شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 158

سلام به همه دوستان سعادت مند خودم و استاد بزرگوار

راستش از هرجهت به این سوال استاد فکر میکنم آخرش به یک باور ریشه ای و مخرب میرسم که اینقدر از کودکی و همه جا کردن تو سرمون که الان فکر کنم جزئی از دی ان ای ما شده!!! و اون دیدگاه مذمت گونه نسبت به مال و دنیا و حتی نعمت های دنیا هست طوری که اینقدر مال دنیا رو در ذهن ما از بچگی بد و مذموم جلوه دادن که تقریبا برای اکثر ما مال دنیا = عذاب آخرت هست!

دوست دارم اینطور شروع کنم که اگر کسی ازتون بپرسه که این آیه را تکمیل کنید ” کلوا وشربوا و….” شما چه جوابی بهش میدید؟؟ حاضر شرط ببندم که 100 درصد افراد میگن ولاتسرفوا !!! خب چرا؟ در حالی که در حدود 20 آیه قرآن کلمه کلوا و شربوا… (با معنی بهره بردن از نعمت های خداوند) اومده که در حدود 15 آیه خداوند بعدش میگه خداروشکر کنید، به خدا ایمان بیارید، از این نعمت ها و رزق و روزی ها لذت و بهره ببرید و این به واسطه اعمال شماست و برای شما خلق شده. خب چرا از بین این همه آیه امید بخش و تشویق کننده به بهره بردن حداکثری از نعمت های خداوند فقط دوسه تا آیه که بعدش یه اخطار و تذکر ضمنی اومده رو برجسته کردن برامون. تازه توی اون آیه ها هم اولش خدا میگه “کلوا وشربوا…” یعنی امر میکنه که بخورید، بیاشامید، لذت ببرید از رزق وروزی های خدا در این دنیا فقط حواستون به اسراف و وسوسه شیطان هم باشه! در حالی که توی جامعه دینی و فرهنگی وقتی به چنین آیه هایی میرسن میگن بخورید و بیاشامید ولییییییییی اسراف نکنید آخ آخ آخ اسراف! و بعد ساعت ها در مورد اسراف و وسوسه شیطان و وابستگی به مال دنیا وانحراف از مسیر حق و سخت جون دادن هنگام مرگ و عذاب آخرت حرف میزنن و میگن اصلا موضوع اصلی این آیه اسراف نکردن هست و برای جلوگیری از بهره گیری زیادی از مال دنیا نازل شده و اینقدر روی ولاتسرفوا تاکید شده که اصلا توی ذهن ما و از ترس اسراف اون دوتا عبارتی امری اول هم به لاتاکلو و لا تشربوا تبدیل شده!!! حداقل برای من که خیلی این باور محدود کننده و ریشه ای وجود داره طوری که هروقت میخوام چیزی بخرم لباس باشه خوراکی باشه میوه باشه یه غذای خوب باشه و هر چیز دیگه ای، هنوز به اون چیزی که میخوامش دست نزدم یه باوری میاد میگه اسراف نکنیا، این خیلی گرونه ها، محرومین چی پس، فقرا چی پس، شیطون یادت نره ها، تجملاتی نشی یه وقت!!!! بابا لامصب بذار یه لقمه کلوا وشربوا کنیم بعد بیا هی ولاتسرفوا رو بزن توی سر ما (خنده)!!!! آقا اصلا توی قرآن که میگردی فقط دو سه جا گفته که به مال نزدیک نشید و اون هم مال یتیم هست ولی من نمیدونم این همه روایت و سخنرانی و داستان و مکاشفه و رویا و زندگی علما و هزار چیز دیگه و این همه باور مذمت گونه نسبت به مال دنیا از کجا اومده در حالی که من یدونه آیه هم براش پیدا نکردم؟؟!! خب اگه اینقد بده خدا میومد خودش مستقیم میگفت دیگه یا اصلا خلقش نمیکرد! مگه خدا بیهوده کار هست یا میخواد ما رو اذیت کنه توی این دنیا؟!

به نظرم به خاطر همین حرف های بی پایه و اساس هست که یه تصویر غضبناک از خداوند در مورد مال و نعمت های دنیا توی ذهن ما هست. درواقع تصویری که از خداوند در ذهن ما ساختن مثل اینه که مثلا فرض کنید توی حیاط مدرسه یه ظرف بزرگ از خوراکی ها و میوه های خوشمزه گذاشتن و خدا هم مثل یک مدیر خط کش به دست بالای سر این ظرفه وایساده! حالا خیلی از بچه ها که دلشون آب شده برای اون خوراکیا اصلا جرات نمیکنن برن از آقا مدیر (خداوند) بخوان که از اون خوراکیا بهشون بده و یا گشنگی رو ترجیح میدن به درخواست کردن و تلاش کردن برای به دست آوردنش و یا همش چشمشون دنبال خورکیای بقیه میره که از اونا کش برن بهتره! حالا بعضیا هم که دلو به دریا میزنن که برن از مدیر درخواست کنند اینطوری میگن که: آقا اجازه! میشه چنتا از اون میوه ها به ما بدید؟ اجازه اصلا فکر نکنید که اینا رو برای خودم تنها میخواما نهههه فلانی و فلانی هم دلشون خیلی خواسته ولی جرات ندارن از شما بخوان! آقا اجازه اصلا اول میدم به اونهایی که گشنه تر هستن بخورن و من قول میدم که اگه بهم بدید بریم با هم بخوریم. آقا اجازه قول میدم که من همشو تقسیم کنم و به همه بچه ها بدم اگه یه کمیش هم بهم برسه کافیه!!!!!

این شده وضعیت درخواست کردن ما از خداوند کریم و نعیم و وهاب و رحیم و بی نیاز و رازق به خاطر فقط ترس ها و تصورات و باورهای غلطی که از بچگی توی کله ما کردن. ما موجوداتی بی نهایت طلب هستیم و اینطور آفریده شدیم و خدا هم یک جهان بی نهایت رو برای ما خلق کرده که از طریق ارضای خواسته های بی نهایتمون به بزرگی و یکتایی خداوند پی ببریم ولی متاسفانه اینقدر تصور غلط به ذهن ما القا شده که ما رو مجبور کرده در مقابل خداوند به ریاکاری رو بیاریم و درخواست معامله ای رو با خدا بکنیم که شاید بیشتر ما اصلا از صمیم قلب راضی نباشیم به انجامش. هرچی دارم فکر میکنم این باور تا دی ان ای ما هم رسوخ کرده و خیلی کار داره تا رفع بشه ولی خدارو شکر میکنم که من رو به وسیله استاد عالم و عزیزمون و شما دوستان با معرفت به این راه هدایت کرد تا شروع کنم به شناخت و اصلاح باورهای غلطم و شناخت درست تر خودم و خدای خودم و لذت بردن هرچه بیشتر از این جهان و حیات طیب و طاهر و زیبا و بی نهایت. خدایا شکرت.