شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 276 (به ترتیب امتیاز)

یا حق

با سلام خدمت استاد و خانواده صمیمی عباس منش

الان ساعت نزدیک 11 شبه و بعد از مدتهای مدید می‌خوام این مطلب رو تو قسمت نظرات بنویسم. قبل از نوشتن بهتره اینم بگم که فقط چندتا کامنت آخر رو خوندم و فهمیدم چرا استاد می‌گن که خوندن این نظرات بهتر از خوندن هزاران کتاب موفقیت هستش لذا باید زمان کافی برای خوندن این نظرات بزارم. الانم یه حسی بهم گفت که مطلب بنویسم منم دست به کار شدم. البته نخوندن مطالب دیگران قبل از جواب دادنم این خوبی رو داره که جوابم خالصه و فکر خودمه هر چند جواب من، جواب کاملی نباشه.

در مورد سوال استاد دو مورد به نظرم رسید. اول اینکه این گفته که خدایا به من ثروت بده بعد من از این ثروت در راه خیر استفاده می‌کنم این ترمز رو داره که خدا خودش نمی تونه به افراد دیگه کمک کنه و این منم که می‌تونم کمک کنم و منم که می‌دونم کجا جای مناسبه برای کمک کردن.

ثانیا می شه گفت این یه نوع وعده وعیده و از اونجایی که وعده و وعیدها معمولا به جایی نمی‌رسند و ما این رو می‌دونیم، به نوعی داریم سر خدا شیره می‌مالیم که خدایا تو بده منم می‌بخشم ولی بعد که به ما رسید نخواهیم بخشید(جریان چه کشکی چه پشمی). در قران هم آمده که “بل یرید الانسان لیفجر امامه” (یعنی انسان می‌خواهد که در آینده راهش برای هر کاری(خلف وعده) باز باشد). خود ما هم می‌دونیم که می‌خواهیم نقد بدست بیاریم و نسیه ببخشیم. اینم به نظرم یه ترمزی هست که تو این گفته وجود داره.

از خدای منان سپاسگزارم که به من فرصت داد این مطلب رو با شما دوستان به اشتراک بزارم. برای همه دوستان آرزوی داشتن باورهای قدرتمند و ثروت آفرین رو دارم.