شناسایی «ترمزهای مخفی ذهن» درباره ثروت - صفحه 63

سلام خدمت استاد گلم و همه دوستان خوبم ???

خوشحالم و خداروشکر میکنم بخاطر این مسابقه بسیار فوق العاده. این موضوع خیلی باور ریزیه. من چندسال پیش در دوران نوجوانی وقتی داشتم یک کتاب درمورد موفقیت میخوندم بهش برخوردم. نوشته بود که خیلی از ادما فکر میکنند ثروتمند شدن غیر معنویه گناهه خدا دوست نداره و … پس اگر میخواهند ادم خوب و با ایمان و پاکی باشند باید در فقر زندگی کنند در حالی که بسیاری از پیامبران بسیار ثروتمند بودند مثل حضرت داوود یا حضرت سلیمان و … من اون زمان هیچی از قانون نمیدونستم ولی خوندن همین مطلب باعث شد کلی ذهنم روشن تر بشه و طرز نگاهم رو به ثروت عوض کنم. قبل از این اتفاق وقتی دعا میکردم دقیقا همینجوری بودم که خدایا به من پول بده برم خیریه باز کنم یا به بچه های کار کمک کنم یا … تا با این کارهای خیر احساس گناه ناشی از ثروتمند شدن رو از خودم دور کنم. اما بعد از اون دیگه فکر نمیکردم ثروتمند شدن گناهه. البته اون زمان خیلی روی نهادینه کردن این باور جدید کار نکردم فقط تا یه مدت فکرمو مشغول کرد و بعد فراموشش کردم اما الان به شدت دارم باور میسازم که خدا عاشقانه دوست داره من به ثروت برسم و در این راه کمکم میکنه تا با رشد ثروت و درامدم به ایمان قوی تر هم برسم. و اما جواب کامل مسابقه…

من درمورد این نحوه دعا کردن خودم و قرارداد بستن با خدا چندتا کد مخرب پیدا کردم:

1. ثروتمند شدن غیر معنوی است و ایمان را از بین میبرد

انقدر که تو فیلم و سریال ها نشون دادن ادمای ثروتمند افراد خبیث و بدجنس و بدذاتی هستن یا همشون خلافکار و قاچاقچی و دزدن، ناخوداگاه از کودکی در ذهنم این باور ساخته شده بود که اصلا ثروتمند شدن گناهه و اگر میخوای پاک بمونی باید فقیر باشی. انگار ثروت همراه خودش ناپاکی و گناه به زندگی ما میاره و مارو از معنویت دور میکنه ولی فقر باعث پاک شدن ما میشه و روح مارو جلا میده و … به همین خاطر خیلی از افراد از یه طرف دلشون میخواد در رفاه باشن از یه طرف فکر میکنند ثروت باعث آلوده شدن به گناه میشه پس میگن خدایا ثروت بده که ما نیکوکار بشیم و بریم به بقیه کمک کنیم یعنی میخوان با این روش داشتن ثروت رو در ذهن خودشون کار خوبی جلوه بدن و بگن من اگر ثروتمند هم بشم میرم میبخشم که یه وقت مثل بقیه ادمای ثروتمند گناهکار و خلافکار نشم. یه جورایی دنبال قانع کردن خودشون یا خدای خودشون هستن که من ثروت رو برای کارای بد نمیخوام تو ثروت بده خیالت راحت من میرم کار خیر میکنم نه اینکه برم سراغ خلاف و مشروب و … انگار به خدا ضمانت میدم که این ثروت رو در راه خوب استفاده میکنم نه راه بد.

چقدر این جمله رو شنیدیم که پول زیاد ادم رو خراب میکنه. منم انقدر اینو بهم گفته بودن و نمونه هاش رو بهم نشون داده بودن که واقعا باورم شده بود. هی میگفتن فلانی رو دیدی انقدر پولداره، رفته معتاد شده یا بچش معتاد شده یا به همسرش خیانت کرده هر روز با یه نفره و … برای همین ثروتمند شدن تو ذهنم کاملا غیرمعنوی بود و یکی از راه هایی که باعث میشد ثروت رو معنوی ببینم این بود که هدف بگذارم که اگر ثروتمند شدم در راه امور خیریه صرفش کنم.

