد داریم از چیزی هزینه کنیم که هنوز نداریمش، این نشون میده که قصد داریم بدون ترک حاشیه ی امن مون و تغییر توی وضع موجود به هدف مون برسیم. مثل این می مونه که پول و ثروت رو به این شکل بخوای که به ناگاه؛ سقف بالای سر مون شکافته بشه و اون ثروت به ما برسه

قبول نداشتن قانون تکامل

اینکه خدایا من مثلا ۱۰۰ میلیون داشته باشم و بعد آن را ببخشم دقیقا مصداق این باور اشتباه است! حقیقتش وقتی که من تصمیم گرفتم ثروتمند بشم (قبل از آشنایی با این سایت) سعی کردم این مسئله رو برای خودم حل کنم، نشستم با خودم فکر کردم اگر قرار چیزی ببخشم، چرا الان نبخشم؟ اینطور فکر کردم که اگر من ۱۰۰ میلیون تومان داشته باشم و حتی اگه نخوام اون رو ببخشم و توی امور خیریه استفاده کنم، بالاخره که باید یک پنجم اون رو به عنوان خمس بپردازم! یعنی ۲۰ میلیون تومان، بعد دیدم دادن این مبلغ پول واقعا برام سخته! برای همین به عنوان یک تمرین تصمیم گرفتم از همین الان و با درامد کمم این کار رو شروع کنم و تمرین کنم. شاید خنده دار باشه، ولی شده که توی بعضی از سالها خمس پول من فقط ۲۰ هزار تومن شده بود! اما ایمان دارم که این روش یعنی طی کردن صحیح تکامل!

توجه به ناخواسته ها مثل فقر

مشخص هست که توی این قبیل دعاها، به ناخواسته هایی مثل فقر داره توجه میشه و از اونجا که جهان، از همون جنس خواسته ها رو به سمت شما برمیگردونه، پس نمی تونید انتظار ثروت رو داشته باشید.

عدم لیاقت داشتن ثروت

دقیقا این رو هم میشه دید که خودمون رو لایق داشتن ثروت نمی دونیم چرا؟ چون آگاهانه یا ناآگاهانه می گیم که این ثروت رو برای خودمون نمی خوایم! برای دیگران می خوایم! خدایا می دونم من که لایق ثروت و خوشبختی نیستم! حالا تو از فضل و کرمت به من ببخش، به من لطف کن.

قبول نکردن مسئولیت زندگی خودمون (مانع دونستن خدا برای رسیدن به ثروت)

این نکته رو هم می شه از این دعا فهمید که خدا نمی خواد که ما ثروتمند بشیم! احتمالا دوست داریم بگیم که: ببین! ببین من می خوام اما خدا نمی خواد! من که همش دارم این دعا رو می کنم، حتی حاضرم بخشی از (پولم – پول رو وقتی که بدست آوردیم مال خودمون می دونیم، نه امانت خدا) رو به فقرا هم بدم! اما ببین خدا نمی خواد!‌ قسمت نیست! حتما پول منو بی ایمان میکنه. حتما جنبه اش رو ندارم! و در حقیقت نمی خوایم باور کنیم که ما خودمون خالق زندگی مون هستیم و خدا این توانایی رو به ما داده.

از تو حرکت از من برکت( به خدا ایمان نداریم)

با نگاه کردن به گذشته ی خودم متوجه می شم که این قبیل دعاها، بدون هیچ حرکتی همراه بوده! فقط پول و ثروت رو می خوایم، اما آیا حرکتی هم براش کردیم؟ موقعیت های جدید رو دیدیم و به سمت شون رفتیم؟ یک قدم برداشتیم که خدا صد قدم برامون برداره؟ مثالی رو شنیدم از کسی که توی خونه نشسته بود و می گفت: خدایا ناهار امروز رو برسون! دوستش بهش گفت خوب تو که همش داری دعا میکنی، حداقل یک حرکتی هم به خودت بده تا خدا جوابت رو بده، حداقل حداقلش پاشو در رو باز کن تا غذایی رو که خدا ( بواسطه ی دستان خدا ) برات فرستاده بگیری. بله خیلی وقت ها هم اینطور میشیم

باور مخرب محدود بودن منابع و ثروت خدا ( قبول نداشتن فراوانی )

گویا اینطور تصور می کنیم که خداوند ثروت محدودی در دست داشته و با دادن اون به انسان ها، هر روز از این ثروت کم شده و دیگه چیزی برای فقرا و دیگران باقی نمی مونه! پس وظیفه ی ماست که این ثروت محدود رو به جریان در بیاریم!