2.ثروتمند شدن مرا از خدا دور میکند و پول پرست و دنیا پرست میشوم

با اینکه انقدر رو خودم کار کردم ولی همین الانم من وقتی دارم دعا میکنم و در بین دعاهام ثروت به ذهنم میرسه یهو یه نجوایی میگه همین الان نشستی پای دعا کردن هنوز دو دیقه نشده میخوای تو اولین خواسته هات بگی خدایا پول بده؟ ببین چقدر پول پرست و دنیاپرستی چقد دنبال مادیاتی!!! حداقل اول درمورد سلامتیت دعا کن یا برای بقیه دعای خیر کن بعد پول بخواه!

این نجواهای ذهنم از همین باور مخرب میاد که پول انسان رو بی ایمان و ناپاک میکنه اگر سلامتی و ارامش بخوای عیب نداره اونا تورو از خدا دور نمیکنه ولی پول خواستن نشون میده که تو کلا دنبال معنویت نیستی فقط دنبال پولی و چسبیدی به این دنیا. خدا هم میگه این بنده من خیلی پول پرست شده اول بسم الله گفت خدایا پول بده. ولی اگر بگم خدایا پول بده که برم ببخشم نشون میدم که نیتم خیره و ادم پول پرستی نیستم.

اگر هم اون ثروت بخواد منو از خدا دور کنه یا ایمانم رو ضعیف کنه با بخشیدن به فقیران کاری میکنم که به خدا نزدیک بمونم و خدا عاشقم بمونه و ازم راضی باشه و ایمانم رو محکم حفظ کنم.

یکی دیگه از عواملی هم که باعث شده بود این باور داشته باشم این بود که میگفتن درویش ها و عارفانی که خیلی به خدا نزدیکن و به درجات بالای الهیات رسیدن بخاطر این بود که از این دنیا بریدن و در فقر زندگی کردن و همین روش باعث شد بجای اینکه چشمشون دنبال پول باشه دنبال این بودن که به مقامات بالای عرفانی برسن و تونستن کارهای بزرگی انجام بدن. در حالی که نمیگفتن خیلی از این ادمایی که الان به این درجه عرفان و خداشناسی رسیدن قبلش چقدر ثروتمند بودن و انقدر از ثروت سیر شدن که الان دنبال یک پله بالاتر تکامل هستن. وگرنه ادمی که گشنه باشه مگه خدا سرش میشه؟ به قول حضرت علی وقتی فقر از یک در میاد تو، ایمان از در دیگه بیرون میره پس به خدا هم که بخوای برسی باید اول ثروتمند باشی.

بنابراین ثروت میتونه باعث خوشبختی من بشه و ایمان و اگاهی من رو بیشتر میکنه و صدالبته من رو به خدا نزدیک تر و نزدش محبوب تر میکنه. اگر ثروتمند بشم هم میتونم ادم بسیار خوب و بامعرفت و با ایمان و درستکاری باشم لازم نیس از الان به خدا تعهد بدم که اگه به ثروت رسیدم بی ایمان نمیشم و ثروتم رو صرف امور خیریه میکنم.

3. ناعادلانه بودن زندگی

من خودم قبلا فکر میکردم در این جهان عدالتی وجود نداره. یعنی یه عده خاصی همه ثروت هارو انباشته کردن و به بقیه ادمها چیزی نرسیده پس راه حل اینه که ثروتمندان به افراد فقیر ببخشند تا عدالت در جهان برقرار بشه. دقیقا همون طرز فکر کمونیستی یا چیزی که تو کارتون رابین هود نشون میداد و به ما القا میکرد که باید به زور از ثروتمندان خبیث و بدذات گرفت و داد به افراد فقیر تا همه در رفاه باشند. برای همین یکی از اهدافمم از ثروتمند شدن این بود که برم به ادمایی که بخاطر بی عدالتی مورد ظلم واقع شدن و بدبخت بیچاره هستن کمک کنم و از فلاکت نجاتشون بدم تا عدالت برپا بشه.

ولی خب وقتی که قانون رو فهمیدم متوجه شدم که خداوند بسیاااااار عادل است و هیچ نیازی به این کارها نیست این قانون به قدری دقیق و عادلانه و درسته که هیچ خطایی نداره و دقیقا به هرکسی فرکانس های خودش رو برمیگردونه. اگه یک نفر فقیره معنیش این نیست که عده ای ثروتهارو برداشتن و این ادم بی نصیب مونده بلکه معنیش اینه که ذهن ثروتمندی نداره.

4. همه افراد بطور یکسان شانس ثروتمند شدن ندارند

در گذشته که قانون رو نمیدونستم و باور داشتم افرادی که ثروتمند میشن استعداد یا توانایی خاصی دارن یا اینکه شرایط خوبی داشتن یا اینکه سرمایه اولیه داشتن و تونستن کسب و کار راه بندازن و … یعنی عوامل خارجی رو در موفقیت انها موثر میدونستم و فکر میکردم که این امکان برای همه وجود نداره و یک سری دیگه از افراد که این امکانات و شرایط براشون فراهم نیست نمیتونن پولدار بشن. مثلا کسی که اتیوپی زندگی میکنه یا اونی که تو محله زاغه نشین هند بدنیا اومده هرگزززززز نمیتونه به ثروت و خوشبختی برسه.

بنابراین چون ادمای فقیر خودشون نمیتونند ثروتمند بشن، پس افرادی که تونستن و شرایطشو داشتن و به پول رسیدن باید برن به این عده کمک کنند. منم اگر ثروتمند شدم میرم به فقرا میبخشم و حالا که خوشون نتونستن موفق باشن ماها که تونستیم باید جبران کنیم. در دعاهام از سر دلسوزی و ترحم همیشه این ادمای بدبختی که بخاطر جبر زندگی و شرایط نتونسته بودن به جایی برسن در نظرم بودن و میگفتم خدایا من ثروتمند شدم حتما به اینا کمک میکنم.

همین واژه مناطق محروم به من میگفت که بله انها در مناطق محروم و دور و داغونی هستن که به هیچی دسترسی ندارن شرایط یکسانی با ما ندارن و کلا از خوشبختی و ثروت هم محروم شدن. به قول استاد جبر جغرافیایی باعث شده که اون افراد فقیر باشند.

این طرز تفکر یجورایی نشونه شرک هم هست چون تو زندگی روی هر عاملی بجز خدا حساب باز کنی نشونه شرکه. با این باورها در واقع من قدرت خدارو زیر سوال میبرم و قدرت رو در دست ادمای ثروتمند میبینم و از انها توقع دارم که زندگی فقرا رو عوض کنند. بجای اینکه باور کنم خدا قدرت اینو داره که به هرکسی هر چیزی میخواد ببخشه، چشم امیدم به ادماست و فکر میکردم خودمم وقتی ثروتمند شدم باید برم کمک کنم به فقرا و وضعیت زندگیشون رو بهبود بدم.

ولی الان خیلی متفاوت از قبل فکر میکنم. الان باور کردم که هر کسی کاملا کنترل زندگیش در دست خودشه فرقی نداره چند سالشه، تو چه خانواده ای یا چه کشوری بدنیا اومده، چه تحصیلاتی داره و … هیچ کدوم از این عوامل در موفقیت انسان دخیل نیست. تنها عاملی موثره باورهاشه. اگر باورهای درستی داشته باشه و در فرکانس درستی قرار بگیره قطعا به هرچی که بخواد میرسه. الان میدونم که همه افراد در هرکجای جهان که هستن به یک اندازه به ثروت دسترسی دارند فقط مساله اینه که ایا کدهای هماهنگی با خواسته هاشون نوشتن؟ آیا ترمزهارو برداشتن؟ آیا توحیدی هستن و روی خدا حساب باز میکنن یا روی مردم و رییس و دولت و …؟

بنابراین دیگه برای کسی دلسوزی نمیکنم و میدونم هرکسی که بخواد میتونه و تواناییش رو داره که به ثروت و موفقیت دست پیدا کنه.