خواسته های شرطی هیچگاه به نتیجه نمی رسند!

درست مثل حالتی که قصد راه اندازی یک کسب و کار جدید را داشته و اولین سوالی که ذهن از ما می پرسد اینست که اگر نشود چه می شود؟ و ادامه ماجرا! این نوع خواسته های شرطی هم منجر به ایمان و اشتیاق سوزان نخواهد شد، چرا که همیشه این سوال در ذهن باقی می مونه که ( واقعا اگه به اون نقطه برسم، حاضر به انجام این کار هستم؟ )

قبول نداشتن عدالت خدا

اینکه بگیم (من) به فقرا کمک می کنم، یعنی اینکه بی عدالتی در جهان صورت گرفته که این افراد فقط هستند، پس وظیفه ی من هست که این عدالت رو با بخشش توی جهان بر قرار کنم. ( بازم شرک ) اما دلسوزی کردن برای بقیه هیچ دردی رو دوا نمی کنه که اون رو گسترش هم میده، در حقیقت با توجه کردن به فقر از جهان فقر بیشتری رو می خوایم

پوشاندن ضعف عدم احساس لیاقت با بخشش

چون شخص خود را لایق ثروت نمی داند، سعی می کند با بخشیدن آن این احساس را در خود ایجاد کنه

باور مخرب اینکه پول غیر الهی است!

با بخشیدن می خوایم این رو پوشش بدیم و بگیم چون این پول داره بخشیده می شه، پس دیگه حلال هست. یک تمرین خیلی ساده هم براش دارم! همین الان به طوری که خودتون و اطرافیان تون بتونید بشنوید، بگید ( پول ) . بعضی وقتها حتی از گفتن کلمه ی پول هم خجالت می کشیم و اصلا اون رو به رسمیت نمی شناسیم!

شرک!

هر چقدر بیشتر می نویسم، بیشتر و بیشتر شرک را می بینم. این نوع دیدگاه می گوید که من مسئول زنده نگه داشتن فقرا با کمک مالی ام هستم، یعنی خود را جای خدا دیدن!

توجه به کمبود

با این درخواست مدام در حال توجه به کمبود ها و نداشته ها مون هستیم ( خودتون کلاه تون رو قاضی کنید ! )

شرک! نیازمند بودن خدا به من و نه نیازمند بودن من به خدا

فکر می کنیم خدا برای کمک به فقرا به من نیاز داره!

اعتماد نداشتن به وعده های الهی

خدا خودش گفته که رزق و روزی همه رو می رسونه، حتی اگر تو به دنبالش نباشی! اما حس می کنیم که خدا نمی خواد به ما پول برسونه! یه جورایی می خوایم تکامل رو طی نکنیم، یک شبه به موفقیت برسیم و همه ی قوانین هستی رو نقض کنیم.

ترمز خیلی خیلی مخفی! اگه روزی اینکارو نکنم، دیگه لیاقت ثروت رو ندارم! و از من گرفته میشه

عدم سپاسگذاری به خاطر چیزهایی که داری و تمرکز بر روی نداشته ها

به انچه که در حال حاضر داری توجهی نکرده و سپاسگذار نمی باشد، از خاطر برده که هر آنچه که اکنون دارد، روزی آرزو و خواسته ی عمیق اش بوده است.

هماهنگ نبودن با هدف

چون به جای فراوانی تمرکز را بر روی فقر گذاشته ایم. هدف ( حکم گاز رو داره و توجه به فقر حکم ترمز رو داره )

دوست نداشتن خود

چطور می توان انتظار داشت که جهان به درخواست ما پاسخ دهد در حالی که خود را از درون دوست نداشته و بهترین ها را برای خود نمی خواهیم ؟

ایمان نداشتن به اینکه خداوند بی حساب می بخشد!

خیلی وقتها چون خودمون اهل دو دو تا چهارتا هستیم، فکر می کنیم که خدا هم همین ویژگی رو داره در صورتی که خدا خودش گفته به هر کس که بخواد بغیر الحساب می بخشه!

فیلتر نظر مردم! ( مهم بودن نظر دیگران )

با بخشش به دنبال خوب جلوه دادن ثروت هستیم یعنی چون در نگاه دیگران انسان خیری هستیم، ثروت مان هم خوب است.

تا صفحه ی ۱۰

???