5.خداوند موجودی احساسی است

من در گذشته خدارو موجودی بسیار احساسی تصور میکردم و خیلی وقتا میخواستم با عجز و التماس یا حرفای قشنگ راضیش کنم که خواسته ام رو به من بده و در ضمن فکر میکردم خدا باید بخواد من به چیزی برسم یا نرسم و اگر خدا بخواد اون خواسته محقق میشه. پس سعی میکردم خدارو راضی کنم که امکان ثروتمند شدن رو برای من فراهم کنه و یکی از راه های راضی کردنش این بود که بگم اگه من ثروتمند بشم این ثروت رو در راه خیر و کمک به ادمای فقیر و مناطق محروم استفاده میکنم. بعد خدا که میبینه من انقدر نیتم پاکه و انقدر ادم مهربون و خوبی هستم حتما به من ثروت میده و کاری میکنه که من ثروتمند بشم.

اصن همین جمله “خدایا به من پول بده” نشون میده که از خدا توقع دارم که برای من بخواد و یه جوری بهم بده یعنی خدا مثل فرمانروا نشسته بر یک تخت باشکوه و پر زرق و برق (به قول استاد قیصر امین پور) حالا من رفتم جلوی این فرمانروا، زانو زدم و میگم ای پادشاه به من پول بده تا برم به مردم کمک کنم اونم راضی بشه و دستور بده از خزانه اش به من پول بدن.

اون موقع خبر نداشتم که این خدا فقط یه سیستمه با قانونی کاملا ثابت. من باید خواسته هام رو مشخص کنم، کد بنویسم، باور بسازم، توحیدی باشم، به خواسته ام نچسبم تا اون موقع این سیستم به من جواب درست بده. اون موقع نمیدونستم که خدا هر چیزی رو برای من میخواد که خودم برای خودم بخوام. و خداروشکررررررررر که الان میدونم و بجای اینکه دنبال راضی کردن خدا باشم دنبال با ایمان بودن و ساختن باورهای قدرتمندم هستم.

6. دور شدن بلا و بدبختی

همین الانم خیلی از افراد میرن صدقه میدن که خدا بلاهارو ازشون دور کنه و کاری کنه اگر مریضی و بدبختی و ورشکستگی و دزدی و … در طالع اون روزشون نوشته شده اتفاق نیفته و خدا جلوی رخ دادن این بلایارو بگیره. یکی از دلایلی هم که باعث میشه این دعارو بکنیم همینه یعنی اگر من ثروتمند شدم و یک سری بلاها منتظرم بودن با این روش خودم رو از شرشون حفظ کنم و خدا منو در امان نگه داره. خیلیا باور دارن که وقتی ثروتمند بشن دردسرشون بیشتر میشه خطرهای بزرگی در کمینشونه، مردم بیشتر چشمشون میزنن پس میخوان بخشی از این ثروت رو صدقه بدن که این بلاها ازشون دور بشه.

در حالی که هرچی اتفاق میفته بخاطر فرکانس های خودمونه هیچ بلایی وجود نداره و همه چی بدست خودمون در سرنوشتمون نوشته میشه. هیچ تقدیری از قبل مشخص نشده که فلانی در فلان روز مریض بشه یا بچش بمیره یا ورشکست بشه که حالا بخوام با این صدقه دادن اون بلایا از من دور بشه. اگرم هم بلایی سر ادم میاد تقصیر خودش و باورهای مخربشه و مسئولیت کامل این اتفاق بر گردن خودشه نه سرنوشت و تقدیر.

7. منیت داشتن

یجورایی “منیت” هم در این طرز فکر هست که: من باید کمک کنم من باید کار خیر کنم من باید برای انها خونه بسازم بیمارستان بسازم و … خدا که کاره ای نیست من ثروتمند شدم باید برم به افراد بدبختی که در فقر زندگی میکنند کمک برسونم. مثلا فکر میکردم اون بچه ای که تو دهاتهای دورافتاده لب مرزی زندگی میکنه و مدرسه نداره و … من برم براش مدرسه بسازم که باسواد بشه و مسیر زندگیش تغییر کنه در صورتی که چه من باشم چه نباشم چه این کارو انجام بدم چه ندم به هرحال اون بچه اگر خودش واقعا بخواد میتونه زندگیش رو عوض کنه مثل خیلی از افرادی که از نداری و فقر به بزرگترین موفقیت ها رسیدن. از والت دیزنی و اپرا وینفری گرفته تا اقای عسگراولادی

این طرز فکرم باز بخاطر عدم درک قانونه اگر قانون رو درست بفهمم میدونم که لازم نیس من کاری کنم خدا خودش همه کارارو انجام میده و قدرت انجام همه چی رو داره اگر هم من کاری انجام بدم در واقع دستی از جانب خدا در این جهان هستم که باعث رشد و گسترش جهان میشم نه اینکه اعتبارش رو به خودم بدم و بگم من میرم فلان کارو میکنم من میرم فلان کمک رو میرسونم من میرم اونارو نجات میدم.

البته اینها معنیش این نیست که الان دیگه هرچی پول دربیارم فقط خرج خودم میکنم و به هیچکس کمک نمیکنم. معنیش اینه که معنای درست بخشش رو فهمیدم. الان به این خاطر میبخشم که وقتی به کسی مهربونی میکنم خودم احساس خوبی میگیرم حالم خوب میشه وقتی برق خوشحالی رو در چشمای اون ادم میبینم خودم به وجد میام و از درون به ارامش و شادی میرسم نه به این خاطر که این پول منو از خدا دور کرده و ایمانم رو ضعیف کرده حالا اینجوری جبرانش میکنم و به خدا نزدیک میشم یا اینکه میخوام عدالت رو برقرار کنم یا اینکه بلا ازم دور بشه و … هدف از بخشیدن اینه که ثروت رو جاری کنم چون میدونم پول اگر راکد بمونه میگنده باید در جریان باشه تا این حرکت بهش برکت بده و پول بیشتری بیاره.

واقعا هر روز خدارو شکر میکنم که اینارو فهمیدم و به این اگاهی ها رسیدم. البته نه اینکه به کمال رسیدم و هیچ باور مخربی در این مورد ندارم هنوزم نجواها و باورهای مخرب هست ولی خب نسبت به گذشته واقعا خیلی بهتر این جهان رو درک میکنم و خدارو شناختم. یعنی وقتی خودم رو با ادم دو سال پیش مقایسه میکنم و طرز فکرهای گذشته ام رو بیاد میارم میفهمم چقدر این تغییرت عظیم بوده. یعنی هر روز به خودم میگم بزرگترین نعمت این بود که من هدایت شدم به این مسیر و فهمیدم خوم کی هستم خدا کیه این جهان چیه. قبلا فقط هرسال سنم بالاتر میرفت و بزرگتر میشدم ولی الان از درون دارم بزرگ میشم. چقدر این مسیر خوبـــــــــه خدایا شکرت بخاطر استاد عباسمنش بخاطر ادم فوق العاده ای که منو با این استاد اشنا کرد و بخاطر همه شما دوستان عزیزم

دوره درک قوانین خیلی کمک کرد که بتونم واقعا قانون رو خیلی بهتر متوجه بشم. خیلی از سوءتفاهم هایی که داشتم برطرف شد. بجای اینکه با زور بیشتری پام روی گاز فشار بدم، دنبال پیدا کردن ترمزها هستم. همین چند وقت پیش یک کد خیلی ریز پیدا کردم که باعث شده بود از خرج کردن بترسم اینکه: اگر الان خرج کنم ممکنه دیگه این پول جایگزین نشه و من بی پول بمونم پس نگه دارم برای خرج های واجب. همین ترمز باعث شده بود خیلی جاها قید خریدن چیزهایی که دوست دارم بزنم و بترسم که درامدم کم باشه و این ماه نتونم خوب پول دربیارم و در نتیجه کمبود بیشتری به زندگیم دعوت کنم. یه وقتایی انقدر باور مخربها زیاد میشن نمیدونم اول کدومو عوض کنم؟ )))) ولی میدونم که قدرت من و باورهای قدرتمندم هزاران بار بیشتر از این باورهای مخربه پس هیچ نگرانی به دلم راه نمیدم.

خلاصه که تو مسیر بی نظیری هستیم خداروشکر???

من برم کامنتهای بقیه دوستان بخونم و کلی چیز یاد بگیرم.